••Tamamlandı. Seri üç kitapla final yapmıştır ve basılmıştır. ❝İnsan bir kutu kibrite benzer. Varolur, yanar ve söner.❞ Bu hayatta nasıl bir kibrit olacağına sen karar vereceksin. Yanacak mısın? Yakacak mısın? Yoksa öylece duracak mısın? Ben, benimle yanmanı, gerimizde kalan her şeyi yakmanı istiyorum. Çünkü uzun bir süredir yanlış kişilerle, yalnız hayattasın. Ait olduğun yere dönme vakti. Bil ki; seni almaya geliyorum, Balkan kızı. BİR KİBRİTLE YOK OLMAK

Dikkat: Ölümün Planı (kısmen) devam kitabıdır. Maktullere özel muhtelif çiçekler... Düşman olduğu her kalbe bıçak saplayan bir katil. Cinayet Büro'ya yeni atanmış bir ekip. Ruhun bedenden istifa ederken geride daha önce tadına bakmadığın bir acı bırakıyor. Adamın biri göğsüne takıyor bıçağı, gözlerin fal taşı gibi açılıyor, son nefesini verirken görebildiğin tek şey katilin. Ah! Ne kadar da bahtsızsın. Yere yığılıyorsun, dakikalar sonra insanlar üşüşüyor başına. Sen yaşarken seni umursamayan insanlar etrafında pervane oluyor. Ama kolundaki altın saate bakacak olursak umursanıyordun. Çünkü insanlar dünyanı çok umursuyordu, çok. "Ambulans çağırın!" diye bağıranlar oluyor, içten içe seviniyorsun, yaşayacağını sanıyorsun. Aptalsın! Ambulans beklerken Adli Tıp Kurumu'nun cenaze aracı geliyor. Biri de çıkıp "Bu adam ölmüş!" demiyor.

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Kendi yazdığı cinayet romanının ortasına düşen, olay yerinde parmak izi bulunan bir yazar... Maktullerin kanıyla polislere notlar bırakan bir seri katil. Hüzünler, gamlar, kederler kalemimizin büyüsüyle usulca uzaklaşırlardı. Ya da adalet sağlanırdı kırışık kâğıtlar üzerinde. Mürekkebim kâh kan olur bir mazlumun vücudunu boyar, kâh bir yağmur damlası olur, umutlar yeşertirdi. Masamın üzeri cinayet dosyalarıyla dolup taşardı. Hayatlar birkaç küçük ayrıntıdan ibaretti notlarım arasında. Olay yeri incelemeyle cesedi incelerdim, kötü adamlarla şarap yudumlardım boğaza karşı. İnsanlar benim yüzümden ölür, cinayetler benim sayemde çözülürdü. Âşıklar gözlerimin önünde telef olur, gidenler geride bıraktıkları maktullerin gözlerine bile bakmazlardı. Şehrin karanlık sokaklarında tüm suçlara tanıklık ederdim. Ama bu sefer yazdığım karanlık sokakların tam ortasındayım! Kendi kurduğum labirentteyim, çıkış yok. Emrimdeki tüm polisler peşimde artık. Herkes toplanmış, işlettiğim cinayetlerin hesabını soruyor benden. "Ama şu an her şey gerçek. Yani bir cinayet romanı değil. Biz gerçek olmayan bir hikâyenin ortasına gerçekten düştük."

Mine internet üzerinden Yeşil Küpeli Kız takma ismiyle magazin haberleri yaparak milyonlarca takipçiye ulaşmıştır ve Mine'nin şimdiki haber hedefi genç kızların yeni sevgilisi Efe Duran'dır... Yepyeni bir yaz macerasına hazır mısınız? "Ben notalarını değil seni istiyorum Efe..."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...