Öncelikle kısa ve öz ben vampirlere inanmazdım.İnananlara da deli gözüyle bakardım . Keşke o gün hiç olmasaydı diyorum bazen , bazende iyiki olmuş.... Ben ve o birbirimizden çok farklıydık. Ben güneştim o ay , ben ışıktım o karanlık, ben küçüktüm o büyüktü belkide.... Yani kısacası bizimki İmkansız Aşktı.... Ve sanırım gerçek oldu... Neden bana öyle davranıyordu !?! Ben onun esirimiydim !?! Evet , sanırım Esiriydim... Bay Jeon Jungkook!!Pardon, VAMPİR JEON JUNGKOOK !!!!

520.

Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi' cesaret geliyor galiba. Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın? Patron: Kendini altımda bulursun. Gözlerim kocaman açıldı, hatta bacaklarım istemsizce titredi ve başımı kaldırıp dehşet içinde ona baktım. O ise telefonunu kenara bırakıp, gözlerimin içine bakarak gömleğinin düğmelerini birer birer çözmeye başladı... (Yaş farkı ve yetişkin içerik vardır.)