"İSTEMİYORUM"diye bağırdım karşımdaki adını bile adam akıllı bilmediğim ama benimle evlenmek isteyen adama doğru. Hem bir katile hem de bir mafyaya görünümlü kişiye bağırmak ne kadar doğru siz düşünün bakalım. "Tamam, sen bilirsin ailenden önce kimin nefesinin kesilmesini istersin peki güzelim? Annenin mi, babanın mı, yoksa çok sevdiğin kız kardeşinin mi? Yada vazgeçtim hepsinin topluca nefesi kesilsin.Ne dersin göz bebeğim?" dedi adam ve her ne kadar yaptığının adice olduğunu bilmesine rağmen sevdiği kadını kazanmak için herşeyi yapardı o! "Yapamazsın, duydun mu? Aileme zarar falan veremezsin."dedi kadın yeşil hareleri dolu dolu bir şekilde. Adam ise karşısındaki sevdiği kadının dolu gözlerini görünce içi parçalanmıştı, ama bunu pek fazla belli etmeyerek oturduğu"ben lüksüm" diye bağıran rahat koltuğundan kalkarak sevdiğinin yanına gitti . "Emin misin yavrum? Peki öncelikle çok sevdiğin kız kardeşinin üzerinde deneyelim. Sende ne kadar ciddi olduğumu anlarsın"dedi adam bütün acımasızlığı ile. Adamın bu sözlerinden sonra kadının kalbi biricik kardeşine birşey olma düşüncesi ile korkuyla atmaya başlamıştı. Adamın gözlerinde ki somut kararlılık ifadesi ile kadının yavaş yavaş ümidi tükeniyordu. Adam karşısındaki kadına sarılma isteğini daha fazla göz ardı edemeyerek atik bir haraketle kadının ince belinden yakalayıp onu kendi bedenine yasladı. Sanki günlerce nefessiz kalmışcasına burnunu kadın ın saçlarına gömüp hayat bulduğu kokuyu içine çekmeye başladı. Dudaklarını kadının kulak hizasına getirip son sözlerini de söylemeye başladı; "Sen benimsin kızım, zorlama artık direttikçe senin canın acıyor, başka bir bok olduğu yok. Yap şimdi tercihini artık?"

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

🌟

Cehennemin efendisi ya da cennetin masum ruhlarından biri olabilirdi. Basit insan olmayı tercih edebilirdi. Çok can almış, çok günaha girmişti. Babası olan Şeytan'ın, bir insanın ve bir meleğin kanını taşırken, kendi kanının akacağını hiç hesaba katmamıştı. Şeytan'ın Gölgesi'nin ellerinde kala kala aşkın kanı kalmıştı... Ne hasta bekler sabahı, Ne taze ölüyü mezar. Ne de şeytan, bir günahı, Seni beklediğim kadar. -N.Fazıl

Melek kahkaha attı, "Bir Başmeleğe nefilim demek ne kadar büyük bir hakaret biliyor musun?" Başmelek mi? Melek kendini beğenmiş bir şekilde gülümsüyordu. Dev kanatlarını, sanki tüm dünya görmesini istiyormuş gibi gururla açtı. Gözleri, tıpkı kanatları gibi alev alev yanıyordu. "Ben, Cehennemin Hükümdarı Başmelek Lucifer'ın ilk ve tek çocuğu Luxius'um. Ben sana konuşma hakkı vermeden konuşamazsın İnsanoğlu." Konuşması bittiğinde titrediğimi hissettim. Neria için her şey yolunda gitmektedir. İnsan bölgesinde yaşıyor, alışveriş yapıyor, arkadaşlarıyla geziyor ve melekleri görmüyordur bile. Ta ki bir gün, Başmelek Lux'la karşılaşana kadar. -Başlangıç Tarihi: 7 Ocak 2018

Yanılmıştım, gözlerinde şeytanın ışığını taşımıyordu. O; şeytanın ta kendisiydi. || * "Nesin sen Darren?" Dudaklarında oluşan kıvrım tehlike uyarısıydı. Onun bizden çok farklı olduğunu anladığımı biliyordu ama bu tehlikeli sulara gireceğimi düşünmüyordu. Korkudan titrerken kendini gösteren ani cesaretim onu eğlendirmişti. "Sence?" "Sen..." deyip durakladım. Heyecanımın beni durdurmasına izin vermeyecektim. Yutkundum ve beynimin içinde dönüp duran o soruyu sordum. "Sen iblis misin?" Ağzıyla, söylediğim şeyin yanlış olduğunu belirten bir ses çıkardı. "Ben..." dedi. Kolyemi sertçe çekip kopardıktan sonra devam etti. "Bir iblisin çok daha kötüsüyüm." Gözlerinden geçen karanlık parıltı, sözlerini bir yemin gibi mühürlemişti. "Öyleyse neden bize yardım ediyorsun?" "Çünkü gidebilecek başka yerim kalmadı. Buna mecburum. Eğer olmasaydım, acılar içinde kıvranarak ölmenizi büyük bir zevkle izlerdim." * 1. Kitap: Öleceksin Cadı 2. Kitap: Beyaz Kuzgun İki kitaba da buradan ulaşabilirsiniz.

Kitap "shouto_s_baby" isimli yeni hesabımda güncel ve editli olarak devam etmektedir •_•_•_•_•_• "Poseidon, bu yaptığın saygısızlıktır!" Hades in bağırması ve sertçe girişi ile ayaklandı tüm Tanrı'lar. "Hades, burası kutsal bir yerdir! Ses tonunu alçalt! Kralının karşısındasın!" Zeus sertçe ona baktığında Hades kin ve nefret bürümüş bakışlarını ona çevirdi. "Poseidon un bir ölümlüden olan kızı, benim varisime saldırdı! Sakin kalmam! Derhal kızı cezalandırılmalı!" Poseidon şaşkınlık içinde kalmıştı. "Bunun yerine senin kızına bir armağan versem, benim kızıma ceza verilmesinden vaz geçer misin?" Poseidon kızını korumayı amaçlıyordu. "Kızımın da sizin çocuklarınız gibi, Yarı Tanrı kampında yaşaması karşılığında kabul ediyorum. Yoksa gereği yapılsın ve kızın ceza alsın!"

Sonka ölen Tanrı ve Tanrıçaları yakarak bir tören düzenledi . Uyuyan Tanrı içinde cam bir tabut yaptı ve onu Olimpos'un en gizli odalarında sakladı . Kronos tüm yarı tanrılarıda öldürmüştü . Onlardan da çok az kalmıştı ve Sonka geri kalanları da öldürdü . Tüm düzeni kurdu ve asla bozulmaması gereken kurallar koydu . Hiçbir Tanrı ve Tanrıça bir insanla veya Tanrı statüsü olmayan biriyle ilişki yaşamayacak. Ve hiçbir Tanrı ve Tanrıça gücünü bir insanla veya Tanrı statüsü olmayan biriyle paylaşmayacaktı .

Selen on yedisini doldurmasına bir ay kalmış, küçük kardeşinin yanında kendisini abla gibi hissetme yoksunu sıradan bir kızdır. Ta ki kardeşi zannettigi elfinin doğum günü olarak kutladığı güne kadar. Selen'in Sihir Diyarı'na yolculuğundan sonra alışmaya çalıştığı yeni hayatı ve kim olduğu gerçeği aslında bütün dünyayı alakadar etmektedir... Çünkü o, aslında hiçbir zaman sıradan olmamıştır. Not: Bu kitap kullanıcı adı Mrvmdr olan Meryem Gündüz tarafından yazılmıştır. Tüm hakları bana aittir. Kitabımı çalanlar hakkında yasal işlem başlatılacaktır