❝Jeon Jungkook safkan bir vampir, Park Jimin ise yarı omega, yarı vampir.❞ •Midesi hassas olanların okumaması önerilir. Başlangıç; 19.09.2019 Bitiş; 31.03.2020

Dünyaca ünlü bir milyarderin, şımarık küçük oğluydu Park Jimin. Jeon Jungkook ise, takıntıları olan gizemli bir insandı. Jjk & Pjm

(TAMAMLANDI) Askeri bir kurgudur. 1912 & 1914 yılları arasında yaşanmıştır. ... /Kurgu bana aittir. /Benden habersiz kopyalanmasına karşıyım. /Smut vardır.

[mpreg~] [+18] " Benim güçlü karanlığım onun pembeliklerine yenilmişti ve hiçbiri yenilgi beni bu kadar mutlu etmemişti." Twilight gay versiyon gibi'

Bilinmeyen: Sunum dosyanı unuttun bebeğim. Başlama tarihi: 17.12.2023 Bitiş tarihi: 17.01.2024

Jimin, Jungkook ve Jaewon zamanla aile olurlar.

TAMAMLANDI| "Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, öpüşürken yok olan ateşle barut gibi." -William Shakespeare/Romeo and Juliet

"Kraliçe Jeon ve Kral Jeon'u o öldürdü Prensim. O omega bir katil." Omegaverse (Semekook) (Uketae) FemTae!

iyiyim.

[Tamamlandı] Bana ilk gülümsediğinde 4 yaşındaydı. Benim gerçeklerle tanıştığım yaştaydı. Annemin ölüsünü gördüğüm yaştaydı. Kaşlarımı çatıp yüzümü ona yaklaştırdığımda bile yüzündeki gülümseme silinmemişti. Başımı eğip ciddi görünmeye çalışarak sordum. -nasıl bana gülümsersin? Ellerini arkada bileştirip yerinde sevimli bir şekilde sallanmaya başladığında gözleriyle kapıdan birinin gelip gelmediğini sürekli kontrol edip duruyordu. Küçük çelimsiz bedeni her an kaçmaya hazır bekliyordu. Bir adım bana yaklaşıp fısıldadığında onun kadar cesur birini gördüğüm için şaşkındım ama sürekli kapıyı kontrol eden gözleri yüzünden cesareti yalnızca bana gibiydi. -Ben senin de kölenim ama sen baban gibi değilsin. Sen iyisin, değil mi? Henüz küçük olduğu için kelimeler ağzından sevimli bir şekilde çıkıyordu ve onunla ilk konuşmamız buydu. Parmağımı dudaklarıma götürerek ona sessiz olmasını işaret ettim ve ince kolundan tutup masanın altına çekiştirdim. Masanın altına gizlendiğimizde aşağıdan hala kapıyı kontrol ediyordu. Kolunu bırakmak istemiyordum ama morluklarından dolayı canını acıtacağımı düşünerek elimi çektiğimde iri gözleri benimkileri bulmuştu. Öncekinden daha sessiz bir şekilde ona cevap verdim. -Sakın kimseye bu dediğinden bahsetme. Başını salladığında elimi korkakça saçlarına götürüp karıştırdım. Karşısındayken ben ondan daha korkaktım. O ise gözlerini kapatmış gülümsemeye devam ediyordu. Benim ailem tarafından sürekli işkence görürken nasıl bana karşı bu kadar rahat olabildiğini çözememiştim ama babamın onun kulübeden çıkmasına izin vermesinden beri uzaktan beni sürekli takip ettiğini farkediyordum. Serçe parmağımı ona uzattığımda merakla bakınca onun da minik serçe parmağını tutup benimkiyle birleştirdim. -Bu günden sonra arkadaşız.