Hafızanı kaybedersen düşmanına âşık olabilir misin? Karaca Yıldırım, ailesini kaybettiği kazadan aylar sonra iyileştiğinde teyzesinin yanına taşınır. Hayatına devam etmek için üniversiteye kaydolup güzel sanatlar bölümüne gitmeye başlar. Başlangıçta her şey iyidir. Onu çok seven bir teyzesi, samimi arkadaşları ve başarılı olduğu bir üniversitesi vardır. Ta ki geçmişinden gelen gizemli bir çocuk işleri karıştırana dek. Şimdi, her şey değişmiştir. Karaca artık ne arkadaşlarına, ne teyzesine ne de çok iyi bildiği hayatına güvenemez hale gelir. Sırlarla dolu Aram Alevyan, ansızın çıkıp geldiğinde Kar'ın hayatı tepetaklak olur. Artık geçmişten anılarla günümüzdeki hayatı iç içe geçmiştir. Karaca Yıldırım, gerçekten de sandığı kişi mi? Tabloların altına fiyakalı bir imza atan ressam öğrenci mi yoksa gerçek çok daha karanlık bir mahzende henüz çocukluğuna kazınmış bir gölge mi? Peki ya Aram? O, Karaca'nın neyi? Düşmanı mı? Peki, neden düşman olduğunu hatırlamıyorsa... Ona âşık olabilir mi?

Bir #minmer kurgusudur. Bu hikaye, tamamen hayal ürünüdür ve Kızıl Goncalar dizisinin karakterleri ile olayları üzerine yazılmış bir fanfiction'dır. Bu yazı, dizinin yaratıcıları ve ilgili tüm hak sahiplerinin eserlerine dayanmadan, sadece yazarın kişisel yorum ve hayal gücünden ibarettir. Karakterler, diyaloglar ve olaylar orijinal eserin bir parçası olmasına rağmen, hikaye tamamen özgündür ve ticari amaç gütmemektedir. Kızıl Goncalar dizisinin telif hakları ve tüm diğer haklar ilgili sahiplerine aittir.

Takvimler 1 Eylül'ü gösteriyordu. Temrenli Koleji'nin ilk günüydü. Yeni bir sene, iki düşman takım içinde çok daha farklı geçecekti. Sırlar ortaya çıkacak, takımlar dağılacak, yalanlar söylenecek ve hiçbir şey, eskisi gibi olmayacaktı.

"Nolursa olsun... Hep arkandaki gölge olacağım ben senin. Git de desen kal da desen ben hep olacağım. Kimse üzemeyecek seni Nazlı Naz'ım." Gülümseyerek yine onu düşünmeye başlamıştım. Kendi hayatımı düşünmek gibi bir seçeneğim daha yoktu çünkü benim hayatım da o'ydu. Ve ben yalnızca onu düşünmekle yetiniyordum. Bu sonsuza dek de böyle sürecekti.