EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

Sevdiği insanları kaybeden prenses -artık kraliçe-, amacına ulaşınca her şey normale dönecek sanıyordu. Ta ki amacı için kendinden fedakarlıklar yapana kadar... Lanetli korsanların sonunu getirmek için lanetlenen kraliçe sevdiği adamdan kalan mürettebat ve iki can yoldaşı ile yalnız kalmıştır. Artık onları daha büyük sorunlar bekliyordur. Güçleri ellerinden alındı diye sinirlenen korsanlar, Kayıp Şehir Atlantis'ten güç alan canavarlar, yönetilmesi gereken bir ülke ve kendi bedeni içinde savaşan ruhlar... Korsan Prenses kitabının devamı, serinin son kitabıdır.

Bir ülkenin iki farklı yüzü olduğunu düşünün: varlıklı kesim ve yaşamak için hayata tutunmaya çalışanlar. Unutmamak gerek, bir de hayatı yaşamak için denizlere açılanlar var. Kraliyet ailesinden gelen bir kadın. Hayatı heyecanıyla yaşamayı seven ama kraliyetin kurallarına göre yaşamaya mahkum. Bu gerçek tabii geceleri kaçıp hayatın heyecanını yaşayana kadar sürdü. Heyecanın ve korkunun ona haz verdiğini fark eden bir prenses en fazla ne kadar ileri gidebilir? Babasının koyduğu kanunları çiğnemek? Yaşayan son korsanların arasına girmek? Belki de heyecan için yaptığı gizli işi için denizlere açılıp sonrasında aşık olmaktır.

Kadının ruhu karanlıkla kutsandı, ve aşık olduğu adamın binlerce yıllık günahkar ruhuna ortak oldu. Artık, ruhları ve kendileri eşti. Bundan böyle karanlık kulları, ateş ise yaradanlarıydı. Korku, fantastik, ve gerilim kategorilerinde #1'e taşıyan herkese çok teşekkürler. Uyarı: İlk yazıma fanfic olmakla başlanıp, sonradan normale çevrilmiştir. Tamamen hayal ve acemilik ürünüdür.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

Acıyla yere düştüğümde kalkamayacağımı anladım çünkü çok sert vurmuştu. Karnım müthiş bir sancı ile baş başa kalırken bir anda yanıma gelip art arda tekmelerini karnıma savurmaya başladı. Acıdan olsa gerek en ufak bir tepki bile veremiyordum. Daha sonra gözü dönmüş bir şekilde elini cebine attı ve cebinden bir çakı çıkardı. Çakı, bu gece karanlığında parlarken hiç düşünmeden üzerime gelmeye başladı. Yanıma geldi ve çakıyı bir hışımla havaya kaldırıp üstüme savurdu. Lakin o anda güçlü bir tekme yiyerek geriye savruldu, Ama sorun şuydu ki, o tekmeyi ben atmamıştım... ********* Birbirlerini tanımayan iki gencin, sırf aileleri ortaklık yapabilsin diye zoraki evlenmeleri... Bu hikayede Sırma ile Alptekin'in birbirleri için yazılmış ve ellerine tutuşturulmuş rollerini okuyacağız. "Hatıralar yanacaktı, ben bakacaktım. Onlar kanayacaktı, ben kabuk bağlayacaktım. Anıların izleri zihnimde unutulsa da, tenimde kendini hatırlatacaktı" ['Sırma Saçlım' isimli ilk kitaptır.] (Kitabım bittiğinde gerçek kitap yapılabilir)) {Herhangi bir yerin kopyalanması, konu çalıntısı vs. Yani emek hırsızlığı durumunda yetkililere bildiririm. Bu konuda çok ciddiyim.}

*14 Kasım 2023 güncellemesi* İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. Gözlerinizi kapatıp tepkinizi yazabilirsiniz elbette :) Keyifli okumalar dilerim. ** Lilith her zaman günahkârdı. O ki en isyankâr, planını kusursuz yapmıştı. Ve insanoğlu bundan nasibini alacaktı. 22 gün, ardından dolunay kana bürünecekti. Ve melek, kan kırmızı kanatlarını kaybedişinin intikamını alacaktı. 🝳 Akıl hastanesindeki yakınını ziyarete giden Gece, hiç ummadığı bir durumla karşı karşıya kalır. Orada bulduğu mektup, tüm gerçekleri sorgulatacaktır. O geceden itibaren 22 gün başlar. Zaman gittikçe kısalıyor, bu oyunu kim kazanacak dersiniz? Küçük kardeşinizin hayali arkadaşının gerçek olduğunu öğrenseydiniz şayet, siz de delirmek isteyebilirdiniz.