Başarılı bir cinayet büro komiseri olan Miray, yardımcısından gelen yeni bir cinayet ihbarı ile harekete geçer. Ancak işler bu sefer onun için diğer çözdüğü dosyalar kadar kolay değildir. Bir uçurum kıyısında sırlarla çevrili bir ölüm zinciri... Çok sevdiğiniz birinin cinayet dosyasında görev alabilir miydiniz? 🔪🚨⚰️ "Kalbimi Emre'nin yanında bırakmıştım çıkarken. Ölmemiş olmamız yaşadığımızın bir göstergesi midir? Ölmek için illa gömülmek mi gerekirdi? Öyleyse ben Emre'nin kalbine gömülmüştüm. Emresiz sonsuzluğa kucak açmıştım. Yaşadıkları değil, yaşayamadığı ukdeleri bitirir insanı. Emre'li geçmişim değil, Emresiz geleceğim kahrediyor beni. Böyle de yok olup gideceğim..."

Bilinmeyen: Şu ana kadar yaşadığın her şeyi unutup, Bilinmeyen: Sevsene beni.. Başlangıç: 11.04.2020 Kitap kapağı: carnakapak

Ayağıma takılan bir çelmenin hayatımı değiştireceğini kim bilebilirdi ki..

[tamamlandı] 05**: Cüzdanındaki eksik kredi kartın olmak isterdim Derin: Ne? 05**: Aha cevap verdin Derin: Sen kimsin kardeşim 05**: Hep aynı soru biraz değiştirin ulan Derin: Kardeşim kimsin sen 05***: Vay amk aşırı değişik Derin: Of ne saçmalıyorsun 05**: Kredi kartın diyorum eksik diyorum Derin: Defol git ya. 05**: Cüzdanına bak Derin çevrimdışı Derin çevrimiçi Derin: Hassiktir * Her şey, ödeme yapmak için telefon numaramı vermemden sonra başlamıştı. * Romantik#1 22 Şubat 2022 Romantizm#1 28 Şubat 2022 Genç Kız Edebiyatı#2 28 Şubat 2022 Gerilim#1 4 Mart 2022

Bir kış günü başladı hikayeleri. Hava kasvetliydi. Bir not vardı ortada cama acı nefesinin buğusuyla kazınmış. Bir de gözyaşları onu süsleyen. Hem gülerken hem ağlamak. Koşarken yorulmakta vardı. Yolun sonu uçurumdu, evet. Karmen o uçuruma koştu. Uçurum gül bahçesiydi. Düşünce binlerce dikenin batacağını bile bile koştu. Adal kendini dipsiz bir kuyuya bıraktı. Binlerce ses "Gitme." diye yalvarırken bir tanesine uzattı elini. Dikenler acımasızca saplanıp kanatırken onları, gözyaşları dökülürken sonlarının iyi olmayacağını biliyordu, Karmen. Koştu, nefesi tükendi. Ağladı, gözyaşlarıyla meydan okudu "Erkekler ağlamaz." sözüne. Kalbi, hızını arttırdığın da duracak sandı. Ve işte bu onların hikayesi... "Bir kız var. Ölüm gibi..."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."