Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

~Bölümden kesit~: Garip bir his vücuduma dolarken gözlerimi kaçırdım. O boz renkli kurt karanlığın içinden bir adım atarak çıktı ve büyük bir sesle hırladı. Süleyman el fenerini ona doğru tuttuğunda rengi daha net gördüm. Kürkünün üst kısmı boz renkteydi, gri renk hakimdi ama karnının ve bacaklarının olduğu kısımlar beyazdı. Ve itiraf etmek gerekirse gerçekten büyük bir kurttu. Diğer iki kurdun biraz geride kaldıklarını fark ettim. Karanlıkta tam anlamasam da o iki büyük kurtta tetikte gibiydiler. Boz kurt bana doğru bakarak bir adım attığında, kolumla Süleyman ve Sema'yı tam olarak arkama ittim. "Bak, hayvan yaralamak istemiyorum. Geri bas, seninle bir derdimiz yok." dedim. Elimdeki silahı ona doğrulttum ama bırak kaçmayı ya da geri adım atmayı, bize doğru bir adım daha attı. " Gelme dedikçe geliyorsun. Yerinde kal, son uyarım." Sarı gözlerini benim gözlerimden çekmeden bir adım daha attı." Kuzi belki gel dersen gider." dedi Süleyman fısıldayarak. "Müthiş öneriler veriyorsun Sülo." Devamı bölümlerde... 🐺

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

Nisan arkadaşı Sıla'nın tavsiyesi üzerine iş yerinde daha önce muhattap bile olmadığı bir adamla buluşmaya gider. Ancak işler pekte istediği gibi ilerlemez. 06.05.2023 başlangıç 🐣 Nisan: offf, sıla seni dinleyen aklıma ya. Nisan: Adam ekti beni. Yağmur başladı taksiler durmuyor ve ayakkabının topuğu kırıldı !!! Nisan:Nişan taşında bir kafedeyim. Konum atıyorum gel al beni yolda anlatırım. 543*******: Hanımefendi karıştırdınız galiba. Nisan: ha?

Arkada köşede ayakta duran çocuk da pür dikkat benim ne diyeceğimi bekliyordu. Sessizlik uzun sürmüş olacak ki Yağız hafifçe kaşlarını kaldırarak "Bu kadar bilgiye şaşırdın galiba? dedi ve ekledi "Seni sandığında da fazla araştırdık ve sandığından da iyi tanıyoruz." Bende ona Küçük prens kitabından bir alıntı sözle cevap vermek istedim "Kaç yaşında, derler, Kaç kardeşi var? Kaç kilo? Babası kaç para kazanıyor? Bu türlü bilgilerle onu tanıdıklarını sanarlar." İlk önce ikisi de afalladı, daha sonra Yağız anlamış olacak ki hafif bir tebessüm etti. Bir şey söylemek için ağzını açtıysa da kafasını sallayıp vazgeçti. Ardından kollarını masaya koydu. Gözlerimin içine dikkatle bakarak "O gece evime bilerek mi geldin?" diye sordu. *** İra yanlız bir kız, kısıtlanmış yanlız bırakılmaya zorlanmış bir kız. Ama o herşeyin bu kadar kolay olmasını istemiyor ve vazgeçmemekte kararlı. Dünyanın diğer ucu Japonya'dan, doğduğu şehire Antalya'ya taşınıyor. Japonya'da konulan şizofreni teşislerinden sonra kendinin şizofren olduğundan emin ama bilmiyor ki herşey bir gün değişir. Kendinden saklanan sırları öğrenen İra aslında gördüğü halüsinasyonların oldukça gerçek olduğunu öğrenir... İyi okumalarr dilerimm :)