"Dilini, dudağından uzak tut." Diyerek gözlerini yumup yeniden araladığında yanağımı dişleyeyim derken dudağımı dişlemiştim. İstemsiz yaptığım bu harekete yutkunarak karşılık verdiğinde hipnoz olmuş gibiydim. "Yapma şu hareketi anasını satayım, yapma!" Diye hızla konuştuğunda başımın yanındaki eli çenemi kavramıştı. "Meva..." Ona ne var dercesine baktım. "Dişlerini de dilin gibi çeker misin oradan, yoksa ben başka yöntemlerle mi çekeyim?"

Efsaneye göre her şey krallıkların ve halkın bir cadı tarafından lanetlenmesiyle başladı. Laneti yok etmek için bir çözüm arayan krallıklar tek çarelerininin asırlardır türüne rastlanmamış bir kader yazıcı olduğunu öğrenince umutları günden güne tükense de başka bir çare bulmak için canla başla araştırmaya devam ettiler. Aradıkları şeyin yanı başlarında olduğunu bilmeden... Genç kız ise güçlerinden ve olacaklardan habersiz normal bir hayat sürerken kararan gözleriyle kendini bulduğu yerin onu bambaşka bir hayata çekeceğini bilemezdi. Gözlerini araladığı yer zihniydi. Gözlerini araladığı yer kendisinden bir parçaydı. Gözlerini araladığı yer hisleriydi. Gözlerini araladığı yer içinde yaşattığı binlerce hayat ve hayal dünyasıydı. Yazdığı kitabın içine girdiğini anladığında dünyası tepetaklak olsa da bunun daha hiçbir şey olmadığından habersizdi. 📖 Bir kader örülmüş lanetle, ilmekler sökülmüş kehanetle, krallıklar cezalandırılmış bir cadının öfkesiyle. Ya lanetler kabul görecek bu evrende ya da kader baştan yazılacak kalemin hükmedicisiyle. 🔹+18 (Kan, şiddet, cinsellik vb.)🔹

Yetişkin içerik❌ --- "Az kaldı. Yakında sigarayı günde iki pakete çıkarıcam..!" "Neden?" Hafifce güldü dudaklarıma doğru. Gülüşü,hayattı. Nefesi,nefesimdi. İhtiyac gibiydi.. "Soruyor musun gerçekten?" Başımı usulca salladığımda, burnum burnuna sürtündü..ikimizin de bakışları birleştiğimiz noktayı bulduğunda , kara girdapları ardından dokundu usulca gözlerime.. Nefesini bi kez daha dudaklarıma bıraktığında sigara kokusunu derince içime çektim. "Çünkü Ezel'im.." Gözlerini kapatıp anlını anlıma bastırdı. "Sen benim ecelim olmadan.." Burnumun ucunu dolgun dudaklarıyla öptü usulca.. "Sigara alsın canımı..!" Ezel&Azad.. ---- "Biz bu sokağın adamlarıyız Beyza. Elimizde şu an olan paraya değil, şu yaşımıza nasıl geldiğimize bakacaksın. İki ayağımız bok çukurunda yetiştik biz. Biz adam ettik bu sokağı,bu caddeleri.. Hiçbir zaman vazgeçmedik ama. Bu hallere nasıl geldik,bi biz, bi allah bilir." Bakışlarım, gözbebeklerinde canlandı yavaşca. Bakışı, aldı beni bu gece. Herşeyimi tekrar aldı. Yine, sormadan aldı. Seviyordu. Bunu bir adamın gözbebeklerinde görmek.. İnanılmazdı. Yüzü yüzüme yanaştı yine. Elleri belimi sardı şiş karnımın etrafına dolanarak.. Nefesine muhtaçlığım, benim acizliğimdi. Aşk, bambaşka birşeydi. İnsan, neye uğradığını şaşırıyor, eli ayağı tutmuyordu sanki. Şu an ellerime hakim olamayıp kaslı kollarına sarılmam, tamamen kontrolüm dışıydı. Bizi yöneten,yine aşktı. Anlını, anlıma yasladı usulca. Nefesini nefesime bıraktı. " O yüzden boşuna uğraşma güzellik yüküm. Bizim aklımıza girene, çıkmak nasip olmaz." Beyza&Semih.. --- Hayatın zorluğunda sürüklenen iki kuzen, bilmeden daha büyük bir çıkmaza girer. Aşktan kim kaçabilirdi ki? ** 🔥YAYIMLANMA TARİHİ: 05.04.2021🔥 -Kapak tasarım @watpadkapaktasarım' a aittir. -En ufak bir al

Endüstri mühendisliği 2.sınıf öğrencisi olan Feride Aytuğ, kendi halinde ve sevdikleriyle çevrili olan küçük dünyasında, okulu ve yaptığı ufak tefek işler arasında gidip gelerek yaşamaktadır. Bir gün yolu, öğrencisi olduğu üniversitenin büyük bağışçılarından olan oldukça nüfuzlu bir iş adamı, Karan Yılmaz ile kesişir. Karan Yılmaz'ın Feride'ye bir teklifi vardır. Bu teklif nedir ve Feride bunu kabul ederse, onları neler bekliyordur?

"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?" Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uzun uzun baktı denize. Sabrımı sınamak istercesine uzun baktı hem de ve sonunda yeniden bana dönebildi. "Hiç kimseyi," dedi kendinden emin bir şekilde, afalladım. "Neden?" Sordum, kadehinde kalan şarabını bir kerede içti. Boşalan kadehe odakladı bakışlarını. Uzun uzun düşündü. Gözünün ucuyla bana baktığında yüz ifadesi düzdü ama gözlerini yine saklayamamıştı. Gözlerinden anlaşılıyordu kederli olduğu. "Çünkü ben kimseyi kalbimde yaşatamam," dedi, bu cümlenin ağırlığı altında ezilirken acıyla yutkundu ve ekledi. "Benim kalbimde bana bile yaşam yokken, hiç kimseye olamaz."

TAMAMLANDI. Eylem ve Ömer Asaf, çocukluklarından itibaren tanışan, yaklaşık on yıldır birlikte olan bir çifttir. Ateşin yaktığını, buzun dondurduğunu, rüzgarın üşüttüğünü ve güneşin bunalttığını dahi birlikte öğrenmiş, birbirlerini gördükleri ilk andan son ana kadar aralarında derin bir bağ oluşmuştur. Oldukça güzel ilerleyen birliktelikleri, Eylem'in bir gecede her şeyi geride bırakarak Ömer Asaf'ı terk etmesi ile bozulur. İhanet aralarındaki bağı bir makas gibi kesip atmıştır. Eylem vicdan azabı, Ömer Asaf ise bir türlü dinleyemediği gururu ile doksan yedi gün sonra bir sokağın ortasında yeniden karşılaştıklarında; hikayeleri yeniden başlar. "Senin bir evin var, bahçesinde de ben varım. Sen diyorsun ki eve girme ama bahçeden de çıkma. Önümüz kar kış Eylem, ben ya eve gireceğim ya da o bahçeden gideceğim. Üçüncü bir seçenek yok." YETİŞKİN İÇERİK. EYLEM YAKUT & ÖMER ASAF AHADÎ 25 OCAK 2019 - 01 : 22 ●

Küfür, yetişkin içerik ve rahatsız edici sahneler içerir. ''Sevgilinin evinde, sevgilinin koltuğunda...'' der demez, titremelerim olsa da onun boğuk sesini pür dikkat, en tahrik edici melodileri dinler gibi dinlemeye devam ettim. ''Benim için bana geldin.'' dudaklarını kasıklarıma yasladığı gibi beni kana kana içmeye başladığında bu görüntü karşısında karnımı içime çekerek koltuğun başına tutundum. Kelimeleri beni bir bıçak gibi yaralarken, dili içimdeki yakıcı darbelere son verdi. Dişlerini tenimden çekerek gözlerimin içine baka baka dudaklarını yaladı. ''Sana dokunduğunu söylediğin her saniyeyi dakikaya çevirdim, yediyle çarptım.'' diyerek kalçama sert bir darbe daha yediğimde inleyerek gözlerimi kapattım ve başımı arkaya attım. ''Sana dokunduğunu söylediğin yerde seni ağzıma akıttım.'' -- Başlangıç Tarihi: 22 Temmuz 2020 YETİŞKİN İÇERİK VE KÜFÜR İÇERMEKTEDİR Kapak Tasarımı: @theguldesign

Gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim. Beni bu gece kendine ait kılacaktı. Benim karşı çıkacak gücüm yoktu, zaten karşı da çıkamazdım ki. Sırf kardeşimi o lanet olasıca yetimhaneden çıkarabilmek için kendi hayatımı, bedenimi, ruhumu acımasız bir adama teslim etmiştim. **** Karşısında ağlayarak, göğüslerimi gözler önüne sermiş geceliği yukarıya çekiştirip saklamaya çalıştım. Ama ne yazık ki fayda etmiyordu. Burnumu çekerek mırıldandım "Ben istemiyorum." Sarhoş olduğu her halinden belli olan histerik bir kahkaha dudaklarının arasından koptu. Başını geriye doğru atıp kahkahasına devam etti. İnci gibi beyaz dişleri gözler önüne serilmişti. Kahkahası birden kesilip, boynunda ki damarlar belirginleşmeye başladı. Yüzü eski sert haline dönerken bakışlarını yüzüme dikip, canımı yakan sözler zehirli dudaklarının arasından döküldü. "Ben istiyorum. Bu gece kollarımda sabahlıyacaksın." ****** Not; kitabın tüm hakları bana aittir. Kopyalanma veya çalıntı gibi bir durum olursa yasal işlemlere baş vurulacaktır. Wattpad'te bu isimde ilk kitaptır. 24/10/2020

"Çok mu seviyorsun?" diye sordu Arslan dayanamayarak. Ahsen ise usulca salladı kafasını. "Tamam, gel o zaman." Elini bırakıp Ahsenin korkuyla yere bıraktığı bisiklete yöneldi. Bisikleti kaldırdığında aklından geçenden emin olamadı. Bu bisiklet ikisini de kaldırır mıydı bilemiyordu. Fakat denemeden bilemezdi. "Arslan abi?" diye sordu küçük kız şaşkınlıkla. Arslan yakışıklı yüzüyle Ahsene baktıktan sonra önündeki kısma vurdu iki kere. "Bisiklet bisiklet demiyor muydun? Atla hadi!" Arslan Ahsenin kıpırdamadan durduğu yerde kendisine bakarken ki yüz ifadesine gülmeden edemedi. Ardından hemen konuştu. "Hadi mâhpare..." tehdit edercesine devam etti. "Beklemem bak!" Yeşil gözleri hemen açıldıktan sonra vakit kaybetmeden daha doğrusu Arslan abisi fikrini değiştirmeden hareketlendi küçük kız. Arslanın da yardımı ile oturdu önüne. "Mahpare mi?" dedi tam olarak telaffuz bile edemezken. "Hoşuna gitmedi mi?" diye sordu Arslan henüz hareket etmeden. Buna karşılık kafasını salladı hızla Ahsen. "Ne demek ki?" "Ay parçası..." dedi gözleri küçük kızın yeşillerine birkaç saniye takılırken. Ardından hemen toparladı kendisini. "Şimdi?" dedi sorunun cevabını yeniden almak ister gibi. "Şimdi hoşuna gitti mi?" Kocaman gülümsedi Ahsen. Saçlarından yayılan kokunun farkında olmadan bir kez daha salladı kafasını. "Hı hı.." ardından o da yeşillerini kahveleriyle buluşturdu. "Çok güzel." © Tüm Hakları Saklıdır kopyalanamaz, alıntı yapılamaz, başka yerlerde kullanılamaz. Mâhpare adıyla yazılmış wattpad üzerindeki ilk hikayedir.

Acımasız Töre... Sana ölürüm dediğin gün geber demeliydim bilemedim. HER KIZIN GÖNLÜNDE BİR AĞA VARDIR. TELİF HAKLARI ŞAHSIMA AİT OLUP ÇALINTI DURUMUNDA GEREKLİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR.