Hayatında yaptığın küçüçük bir iyilik bütün hayatına yaptığın en büyük ölümcül haya oldu...

Aslında başka bir hikaye düşünüyordum fakat kendi hayatımı yazmak istedim neler yaşadığımı birine anlatmaktansa satırlara dökmeyi tercih ederdim...

Çıkmaz bir sokağa girdim. Bağırıyorum, çığlıklar atıyorum ama kimse beni duymuyor. Korkuyorum. Biri yaklaşıyor hissediyorum ama göremiyorum. Geldiğim yola dönüyorum kimse yok. Sağımda solumda duvarlar ama geri gidemiyorum. Gitmeye çalışıyorum, cesaret edemiyorum. Ara ara rüzgar esiyor. Saçlarım dağınık ufak ufak yüzüme dökülüyor. Yağmur çiseliyor. Üşüyorum. Kimse gelmiyor. Koşmaya başlıyorum. Yağmur şiddetleniyor. Bir ses duyuyorum ve kafamı sesin geldiğini yöne çeviriyorum. Yine o yüz. Simsiyah. Bana doğru iki adım atıyor. Koşmaya başlıyorum. Peşimden geliyor. Kalbim ağzımda. Var gücümle koşuyorum. Ayağım takılıyor ve yere düşüyorum. Kalkmaya çalışıyorum, kalkamıyorum. Adımlar duyuyorum çok yakınımda. Dönüp bakamıyorum. Sessizlik... Ve bir şarkı çalmaya başlıyor...