ပုစွန်ဆိတ်လေးတစ်ကောင်က ဘယ်လောက်ပဲ သေးငယ်ပါစေဦး ပင်လယ်ပြင်ကြီးထဲမှာလဲ ကူးခတ် နိုင်တာပဲ။ လူသားဆိုတာလည်း ဘယ်လောက်ပဲငယ်ငယ် ချစ်တတ်တဲ့ နှလုံးသားလေးတော့ ပါလာစမြဲပေါ့။

တပေါင်းနွေဦးလေရူးမြူးလေသော် အဆက်

~~ဟေး... မမ..ဒီမှာလေမမ မမဖြစ်နေပြီ... ဟေး... မမ..ဒေါက်တာတွေလက်မြှောက်ရတဲ့ရောဂါပါ... အိုးးး မမဝေဒနာ...~~

ရွာမှာဆိုဇာတ်ဇာတ်ကြဲ ငွေတိုးလဲချေး လယ်လဲလုပ် အကြွေးမမရင်သောင်းကြမ်းတက်တက်တဲ့ စောနဒီယံနဲ့မြို့မှာကျောင်းတက်ပြီးပြန်လာတဲ့ ဆရာဝန်မလေး ခင်နရီဟန်တို့ရဲ့မတည့်အတူနေဇာတ်လမ်းလေး မချစ်ကြိုက်ပဲယူပြီးကာမှရန်ပဲခဏခဏဖြစ်နေတဲ့သူတို့ ပြသနာ ပေါင်းစုံတက်ရင်းဖြေရှင်းကြပုံတွေ ဘယ်လိုအခက်အခဲပဲရှိရှိလက်တွဲမဖြုတ်ပဲအတူတူကြိုးစားဖြေရှင်းကြပုံတွေကိုရေးသားသွားမှာပါ ပထမဦးဆုံးficမို့အားပေးဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်နော်

"အဲ့ဒီမိန်းကလေးက ရွာသူတဲ့ ပြုစားတက်တာကြောင့်လား ချောမောလွန်းတာကြောင့်လား သေချာတာ တစ်ခုကတော့ ဒီရွာသူတော်တော်လှ၏" "နွေထနောင်း + လင်းလက်ဂုဏ်ရောင်

ဒီတစ်ခါက ရသတစ်မျိူး ပေးနိုင်အောင် ကြိုးစားထားပါတယ် လိုက်ပါဖတ်ရှူ့ပေးကြပါအုန်း...

ရစ်ပတ်နှောင်ဖွဲ့နေတဲ့ မေတ္တာကြိုးလေးတွေဟာ ထိုမိန်းကလေးဆီကဖြစ်နေဖို့ပဲလိုပါတယ်။

မင်းကျေနပ်ဖို့အတွက်တို့ပေးဆပ်ပါ့မယ်ကွယ်

အို.....ရှင်ကအဖြေအတင်းတောင်းနေတော့ကျွန်မ....မပေးချင်ပြန်ဘူးရှင့်

အကယ်၍ အဲ့ဒီနေ့ကသာ ကျွန်မ ထွေးစကားကို နားမယောင်ဘဲ တောင်မတက်ခဲ့ဘူးဆိုလျှင် ဒီဇာတ်လမ်းဟာ ဖြစ်လာနိုင်စရာ အကြောင်း မရှိပါ။ မမရီနဲ့ တွေ့ပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း ကျွန်မ ဒီအတွေးကို ခဏ ခဏ တွေးမိပါတယ်။ အကယ္၍ အဲ့ဒီေန႔ကသာ ကြၽန္မ ေထြးစကားကို နားမေယာင္ဘဲ ေတာင္မတက္ခဲ့ဘူးဆိုလွ်င္ ဒီဇာတ္လမ္းဟာ ျဖစ္လာႏိုင္စရာ အေၾကာင္း မ႐ွိပါ။ မမရီနဲ႔ ေတြ႕ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မ ဒီအေတြးကို ခဏ ခဏ ေတြးမိပါတယ္။