Tamamlandı MaaşıYatırmayanAdam: Ne? Siz: Ne için yazdığımı unuttum ben. Siz: İsmini görünce hatırladım. Siz: Maaşları yatırsana amk 04.02.2022 #kurguolmayan1 #romantizm1 #genelkurgu1 #mizah1 #gençkızedebiyatı1 #komik1 #kurgu1 #aşk1 #gizem1 #aksiyon1 #texting1 #gençkurgu1 #anonim1 #kısahikaye

"Sana dokunabilmem için..." dedi ve dudaklarını belli belirsiz tenime değdirirken konuştu. Nefesini ensemde hissediyordum. Elleri... Elleri ise tenime hükmetmeye hazır, direktifimi bekleyen bir asker gibi bekliyordu. "Vücudunu bana yaslaman lazım."

Notaları ile fısıldadı kulağıma, müziği sardı bedenimi. Saçlarımı okşayan kendisi değildi. Yüzü bile yanımda değildi. Parmaklarının değdiği piyano tuşları yeşertti içimde solan bahçelerimi. Kim olduğunu bilmeden sevdim onu, sevmem için kim olduğunu bilmeme gerek yoktu çünkü. 190718 140219

Doğrulup tekrar kameraya baktığımda ise bir süre konuşmamıştı. Beni izliyordu. Başını hafif yana eğmişti ve benimle dalga geçmeye devam ediyordu. "Şimdi..." dedi ve hareket edip öne doğru eğildi. Dirseklerini dizlerine koymuştu. Kasları tişörtünden dışarı fırlayacak kadar belirginleşmiş ve yine genç bir vücudu andırırcasına izlenim vermişti. "Otur." Dediğini yapıp tekrar koltuğa oturdum. Karşımda açmış olduğum bilgisayarımın kamerasında geniş ekran onu izlemekten başka bir şey yapamıyordum. "Dizlerini kır ve ayaklarını koltuğun üzerine koy!" Bütün bedenim gerginliği ile acımaya başlarken dediklerini yaptım. Bacaklarımı birbirine yapıştırıp ona bir ayrıntı vermek istemezken korktuğum şeyi söyledi. "Bacaklarını iki yanına aç!" Tırnaklarımı avuç içime yerleştirirken yanağımdan bir damla yavaşça süzüldü ama dediğine uyup iki yana açtım ve ona bunca senedir kendime bile sakladığım ayrıntıyı bütün açıklığıyla sundum. İç çamaşırımla olabilirdim ama şu anda bulunduğum durum kesinlikle olağan değildi. Bekledi. Arkasına yaslandı ve beni izledi. Nefes alış verişinden başka bir şey duyamıyordum. Normal alıyordu ve benden etkilenmediği barizdi. Ama istedikleri beni utandırmaktan başka amaç içermiyordu. "Şimdi..." Başını hafif yana yatırdı. Palyaço suratı o kadar korkunç ve gaddar duruyordu ki içten içe dudağımı ısırıp vereceği emri bekledim. "Sağ elini iç çamaşırının içerisine sok ve kendini okşamaya başla."

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Ela Lalezar, hayatı boyunca öncelikleri konusunda sorun yaşamıştı. Örneğin bir keresinde, patates kızartmasını mı yoksa pizzayı mı daha çok sevdiğine karar vermeye çalışırken sınava gitmeyi bile unutmuştu. Etrafındaki insanlara göre "yemekler"i tek bir başlık altında toplayıp direkt listenin ilk sırasına koyması gerekiyordu; Böylelikle okul, sosyal hayat ve benzeri şeyleri dert etmek için daha fazla vakit bulabilirdi. Ve bir de, belki spor salonuna gidip yıllardır terk edemediği kilolarına veda ederdi... Ancak üniversitenin son yılına ulaşan yaz tatilinin bitiminde kaldığı öğrenci yurdundan atılması, tüm listesini darmaduman etmişti. Artık Ela'nın tek önceliği, dönmek istemediği aile evinden onu kurtaracak bir ev arkadaşıydı. O ev arkadaşı Deniz Vurgun'sa listenin bir süre daha birbirine geçeceğine hiç şüphe yoktu.

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.

Tamamlandı Siz: Sen sanıyorsun ki zengin olduğun için Siz: Yakışıklı olduğun için Siz: Güzel yemek yapabildiğin için Siz: İtalyada bana hayat verebileceğin için dediklerini yapacağım? Siz: Medyum musun be abicim? Siz: Nokta atışı yapmışsın. Siz: Sen iste babamı satayım.

Beyaza bulanmış bir kadının en çekici hâli Nefesi ateş Ruhu kor bir kül tanesi olan o adam... Mirza Mahzaroğlu Demre Remizade... Onlar.... Yalancı bir ruhun Ufalanmış kırıntılarından beslenen Birer yabancı...

Esin, 24 yaşında bir sarışın. Sırf 'en çok yağış alan bölge neresi' sorusu geldiğinde gözlerim diyebilmek için coğrafya okudu. Hayati kararlarla bu denli dalga geçmesinden midir bilmem, herkese ağzıyla gülen hayat, Esin'e o günden beri başka yerleriyle gülüyor. Diplomasını aldığı günden beri ablası ve eniştesinin lokantasında gençliğini çürütüyor. Hayat koşulları ona pek şans tanımadı, küstü zaten o da... İkinci bir şans istemiyor. Bay A; gizemli herifin teki, yine de 28 yaşında olduğunu tahmin ediyoruz. Bir gün bir bombayı imha etmesi gerekse ve kırmızı kabloyla mavi kablo arasında kalsa 'başlarım kablosuna' der ikisini de keser. Tehlike anında dostunu satıp kaçmayı ve birilerini kötü adamların elinden kurtarmayı seviyor. Lakin bu hareketinden kaynaklı plaket vermiyoruz ona çünkü iyiliklerinin sayısı kötülüklerini kurtarmıyor. Dünya; 4,5 milyar yılı devirmiş, koca, yaşlı, şişko bir gezegen. En çok birbirine zıt karakterleri çarpıştırmaktan zevk alıyor, bir de inatla yuvarlak olduğunu ispatlamak için at gibi gidenleri it gibi geri döndürüyor. Dünyanın kendi etrafında döndüğünü zannedenlere had bildirdirmeye bayılıyor. Bu sebeple Bay A'nın karşısına Esin'i çıkardı. Ama Esin bilmiyordu, bu ipsiz sapsız adamla anlaşacağına şeytanla anlaşsa daha iyiydi. 14.02.2021 Tüm Hakları Saklıdır.