Harbiden biz neydik? Eski bir tanıdık? Çocukluk arkadaşı? Kardeş gibi büyüyün 2 çocuk? Arkadaş? Hiç birisi. O zaman biz neydik? Yıllar yıllar önce 14 yaşında bir kız çocuğu bir daha doğum gününde kimsesiz kaldı. Bir daha karanlığa terk edildi. Bir daha yanlız bırakıldı. Bir daha desteğini kaybetti. Aynı 2 yaşına girdiğindeki gibi.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr

Üç kanka olan yazarların beraber yazdıkları kitap. İyi okumalar❤