Bir uçurumun kenarındayım. Ayaklarımı boşluğa uzatmış bir vaziyette oturuyorum. Bir rüzgar bekliyorum beni aşağı itmesi için. Dokunsalar ağlayacaktım. Ama ne biri dokundu; ağlayabildim, ne de bir rüzgar esti; ölebildim. Sahi ben bu hayatta neyi becerebildim? Kendimi tanıtmayı bile beceremedim. Ben Rüya, doğuştan konuşamıyorum ama her şeyi duyabiliyorum. Size bir sır vereyim mi? Bunu ailemden başka kimse bilmiyor. Kendi tercihim. Basta ailem karşı çıkmıştı bu kararıma, liseye başlarken söylemiştim. Zaten konuşamıyordum, işittiğimi bilseler ne fark ederdi ki? Ya da Fark eder miydi? Kabul etmek zorunda kaldılar. Sonuçta bu hayat benimdi. Şimdi 21 yaşındayım üniversiteyi bitirdim. Ordan bakınca lüks görünüyor değil mi? Her şey yeni başlıyor demiştim oysa daha 1 ay önce. Şimdi ise bitiş noktasındayım. Aslında buraya paramparça olmuş ama hala kanayan, acı çeken ruhumun ızdırabını bitirmeye geldim. Artık gitme zamanı.. Hatta fazla bile kaldım. Önce yanımda duran ayakkabılarımı attım aşağı. Dip görünmüyordu!!! Olsun, beni de bu dip gibi hiç görmediler. Hiç merak etmediler. Hep manzaramı sevdiler. Derin bir nefes aldım ve gözlerimi kapattım.. Ve bir ses: "Sakın yapma!!" diye seslendi. Aldırmadım. Sonuçta ben sağır ve dilsizdim.! Siz ne olursa olsun keşke demeyin,olur mu? Ben keşke dediğim için burdayım. Bunu yaparsam ilk defa "iyiki yaptım" diyeceğim. Asla yalnız değilsiniz. Ruhum daima sizinle olacak. Hoşçak- -"Beni duyabildiğini biliyorum.!!"

"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Ellerim hala kolyemdeydi. Bu kalp benim sarayımdı ve yanımda olduğu sürece ben her zaman iyi olacaktım. Zira kalbin sahibi bendim ve dört bir yanım onlarla çevriliydi. Kalp Muhafızlarıyla...