hej to opowieść o tym co by było gdyby to Lindsay była mamą hailly miłego czytania

Winter Moon nigdy nie miała dzieciństwa - tylko obowiązki, cienie i ból. Bita, upokarzana, zmuszana do dorosłości, zanim jeszcze nauczyła się marzyć. A mimo to w jej oczach wciąż pali się światło - ciche, ale uparte, nadające jej życiu barw. On - kalifornijski dziedzic, chłopak z marmuru i słońca, ma wszystko, a jednocześnie nie ma nic. Całkowicie wyprany z emocji. Arogancki, zepsuty, pewny siebie do granic. Dla niego ludzie są tylko pionkami, a emocje - stratą czasu. Do chwili, gdy spotyka ją. Dziewczynę z bliznami zamiast snów, która odrazu przenika jego duszę. Ona - jest dla niego wyzwaniem. On - dla niej przestrogą. Ale między nimi rodzi się coś, czego żadne z nich nie rozumie - coś, co jest jednocześnie destrukcją i ocaleniem. Bo czasem to, co nas najbardziej rani, potrafi też nas uratować. A nawet najbardziej zepsuta dusza potrafi rozpoznać dobro - jeśli tylko ktoś odważy się patrzeć wystarczająco długo. To historia o bólu, miłości i cienkiej granicy między światłem a ciemnością. O dziewczynie, która przetrwała piekło, i chłopaku, który dopiero w jej oczach zobaczył, że sam od dawna w nim żyje.

hailie i jej brat bliźniak David stracili mamę i babcie. dowiadują się że mają jeszcze rodzeństwo i muszą się tam przeprowadzić. ich narodowym językiem jest włoski. jak potoczy się dalsza historia? UWAGA! W KSIĄŻCE PRZEWIJA SIE KILKA RAZY MOTYW SAMOBÓJSTWA, CIĘCIA SIĘ, PROBLEMÓW Z JEDZENIEM, CHOROBAMI WYLECZLNYMI, LECZ NIE W WIELU PRZYPADKACH. POJAWIŁ SIĘ TEŻ MOTYW GWAŁTU. POSTACIE NIE SA WZOREM DO NAŚLADOWANIA. TO FIKCJA, KTÓRA NIECH ZOSTANIE FIKCJĄ. NIE CHCIAŁABYM BYC WINNA JAK KTOŚ ZROBI TO CO BYŁO W TYM FANFIKU. JESZCZE RAZ MÓWIĘ, ŻE TO NIE JEST WZRÓR DO NASLADOWANIA. miłego czytania misiaki i zmieniłam tytuł.