Bilinmeyen numara| Selamun aleyküm Afife Hanım Siz| Aleyküm selam Bilinmeyen numara| Anneanneniz anneme numaranızı vermiş Bilinmeyen numara| Bugün beşte buluşabiliriz sizin için de bir mahzuru yoksa Siz| Kusura bakmayın Siz| Benim bundan haberim yoktu Siz| Sizinle görüşmek istemiyorum Bilinmeyen numara| Anneanneniz evlenmek istediğinizi söylemiş Bilinmeyen numara| Neden görüşmek istemiyorsunuz Siz| Beyefendi ben daha öğrenciyim Siz| Anneannem istiyor evlenmemi Siz| Hem görüştüğüm ilk kişi de siz değilsiniz Siz| Anneannemin gönlü olsun diye de herkesle görüşemem ya Siz| Lütfen anlayış gösterin Bilinmeyen numara| Anlıyorum hanımefendi Bilinmeyen numara| İyi günler Siz| Siz de ___ Siz| Selamün aleyküm Batuhan Bey Siz| Dün mesaj atmıştınız bana Siz| Anneannemle istişare ettim ve düşündüm Siz| Yani anneannemi kıramadım Siz| Bugün müsaitseniz görüşelim diyecektim Batuhan Bey| Aleyküm selam Afife Hanım Batuhan Bey| Emin misiniz Siz| Eminim

Tehlikeli bir mafyanın evinde hizmetçisin ve bilmemen gereken bir sırrı öğrendin.... Ya yaşamak için tehlikeli mafyanın teklifini kabul edeceksin ya da kabul etmeyip öleceksin. Sude Deniz Kumsal annesinin tedavisi için mafyanın evinde hizmetçi olarak işe başladı ama patronunun mafya olduğunu bilmiyordu. Sude Deniz Kumsal & Ömer Renat Barçın. °•° "Anlamadım?" Dedim gözlerine bakmaya devam ederken. Tanrım! Pozisyonumuz hiç hoş değildi! "Sadece benim ol, benimle yat, hayatında ve hayatımda ol." Kısaca fahişem ol diyor... "B-benden fahişeniz mi olmamı istiyorsunuz!" Sinirle konuşarak onu göğsünden itmeye çalıştım ama nafileydi. "Hayır. Senden benim kadınım olmanı, bana ait olmanı istiyorum" yutkunarak gözlerine bakmaya devam etdim. "Bu olmaz" gözlerimi ondan kaçırarak yaralı adama baktım. Sanırım artık ölmüştü. Ölmüş olma ihtimaline tüylerim diken diken olmuştu. "Niye? Bakire misin?" Duyduğum kelimeler ile gözlerim kocaman açıldı. Gözlerimi kaçırarak hızlı bir şekilde "H-hayır" dedim. Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

"Öldürün o zaman." Duyduğum sert ve soğuk sesle irkildim. Sanki normal bir şeymiş söylüyormuş gibi bir çırpıda söylemişti. Bunların bana yardım etmelerini beklerken daha tehlikeli çıkmışlardı. Ölüm emri verilen adama bakıp vicdanımın sesine engel olarak usulca geldiğim yoldan geri döndüm. Yanlarından birkaç metre uzaklaşmışken bir silah sesi duydum. Bağırmamak için kendimi tutarak korku dolu gözlerimi adamlara çevirdim. Az önce ölüm emri verilen adam başından akan kanla yerde cansız bir şekilde yatıyordu. Diğerleri de başında hâlâ bir şeyler konuşmaya devam ediyorlardı. Yerdeki ölü adama bakıp kaldım. Hiç acımadan, bir saniye bile düşünmeden öldürmüşlerdi adamı. "Sen de kimsin?" Birinin beni fark etmesiyle hepsi bir anda bana döndü ama ben sadece az önce ölüm emrini veren adamın soğuk gözlerine baktım. "Ben şey..." Sustum. Söyleyecek bir şey bulamadım. Karanlıktan dolayı yüzlerini net olarak göremedim. "Sen ne?" dedi, bana doğru bir adım attı. Eş zamanlı olarak geri gittim. Bir saniye olsun bakışlarını benden çekmezken yutkundum. "Ben hiçbir şey görmedim." Tek kaşı kalktı. "Bizi mi izliyordun?" Korkuyla birkaç adım daha geri gittim. "Öyle bir amacım yoktu." Yine bana doğru bir adım attı. Korkudan tüm bedenim titremeye başladı. "Ne amacın vardı?" Cevap vermek istedim ama söyleyecek bir şey bulamadım. Tek istediğim şey şu an buradan kaçıp gitmek. Gözlerim adamın elindeki silaha kaydı. Bu daha çok korkmama neden olurken daha fazla durmanın bana bir faydası olmayacağına kanaat getirdim ve koşarak yanlarından uzaklaştım. "Yakalayın şunu!" Arkamdan bağırdı. Bunu duymak daha hırslı bir şekilde koşmama neden oldu. Resmen başımdaki bela birken iki olmuştu. Koskoca ormanda bir mafyadan kaçarken bir başkasının kucağına düşmüştüm.

SINIRDA SERİSİ I Bu kitap kısa bir asker kurgusudur. İki askerin evlilik hayatını anlatan, geçmiş ve şimdiki zamandan oluşan bir hikâyedir.

Ruhu ölmüş bir kız çocuğu. Yanlızlığı kendine arkadaş edinip susmayı öğrenmiş. Sessizce uzaklaşmanın bazen ona daha az zarar verdiğini anlamış. Peki bir hiç uğruna ruhu ölmüşse. Gerçekleri öğrenince arkasına bile bakmadan gidip kendi hayatını kuracak. O sessiz kız çok güçlü olacak

🥀 Yaban Gülü "Neden bana böyle sesleniyorsun?" Sorum onu şaşırtmışa benziyordu. Elindeki son simit parçasını martılara atıp iki elini birbirine vurdu. "Güle benziyorsun çünkü," dedi ve gözlerime farklı anlamla baktı sanki. "Ama herkesin ulaşabileceği dümdüz gül değil. Ulaşılmaz Yaban Gülü..." Güldüm. Simitimi kemirmeyi bıraktıktan sonra "Kimse ulaşamazsa nasıl evleneceğim ben," dedim alayla. "Dağ başında tek başına solup gidecek miyim?" Kaşları huysuzlukla çatıldı. "Evlenmek de nereden çıktı?" Omuzlarımı silkip gözlerimi gözlerinden çektim, sakin denize baktım. "Bilmem aklıma geldi öyle," dedim. "Sen peki, sen ne zaman evleneceksin? Yaşın geldi de geçiyor, yaşlanıyorsun Demir Adam. Ben ne zaman huysuz bir görümce olacağım?" Alayla kurduğum cümleyi o ciddiye almış olmalı ki kaşlarını çattı ve ellerini dizlerine koydu. O gün o sahil kenarında bana bir söz verdi. "Ben seni evlendirmeden evlenmeyeceğim." 🥀 Kendinizden bir parça bulmak istediğiniz bir hikaye arıyorsanız doğru adrestesiniz. Sıcak, samimi aile hayatına ve komşuluğa şahit olacağınız bu kitabı okurken içinizin sıcacık olacağına eminim. Şimdiden keyifli okumalar.

Çiçek serisi 1 Zengin , güçlü ancak bir o kadar da sert ve soğuk bir adam . Adeta çelikten bir duvar. Hayatında yeniliklere , aşka ve kadınlara asla yer olmayan Ateş. Naif , yaşadıkları sebebiyle sevgiden mahrum , Hayatı buğulu gözlerle bakan , yalnızlığı ile boğuşan Hikaye . Kalbini aşka , sevgiye , en önemlisi de yaşamaya kapatmış bir adam ve kendi işkence dolu dünyasından bir anda alınarak evlendirilen genç bir kadın ... Bu hikaye Uçurumun Orkidesi ile Hercaisinin destanı ... Adam sevmeyi ,kadın ise sevilmeyi öğrenecekti. Başlangıç Tarihi : 10/08/2021 Bitiş Tarihi : 30/05/2022 Wattpad haricinde başka platformda yayınlanmayacaktır . ( Sadece Wattpade özel ... ) KİTAPTA BİR KAÇ MANTIK HATASI VARDIR !! EN KISA SÜRE DE KALDIRILMADAN DÜZENLENECEKTİR ... YAŞ FARKI VARDIR ! BUNA GÖRE OKUYUNUZ !!!! 04/07/2021 acımasız #1 13/10/2021 acımasız #1 15/10/2021 nefret #1 16/10/2021 nefret #1 22/10/2021 insan #1 13/02/2022 insan #1 15/05/2022 zorakievlilik #1 Gölge @golgehayaller kitap kapağı için çok teşekkürler. KİTABIN BÜTÜN TELİF HAKLARI BANA AİTTİR. HERHANGİ BİR (Ç)ALMA DURUMU KARŞISINDA GEREKLİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR.

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.

Mardin, Taşın dile geldiği masal şehirdi. Acıların yaşadığı, yaşandığı şehirdi. Ya hayata meydan okuyacaksın ya da hayata boyun eğeceksin. "Coğrafya kaderdir" dedikleri çok doğruymuş. Bu topraklarda kaderin daha anne kucağındayken belirleniyordu. Bu topraklar nice kanlar döktü,nice ayrılıklar yaşattı, nice bedeller ödetti ve nice hayatlar son bulmuştu. Bu topraklar da sevmeyi kimse cesaret edemezdi. Ya ölürsün ya da öldürülürsün. Bir insanın kaderi bir saniye de bile değişirmiş. Tıpkı Mahperi ve Azad'ın kaderi gibi. Biri beyaz diğeri siyah. Orta yol yoktu ikisinin de hayat onlara gri bir renk sunmuştu. Hayat bir kere daha Mahperi'nin kaderine gülmemişti. Berdele mahkum olan kız bu sefer öleceğini hissetmişti. Azad, Mardin'in öfkeli ağasıydı. Yürüdüğü sokakta ondan korkan hiç bir insan yoktu. Öfkesini bu sefer koca taşlı duvarlar bile şahit olmuştu. Onların kaderlerini bu topraklar belirlemişti. Ya kan ya da can..

Yetişkin okurlar için uygundur! Bir Mahalle Hikâyesi... Çok daha fazlası... ✨ "Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm iradem dağıldı. "Bırak lütfen," derken gözlerimi kapattım. Elinin birini kaldırıp parmaklarını usulca yanağımda gezdirdi ve çeneme doğru indi. "Adımı söylemiyorsun artık," dedi dişlerini sıkarak. "Fark etmem mi sanıyordun?" Soru soruyordu ama benim buna verecek bir cevabım yoktu. "Senin dudaklarından dökülmesini istediğim öyle çok kelime var ki..." Eğilip anlını anlıma yasladı. Bu kadar yakınken tek nefesi paylaşıyor gibiydik. Onun aldığı soluk, benim dudaklarımda kayboluyordu. Benim sıklaşan nefeslerim ise sanki onu canlandırıyor gibiydi.