Genç adam kendisine af diler gibi bakan mahzun gözlerin sahibine yavaşça yaklaştı. Kendisini sakin tutmaya çalışıyordu. Bir hata daha yapamazdı. Dişlerini sıkmaktan yanak kasları ağrımaya başlamıştı ama bunun hiç önemi yoktu şimdi. Şu an önemli olan tek şey kalbine hükmeden şu küçük kadınıydı. Onun bir kez daha kendisinden uzaklaşmasına izin veremezdi. Hem de az önce farkında olmadan yaptığı itiraflardan sonra... Daha fazla dayanamazdı. Uzun ve iri parmaklarıyla genç kızın çenesinden tutup yaşlanmış bal gözlerini gözlerinin hapsine adı. Hafifçe eğilip inat temsili karısının alnına küçük bir buse kondurdu. Dudaklarını yakan bu sıcak tenden bir nefes aralığında ayrıldıktan sora umut dolu sesiyle fısıldadı. "Sen istedin ya beni, buyur ettin ya cennet misali kalbine; adım olsun ki alevlerin içinde gökyüzü maviliği yaşatıp özgürce uçmanı sağlayacağım kanadı kırık minik serçem." 🌺🌺🌺 Wattpad'in Barika adındaki ilk kitabıdır. © Tüm hakları saklıdır! ©

Her genç kızın bir travması olabilirdi. Önemli olan o travmayı seninle beraber sırtlayacak bir hayat arkadaşına sahip olmaktı. Talha Yasir 🌞 Afra *** ... Elime ne ara aldığım kahve fincanı titremeye başladığında fincanı sıktım. Yanımda oturan adamın da gözlerinin fincanda olduğunu anladığım an yerimden kalktım. Gözler yeniden beni buldu. Hissettiğim heyecan daha fazla arttı. Fincanı masaya koymak istediğim an fincan altlığı elimden kaydığında onu almak için harekete geçmiştim ki başka bir el fincan altlığını tuttu. Masaya koydu. Hemen yanıma baktığımda bu kişinin Talha olduğunu gördüm. Bana bakmıyordu ama yan yüzü bana çok da yakındı. O an kısık sesi bana ulaştı. Benden başka da kimse duymadı. " Sakin ol. Titremekten bayılacak gibisin. Cevabın hayır ise şimdi hemen benden uzaklaş ve yerine otur. Ama evet ise elindeki fincanı masaya bırak, Afra." Yutkundum. Lan kendimi neden kitabın içinde gibi hissediyorum. Bu laflar ne? İç ses! Ses versene be! En önemli yerde yoksun. Ne yapacaktım. Düşün Afra düşün kızım. Sen zeki kızsın. Sayısal derslerde başarılı değilsin diye salak olmuyorsun. Sadece birkaç saniye içinde dilimin farklı sözler sarf edeceği kelimelerin aksine fincanı titreyen ellerime inat masayanın üstüne yavaşça bıraktım. BÖLÜMLER GÜNCELLENİYOR! ... *** Başlama tarihi: 24.10.23 Bitiş tarihi : -

"Sen kimsin?" dedi yorgun gözlerle. Gözlerinin altı morarmış. Çatık kaşlarıyla ürkütücü duruyor. Derya'nın sevgilisi midir, nişanlısı mıdır nedir, burada ne işi var? "Ne demek ben kimim?" dedim sesimin titremesine engel olamazken. Şaşkınım. "Derya nerede?" Gözlerini etrafta gezdirdi. Olayın şaşkınlığı içerisinde donakaldım. Ben kimlere bulaştım böyle? "Temizlik mi yaptın?" dedi hiçbir şey olmamış gibi. Yüzünü bana döndü. Omuzlarımı dikleştirdim. Ciddiyete büründüm. "Zahmet etmeseydin. Bu arada adım Derya. Bir yanlışlık olmuş. Sen de Deniz olmalısın. Kız olduğunu bilseydim kabul etmezdim. Erkek sandım seni." Başıma kaynar sular döküldü. Ben şimdi ne halt yiyeceğim? "Şimdi çıkmam gerekiyor. İşime yetişmem lazım. Akşam eşyalarımı toplamak için gelirim. İyi günler-" "Yeni ev bulana kadar kalabilirsin, sorun yok. Ben-" "Gerek yok!" diyerek sözünü kestim. Kapıyı açıp dışarı çıktım alel acele. Kapıyı kapattığımda çantamı sıkı sıkıya kavradım. Allahım ben ne yapacağım şimdi?

Olay mahaline ilk kez gelmiyordum fakat ilk kez mahşer yeriydi kalbim. "İhtimal yokmuş sahiden." diye mırıldandım gözlerimden birer damla yaş düşerken. Elimde, torbanın içinde duruyor olan kolyeye göz ucuyla bakıp kesik bir nefes daha çekmiştim ciğerlerime. "Bize bir ihtimal bile yokmuş." İlk karşılaşmamız bir sahil kasabasında, ikinci karşılaşmamız kovalandığım o yerde, son karşılaşmamız ise benim onu kovalamamla son bulmuştu. Dördüncü kez karşılaşmayacaktık. Her şey bu kadardı. Ondan geriye elimde kalanlar ise birkaç fotoğraf karesi, iki tane kolye ve onunla tanıştırmaya can attığım evladıydı sadece.

Eğlenmek için yazıyorum, eğlenmek isteyenleri hikâyeme bekliyorum🖤

Belki bana soracaksınız "Böyle bir ailenin içinde yaşamak zor değil mi?" Diye. Arkadaşlar inananın İki asker, iki polis, bir bilgisayar mühendisi ve bir avukat -sanırsın market listesi- arasında yaşamak ne kadar zorsa. İşte o kadar zordu... dememi bekliyorsanız üzgünüm. Yanılıyorsunuz. Bu saydıklarımın arasında tek zor olan şey bir adet başkomiserdi. En zoru ,en çetini, kabul etmek gerekirse de en güzeli oydu. "Diyorum ki..." dedim cilveli bir şekilde. "Acaba seni Aşk Bürosuna mı terfi etsek?"

Pınar mahallesi, iki katlı rengârenk evlerin olduğu, komşuluğun ölmediği bir mahalleydi. Bakkal İsmail amca çocuklara bedavadan çikolata verirdi. Kadınlar altın günü yapar, dedikodu peşinde koşardı. Mahalle parkında ki büyük çınar ağacı birçok aşığa gölge olmuş, onları dinlemişti. Pınar mahallesi her türlü mükemmel ilişkilerin olduğu bir mahalleydi. Bu mahalle de kendinizden bir parça mutlaka bulabilirsiniz. (Bu kitap eski mahalle ilişkilerine, ve geçip giden çocukluğumuza ithaf edilmiştir.) #Mizah 1 numara!

"Eğer gerçek İslam'ı görmüş olsaydın şu an bana bu sözleri sarf ediyor olmazdın. Şeytanın kardeşi olan nefse sahip insanların eylemlerini İslam sanmak ne büyük yanılgıdır."

-TAMAMLANDI- Mevlana derki aşk ateşi önce sevilene, oradan sevene düşermiş. Yani bir insan aşık olmuşsa, maşuk ışığını yaktığı için olmuştur. Eğer maşuk yanmazsa, aşık yanamaz. Eğer maşuk, bir mum gibi ateşe düşüp eriyemezse o ateş, pervaneye düşmez. Aşk; Birinin Şem, birinin Pervane olması ile başlar. Aşk; Sevdiğin de yok olma ile başlar. Ve Aşk; Hem Şem hem de Pervane olduğun da, bir olduğun da, biz olduğun da başlar. Aşkın denizin de akıl dalgaları durulur, İmtihan bu ya; balığın gönlü çöle vurulur... (Şems-i Tebrizi)