"Μωρό μου, αγάπη μου, ψυχή μου, ομορφιά μου, θέλω να σε φάω.." "Αωωω τι γλυκ-" "Ποιος σου μίλησε εσένα κόκλα μου; " απαντάει σε στυλ κλαρινογαμπρός στη Μύκονο 15Αυγουστο "Εμμ αμ σορρυ νόμιζα ότι μιλούσες σε μένα;" "Εμμ τεκάν; Στην ομορφούλα που κρατάς μιλάω..." λεει και μου αρπάζει το γλειφιτζούρι από το χέρι "Ειι give me my lollipop back"

Μια περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο...

Εκείνος νόμιζε οτι τα είχε ζήσει όλα. Μέχρι που την γνώρισε.

Στα μάτια του αντίκρισε το απαγορευμένο. Εκείνος στα δικά της βρήκε το απόλυτο. Η διαφορά ηλικίας τους δεν ήταν τίποτα μπροστά σε εκείνο που αισθάνθηκαν οι δύο του σαν συναντήθηκαν. Η Όλγα στα δεκαεφτά της χρόνια. Θα βγει πληγωμένη από μια σχέση που και θα της κοστίσει πολύ. Ο Μάνος στα τριάντα τρία του θα γυρίσει στην Ελλάδα ύστερα από μια επιτυχημένη καριέρα του στο Λονδίνο. Ο θάνατος της μητέρας του θα σταθεί λόγος μεγάλος για να επιστρέψει και η τακτοποίηση των κληρονομιών θα είναι η πιο δύσκολη κατάσταση για εκείνον. Που θα έχει να αντιμετωπίσει ποτέ του. Δύο νέοι άνθρωποι. Θα συγκρουστούν κάτω από τα πέπλα της οικογενειακής τους εστίας. Και θα ερωτευτουν χωρίς να γνωρίζουν ποιοι είναι και γιατί. Εκείνη στο νεαρό της ηλικίας της θα νιώσει τι θα πει προδοσία. Και εκείνος θα αισθανθεί το βαθύ αίσθημα του μίσους να φωλιάζει μέσα του. Θα καταφέρουν οι δύο τους να βγουν από το λαβύρινθο που τους επιβάλλει να μπλεχτούν η μοίρα; Θα χάσουν το δρόμο τους ή θα τον βρουν μαζί, ο ένας στην αγκαλια του άλλου; Μπορεί η αγάπη τους να νικήσει το παρελθόν ή θα νικήσει το ατέρμονο σκοτάδι της λήθ

Η Μαρίνα, μία επιπόλαιη και απερίσκεπτη δημοσιογράφος θα κάνει ένα λάθος που θα της στοιχίσει την καριέρα της... ο μόνος τρόπος για να κερδίσει πάλι την δουλειά της είναι να φέρει στο κανάλι ένα θέμα που θα κάνει πάταγο! Άθελα της, θα μπλεχτεί στα πόδια ενός μυστηριώδη, μοναχικού συγγραφέα και θα νιώσει αισθήματα πρωτόγνωρα... Ο Αλέξανδρος Μαυρινός προσπαθεί εδώ και καιρό να ολοκληρώσει το βιβλίο του, όταν επιτέλους καταφέρνει να βρει την χαμένη έμπνευση του, εμφανίζεται μπροστά του εκείνη και αναστατώνει περισσότερο την ήδη τρικυμιασμένη ζωή του. Νιώθει να πνίγεται... το παρελθόν ξυπνάει και η αιτία είναι εκείνη! Και οι δύο θα προσπαθήσουν να μείνουν μακριά ο ένας από τον άλλο... Η ησυχία, η ηρεμία και η γαλήνη που αναζητούν θα αλλάξει μορφή και σύντομα όταν οι χτύποι της καρδιάς γίνουν δυνατότεροι, θα καταλάβουν ότι όλα τα υπόλοιπα είναι υπερεκτιμημένα...

Η Νοελια απο τότε που ήταν μικρό κορίτσι ονειρεύοταν να περάσει στη σχολή που ήθελε και να φύγει απο το απεχθές ορφανοτροφίο στο οποίο μεγάλωνε μετά το θάνατο της μητέρας της. Οταν πλέον τα καταφέρνει οι ελπίδες τηε αναπτερόνονται και το μέλλον της φαίνεται αισιόδοξο .Μέχρι που ο έρωτας της χτυπάει την πόρτα όταν στη ζωή της μπένει ο Αντωνης Χατζίου γνωστός ως ο νεότερος πλούσιος επιχειρηματίας καθώς στα 29 του χρόνια διευθήνει ήδη έναν κολοσσό επιχειρήσεων . Ο Αντώνης έρχεται να εισβάλει στη ζωή της και την κάνει άνω κάτω.

Ένα βράδυ στέκεται αφορμή για την αφύπνιση ενός μεγάλου έρωτα. Ηρώ και Αλέξανδρος, δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και χάθηκαν, κάτω από φιλοδοξίες , ζήλιες και πάθη. Η μοίρα ενώνει τον δρόμο τους μετά από δέκα χρόνια. Η φλόγα της αγάπης τους δεν έσβησε ποτέ, η δίψα για εκδίκηση έχει μεγαλώσει, η νοσταλγία τους έχει κυριεύσει. Και οι δύο όμως υπακούν στους δικούς τους κανόνες από φόβο. Φορούν μάσκες. Ποιος θα σπάσει πρώτος; θα καταφέρει η Ηρώ να βρει τα κλειδιά της καρδιάς του Αλέξανδρου; χωράνε όροι στην αγάπη και στον έρωτα; μπορεί μία τέτοια αγάπη να αντέξει και να νικήσει το κάθε εμπόδιο που θα βρεθεί στον δρόμο τους;

Ήταν αθώα . Κι εκείνος την εκπαίδευσε. Σε όλα.

"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησιάζει. "Δεν σε αφορά." λέω κοφτά, ώστε να γίνω κατανοητή. Τείνω να φύγω, όμως το γυμνασμένο χέρι του με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Η βαριά ανάσα του σκάει στο πρόσωπό μου και μόνο απ' αυτό μπορώ να καταλάβω ότι έχει πιει. "Πάλι σε αυτόν τον χλεχλέ ήσουν; Δεν νομίζεις πως η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να πηδιέσαι;" ρωτάει, πιέζοντας τα χείλη του σε μία ευθεία γραμμή. Πλέον τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. "Μήπως πρέπει να σου θυμίσω ότι μόλις έκλεισα τα 17, ε; Και επιπλέον ποιός είσαι εσύ που θα μου κάνεις ανάκριση κάθε φορά: πού είμαι, με ποιόν είμαι και με ποιόν πηδιέμαι;" φωνάζω στον ίδιο τόνο, σηκώνοντας ενοχλημένη το φρύδι μου. "Αυτός!" λέει και πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι εννοεί, απαντάει στις σκέψεις μου, σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.

Όσο αντιστέκεσαι στο πάθος τόσο φουντώνει..