Her şey 3 yıl önce başladı. Yıllardır içimde tuttuğum, kimseye söyleyemediğim ve kendimle savaştığım sırrımı aileme açmıştım. Söylediğim iki kelimeden sonra kulakları sağır eden sessizlik; 'Ben eşcinselim'

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.

Fahişeler. Parayı basarsın, altına alırsın, becerirsin. Yüzüne bakmadan çekip gidersin. Beğenirsen, tekrar gelir becerirsin. Sonra bir daha. Bir daha. Bende bir fahişeyim. Evet, o nefret ettiğiniz, lanetlediğiniz insanlardanım. A, pardon insan mı dedim? Obje diyecektim. Peki fahişeler bu işi neden yapar biliyor musunuz? Bilmiyor musunuz? Peki ya fahişelere aşık olunur mu? Olunmaz mı? Olunur! Hemde öyle bir olunur ki, feleğin şaşar. Ne cinsiyetinin önemi kalır, ne fahişeliğinin. O'dur önemli olan. Sadece o! Ben bir abiyim, aynı zamanda bir baba. Ve bir fahişe. Herkesten, herşeyden gizli bir fahişe. Kardeşleri uğruna erkeklerin altına yatan, duygularını bastırmış, çoktan ölmüş bir fahişe. Ben uyandırılmayı bekleyen bir ölüyüm. Bir abi kardeşleri uğruna ne kadar ileri gidebilir? Kasım 2014

Cole kısa bir süre önce kızlara o kadar ilgi duymadığını fark eder. Hoşlandığı asıl çocuk da onu hayal kırıklığına uğrattığı sırada çalıştığı yerin sahibinin oğlu kaldığı yerde yarattığı sorunlar yüzünden babasının yanına yerleşir.