.

"Ferit, seni bir daha görür müyüm?" Ferit'in karanlıkta parlayan gözlerine inci gibi dişleri eşlik etmişti. Bu akşamki en içten gülümsemesini bahşetti Seyran'a. Umarım beni bir daha görürsün diye geçirdi içinden. "İstediğin zaman görebilirsin. Piyanomun başında bekliyor olacağım."

Toksik ve uzun süreli bir ilişki sürdüren Ferit ile Seyran'ın hayatı tahmin edemeyecekleri bir kişi tarafından oynanan oyunla birlikte altüst olur. Anlaşamasalar da birbirine büyük bir tutkuyla bağlı olan bu iki insan nasıl olduğunu dahi kavrayamadıkları bir sürede birbirlerini yok etmeye başlar. Başta, yaşananlara karşı sonuna kadar beraber mücadele edeceğini düşünen çift, bu oyunun sonucu olan savaştan iki harap olmuş bedenle ateşkes isteyeceğini nereden bilebilirdi ki?

"Aşk acısı çeken Orkis, bir gün rüzgarla birlikte kaybolur. Arkasında ise gözü yaşlı, güzel kokulu sevdiğini bırakır." İki kalbin sızısı gözlere oradan yüreklere dokunurdu. "Bu çiçek, gözyaşlarından oluşmuş mis kokulu bir Orkide'dir." ~BİR BEYAZ ORKİDE YAYIMLANMA TARİHİ: 21.04.2025 "Git." Dedi son kez, koyu kahve gözleri gözlerime bakmıyordu ancak onu nasıl bir yükün altında bıraktığımı biliyordum. "Git, Seyran. Kendine yeni bir hayat kur, beni unut. Sanki hiç hayatına girmemişim gibi." Sol gözünden akan yaş, yüzüne değil de yüreğime aktı gibi hissediyordum. "Ama yeter ki yaşa, hem... Unutursun da sen, iyi bilirsin unutmayı." Arkamı döndüğüm de duyduğum tek şey fısıltısıydı. Duymam için mi demişti bilmiyorum ama o cümlesi yıllar geçse de zihnimde yankılacaktı. "Senin mezarına bir çiçek getiremeyecek kadar korkağım ama başka biriyle de olsa yeni bir hayat kurmana katlanırım." Sus demek istedim ona, konuşma. "Ama yaşadığın bilirim, bu bana yeter." § § § Burası Antep, burada töreler geçerdi. Ferit'in ruhu İstanbul'daki hayatında kaldı, dedesi gitti kader onu Antep'e getirdi. Bir ağalık savaşı yüzünden kaç kişinin hayatı değişebilirdi? Kaç kişinin hayalleri umutları ölürdü, kimler vazgeçmem dediği ideallerinden vazgeçerdi? Her şey bir iftirayla başladı, nefret ile ilerledi. Seyran'ın kalbine ekilen nefret tohumlarının yanına ona çok yabancı olan bir duygu yeşerdi, bu duygu kıyametti. Aşk, Seyran'ın kıyametiydi.

"Tüm Antep şahit olsun ki aşığım sana, canım yoluna kurban olsun." Acı çeken kahvelerini yosunlara dikti genç adam. Karısına ne çok çektirmişti. Ama şimdi deli divane olmuştu gönlü. Bir kaç adım attı kocasına doğru. "Tüm Antep şahit olsun ki inanmıyorum senin aşkına. Yaptıkların gözümün önünde, dediklerin kulağımda." Dil zehirli bir yılandı, adam zehrini öyle akıtmıştı ki, canı kalmamıştı artık kadının. Oysa bilmiyordu, dün akıtılan o zehir bugün ona şifa olmak için karşısındaydı.

Ansızın, hiçbir şeyin hazır olmadığını düşündüğün bir anda, hayatına bir kişi girer ve tüm bildiklerini, hissettiklerini, yaşadıklarını sorgulatır. Her şey bir anda değişir, ve sen o değişime ayak uydurmak zorunda kalırsın."

"Benim mabedime giden yolda, sen varsın. Kırgınlık var, acı var ama sonunda mutluluk kaçınılmazdır." Yüzümün yarısına serpilmiş saçlarımı tek eliyle topladığında kumral tutamların koltuktan aşağıya sarktığını hissettim. Nefesim, bu anı beklermiş gibi kesildiğinde koyu kahve irislerinde sadece ben ve o vardı. Biz vardık. "Yaptığım her şey." Dudakları usulca boynumu buldu, orada varlığını sürdürdü. "Bilip bilmeden, seni kırdığım, gözyaşına sebep olduğum her an için gözlerindeki yıldızlar kadar özür dilerim, mi amor."

"Hayat olmayan şeyleri iteceğim. Ve öldüğüm zaman aslında yaşamamış olduğumu görmeyeceğim." Gözleri ile resim sergisinde ki çizimlere baktı. Kendisini burada nasıl ve ne için bulduğunu bilmiyordu. Kapısından geçiyordu ve içeride tanıdık bir şeyler bulduğunu hissetmişti. Şimdi de buradaydı. Tanıdık bir şeyler bulduğu yerde. Kapıdan geldiği gibi çıkacakken gözleri bir resime takıldı. Bir cüce vardı resimde. Elinde altınları tutuyor, havaya saçıyordu. Altınların çevresine kırmızı renkli betimlemeler yapılmıştı. "Kan," diye geçirdi içinden Ferit. Demek ki cüce altınlara sahip olabilmek için çok kan akıtmıştı. Sertçe yutkundu. Bu resimde kendi ailesini görmüştü. Kendi cinayetlerini, kendi başarılarını, kendi servetlerini kazanmak için akıttıkları kanı görmüştü. Ferit Korhan, bu çizimde abisini görmüştü. "Bende seni seviyorum Ferit ve hiçbir şeyin önemi yok. Ne Fafnir'in şu an bu evde olması, ne de Regin ile aynı kaderi paylaşmanın." dedim nefes alarak. "Hiçbir şeyin önemi yok." dedim. -Hikaye, İskandinav Mitolojisinden esinlenilmiştir. - 1. #dizi |03.06.23|