Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

Hani peri masalları vardır, prens gelir pammıktan olma kraldan doğma kızımızı öper ve peri tozu kokan hikaye kitaplarının gücüyle prenses gözlerini açar. Ne hikmettir ki yıllarca uyuyan güzelimizin gözlerinde çapak yoktur ve boğazına elma kaçan pammık prensesimiz onca saat oksijensiz kalmasına rağmen hacı yatmaz gibi kalkar. Masal ya işte, sonrasında tüm kitapların sonunda yazdığı gibi 'sonsuza kadar mutlu yaşadılar' ibaresi belirir. Ve bir atlı arabanın arkasında prensle prenses birbirine sarılmış bir şekilde uzaklara doğru giderler. Hiç bir hikayenin sonunda ne pammık prensesin kaprisleri, ne uyuyan güzelin ağdasız bacakları, ne de rapunzelin 'kendi başına bir bok becereme zaten, anca benim saçımdan medet um!' Sitemleri vardır. Sadece sonsuza kadar mutlu mesut, dertsiz tasasız yaşadılar yazar. Kimse de sormaz pammık prensese, kız sen nasıl o kadar süre hayatta kaldın diye. Ya da kimse uyuyan güzele bunca sene nasıl tüy çıkmadı hiç bir yerinde demez. Benim hikayemde bu durum tam olarak böyle değil işte...

Bana göre her aile bir ağaçtı, yapraklarsa aile üyeleri. Ben kendi ağacımın kuruyan yaprağıydım. Yalnız, hastalıklı, çaresiz... Ener Demir, o da benim gibi kuruyan bir yaprak...

Kapı aniden acilarak arkasindaki duvara siddetle carpti. Salonda bulunanlar kimin buna curet edebilecegini anlamak icin baslarini kapiya dogru cevirdiler. Sekreter ozur dilemek istercesine soze basladiginda genc adam hafif bir el hareketiyle cikmasini isaret etti. Genc kadin nefesini duzenledikten sonra bir panter edasiyla adama dogru ilerledi. Genc adam yuksek belli pantolonunun incecik belini sardigi, mercan renkli ipek gomleginin kollarini dirseklerine kadar siyirmis, bir kac acik dugmesinden gogus olugu enfes bir sekilde gorunen kadini begeniyle suzdu. Attigi her adimda oda da yankilanan topuk sesleri icinde birseyleri hareketlendiriyordu. Attigi her adimda hareketlenen karamel rengi saclarini keyifle izledi. Genc kadin iki elini adamin masasina dayayarak adama seyirlik bir manzara sunduğundan habersiz "Seni asagilik herif beni nasil kovarsin?" diye tisladi. Genc adam bu anı bekliyordu. Keyifle gulumsedi... Tüm hakları tarafıma ve İndigo Yayınevine aittir.

Göz göze geldiğin o minicik anda bu denli hızlı nasıl çarpabilir bir kalp... Bir koku bir insana nasıl bu kadar hayat verebilir. Kalbinin tüm hücrelerini nasıl bir kaç saniyede kaplayabilir? Tek cümlesiyle beni göklere çıkartan o dudakları nasıl beni tek bir cümleyle yerle bir edebilir?! Yaşamak için bir kalbe, savaşmak için bir Efgan'a ihtiyacım vardi. Efgan'ın kalbi Dilhun'la, Dilhun'un savaşı Efgan'laydı...

Eren ve İrem'in hırçın aşkı.... Elma'nın da sevmek zorunda olduğu bir aşk. Eren'in değişiyle; "Gönül bu, ya ota konar ya sana..."

-"Zaten beni kaçırmak istemezsin" dedim yine zorlama bir kahkaha ile.. Bir yandan da gözümü yoldan ayırmıyordum.. Ormanlık bir yola girdiğimizde hava da yavaş yavaş kararıyordu.. İçimin ürpermesine engel olamamıştım.. -"İşimiz çok uzun sürecek mi?" Yan gözle Xander'a bakmayı ihmal etmiyordum ama birden gözlerindeki yumuşaklık yerini kademe kademe anlamlandıramadığım bir sertliğe bırakmıştı.. -"Hayır.. Seninle biraz sohbet edicez o kadar.." Aptala yatmak en iyisiydi.. Ürkmeye başlamıştım ve bunu görsün istemiyordum.. -"Barda da konuşabilirdik.. Bu akşam geliyorum sonuçta.." Yine o salak ve zoraki gülümseme, bu sefer daha histerik ve panik olan ses tonuma eşlik etmek için yüzümdeydi.. -"Çok kalabalık" dedi sanki benimle konuşmuyormuş gibi.. Yolun geri kalanında sesimi çıkarmadım.. Beni öldürecek hali yoktu sonuçta değil mi?