[texting] ayrıldıktan sonra birbirini atlatamayan ikili bir şekilde tekrar iletişim kurmaya başlar.

-haikyuu shipleri

Herkesin korkak ve çekingen olarak bildiği Reika, hislerini ve duygularını hayatının en önemli noktasına çekinmeden koyabilirken herkesin korktuğu ve cesaretli bilinen Kota ise hislerini yalnızca mor bir kutuya sığdıracak kadar korkaktı. ~Anonim (Bilinmeyen) [Texting + düz yazı] • Tüm hakları, Reika'nın mor saçlarında ve Kota'nın sarı tişörtünde saklıdır.

Onun hayatı uzun uzun paragraflarla yazılmış bir romandı ve bu romandan tek bir cümle silinsin istemiyordu. Tozlanmış sayfaları her çevirdiğinde o cümleleri tekrar tekrar okumak istiyordu. "Hayat bence yaşamaya değer değildi. Daha doğrusu, yaşamak dediğimiz şey bu değildi. Ya yaşamak için bir neden bulursun ya da intihar edersin. Hayat dediğimiz şey bir cümle veya bir kişi için değil, uzun paragraflarla dolu bir roman ve birden fazla kişiden oluşmalıydı." one shot!!! [Akutagawa'mın doğum gününe özel.] •Tüm hakları, Akutagawa'nın paltosunda saklıdır.

Yetiştirme yurdunda büyüyen Sedef, bir gece kimsesiz yirmi dokuz çocukla birlikte "damgalanır".Artık bu kimsesiz çocukların tamamı Yarasa'dırve damgacıyı gören tek çocuk Sedef'tir.Sedef, o gece yaşananlardan sonra yurttankaçarak sokaklarda yaşamaya başlamış ancakkötü şans peşini bir türlü bırakmamıştır. # *ALINTILAR* #

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Mommoyama Predators'un Galaksi Şampiyonu olup dağılmasının üzerinden tam beş yıl geçmiştir. Hayatlarına farklı alanlarda devam eden takım üyeleri, farklı yollar izlemeye koyulmadan önce son bir defa takımı bir araya getirme kararı alırlar. (Serinin Devamı Şeklindedir)

Ayağının hemen altında bulunan "Karahindiba'yı" almak için çömeldi. Daha sonra, batmakta olan güneşe yürüyen, kalbinde çok önemli bir yere sahip olan; tıpkı çocukları gibi sevdiği takımına döndü. Yüzünde tatlı bir tebessüm oluştu. Dudaklarını hafifçe aralayıp Karahindiba'ya üfledi. Karahindiba'dan çıkan 8 tane tüy, havadaki hafif meltemle beraber sürüklenip o çok sevdiği çocuklarının olduğu yöne gittiler. ~Momoyama Predators'un gerçek adı Momoyama Dandelions'dur. Dandelions da Karahindiba demek, kitap ismini buradan esinlendim~ •Tüm hakları, Momoyama Predators takımının her zaman oynadıkları parklarında, ikinci evlerinde saklıdır.

"Ancak, parçalandıktan sonra acıyı anlarsın." ~Wattpadaki ilk kota×reika textingidir. ~Tüm hakları Kota'nın formasında ve Reika'nın futbol topunda saklıdır. start; 15.07.2017 finish; 26. 10. 2017 ~Ginga E Kickoff'ta #1. ~V.K'da #1. [Düzenlenmiştir. +Yeniden yazılmıştır.]

Oikawa's Last Wish'in devam hikayesidir. Eğer okumadıysanız önce onu okumalısınız. Hikaye Oikawa's Last Wish'ten yıllar sonrasını anlatıyor. Onun da çevirisini profilimde bulabilirsiniz. 🥛🍞