"Kaderin hain oyununa yenildi hayatlarımız kabul et."genç adamın ses tonu gerçekleri haykıran sözlerin altında ezilir gibi çıkmıştı, dik duruşunun aksine. Duydukları ile acı bir gülüşü dudaklarında ağırladı genç kadın. Kabul etse ne değişecekti ki? "Oluru yok bazı şeylerin ağam. Kabul edip etmemem de bunlardan biri!" Bir çiçek duruyordu, tam genç adamın karşısında, bir yanlışı düzeltircesine açmış; Gelmiş ta yüreğine gerçekleri haykırır gibi duruyor. Yıllara ev sahipliği yapan koca seyhanlı konağı bu çiçekle sevda rüzgarını estirmeye başladı o an. Her kapının eşiğinde ince bir hüzün olan bu konak umutla o çiçeği bağrına bastı. Bir sevda. Bir hüküm. Umutları vardı, hayatta, herşeye inat. Hissetikleri sancıyı yok saymak mümkün değildi.Yanan yüreklere merhem vurulmaz o yüreklerin sarılmaya ihtiyacı vardı. Çok şey vardı bu hikayede, yüreğe yara olup dile dökülmeyen. Kitap kapağı- hayallirüzgarlar

Yağmur ormanın üstüne ağır ağır düşerken, gökyüzü sanki bir sırrın yükünü taşıyordu. Her damla, bir kalbin daha susacağını fısıldıyordu. Ben yalnızca yanlış bir anda, yanlış bir yerdeydim. Bir silah sesi duydum. Bir adam yere düştü. Ve o an kader, yönünü değiştirdi. O geceden sonra hiçbir şey aynı olmadı. Çünkü o an... Biri beni gördü. Biri beni aradı. Biri beni vurdu. Adı Barlas'tı. Ya da sadece o geceyi hatırlatan bir lanet. Gözlerini ilk kez gördüğümde, yağmur durmadı. Çünkü gökyüzü bile bizim hikâyemizden korkmuştu. O beni öldürmek için mi buldu, yoksa kurtarmak için mi bilmiyorum. Ama emin olduğum tek şey var: O gece bir adam ölmedi sadece. Ben de öldüm. Ve bir yanım hâlâ o ormanda, o yağmurun altında nefes alıyor. Bazı hikâyeler "bir bakışla" başlar. Bizimkisi bir kurşunla.

-Tamamlandı- [+18 cinsellik, hayali varlıklar vardır. ] O gece Tanrı küçük kızın gözyaşlarına kıyamadı, Bir annenin rahminden var ettiği küçük kız yıpranmış, kırılmış, gözlerindeki yaşama sevinci son bulmuştu. Yağmurlardan nefret etti önce, soğuktan tiksindi ama Tanrı onu soğuğa aşık etti ,yağmura mecbur kıldı... 🍃 O ne bir ceset, Ne de bir ruhtu, O tam anlamıyla cennet ve cehennemin ortasıydı. O arafın ta kendisiydi. Bir ressamın var ettiği en büyük kusurdu. Geceye hapsolmuş bir bedendi. Teninde ölmek isteyen bir kelebeğin ömrüydü o, Sonsuz bir karanlık çöktü, Peri kadar zarif bir kadın kalbini çaldı, Genç adamın kalbi ilk defa çarptı,kaburgaları tek tek parçalandı. Son kart gerçek olmamalıydı, bu kadın onun sonu olacaktı... 🍃 •Kitaptaki tüm mitoloji kendi kurgumdur• • İçindeki olay örgüsü ve Mahperi IV adı dahil olmak üzere karakterlerin özellikleriyle çalıntı olursa hukuksal işlem başlatırım. ~ 18.10.22~

Parmaklarım geniş omuzlarına tutunurken gülümsedim. Hiç böyle hissedeceğimi düşünmemiştim. Gözleri, gözlerimden bir an olsun ayrılmıyordu. Yavaş hareketlerle omuzlarına daireler çizerken, karşımdaki adamda belimi okşamaya başlamıştı. Gök bir kez daha çıldırmış gibi gürlerken, gülümsemeye devam ediyordum. Sonra karşımdaki adam kulağıma eğilip fısıldadı. "Sana, bir gün en büyük korkun ben olurum demiştim." ... Z.K.

Sahi, sevdiğin imtihanın olur muydu? Ve bir gün, o imtihanın ellerinden kayar mıydı? Yüzünde bir gülümsemeyle veda edebilir miydin sevdana? Hiç sevmemiş gibi. Ettiğin duaların O kişi için kabul olunmadığını, dualarının tecellisini başkasında gördüğünde ne yapardın? Teslimiyet. Nasip. Onun için ettiğin o güzel duaların başkası için kabul olduğunu nereden bilebilirdin ki? İşte bu sevda... Ne bir şehvet ne bir arzu. Bu Allah'ın ve Resulullah'ın razı olacağı bir sevda. Öyle olması gereken bir sevda. Tevekkül. ''Hayatının her köşesinde bulunduğun insan seni fark etmezken, hayatının her köşesinde olanı fark edemiyorsun Betül" dedi Ömer. Anlamamıştı... Hem de hiçbir şeyi... Sevda çok garipti ve ağır bir imtihandı...

O acılarımı göremeyecek kadar nefret doluydu.Benim acı çekmem ona zevk veriyordu.Aslında nefreti bana değildi bu sonradan anlayacaktım.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.

Kız kardeşinin hatası yüzüden ceza alan ve ailesinden veto yiyen Rojbin, parasız pulsuz bilmediği bir şehre sürgün edilir. Tabi bu sürgüne ek deli dolu sınırsız kardeşi Fidan'a da katlanmak zorunda kalır. Mega şehirden, Karadenizin ufak bir kasabası olan Amasra'da, Deniz Kuvvetleri Birliklerinin yaşadığı mahallede başına gelen her olayın ustalıkla altından kalkan Rojbin'in heyecan dolu aşk hayatı ise hepimizi büyüleyecek.. Küçük yaşta babalarını kaybeden bu iki kız kardeş zengin yaşamlarından bir ceza yüzüden vazgeçip rüyaları kıskandıracak bir mahalleye misafir olacaklar işte asıl hikaye tam da burada başlayacak!