"Sen benim kelimelerimsin Yuliya. Cümlelerim, satırlarım, kitaplarım. Diğerleri harflerim bile olamaz. Sen nasıl kıyaslarsın kendini onlarla?" dedi ve devam etti. "Ben seni kendime ödediğim bedellerin ödülü olarak gördüm ama sen bana tüm bedellerden daha ağır bir müebbet verdin sevgilim." Gözleri o anda gözlerime tutundu. Tutanacak başka bir şeyi kalmamış gibi. Ama yanlış seçimdi. Ben çırpınmaktan yorulduğu için soluklanmaya geldiği dal değil, onu tutunmaya mecbur bırakan fırtınaydım. Ve o uslanmadan bana gelmeye devam ediyordu. Şimdi o kasırga, bu serçeyi gerçekten hak ediyor muydu? Bizim hikayemiz, bizim boyumuzu aşıyordu. Zavallı sevgi denen şey tam olarak buydu sanırım. Zeval sevgi bile değil, zavallı sevgiydi bizimkisi. ~ ~ ~ O Zeval'di. Bana da Zavallı olmayı bıraktı. 🌪