"Hemofili hastalığı olan birine göre biraz fazla riskli birinin avukatlığını yapmıyor musun?" Kuzey birkaç saniye duraksadı, 'bu bilgiyi nereden öğrendin?' gibisinden sorular sormayacaktı. Kalıplı adama baktı, hafifçe gülümsedi. "Risk almaktan hiçbir zaman korkmadım." → Hemofili, kanın gerektiği gibi pıhtılaşmaması sonucu kanamanın durmaması ya da geç durması ile kendini belli eden kalıtsal bir hastalıktır. → Bu iki erkeğin aşkını anlatan bir kitap. Eğer homofobikseniz lütfen içeriye girmeyin. Bu size hitap etmez. Tamamlandı 🎵HEMOFİLİ https://open.spotify.com/playlist/3XXjRmafZSwvGfQFFkNXiI

Evren ahraz bir şefti. Barlas ise kalbi insanlara karşı buz tutmuş veterinerdi. →İç ısıtan, soft ve kısa hikâye. → Bu iki erkeğin aşkını anlatan bir kitap. Eğer homofobikseniz lütfen içeriye girmeyin. Bu size hitap etmez.

3 Milyon okunmayla şimdi yeniden Wattpad'de. ....... Bu Demir yürekli Yusuf ile ürkek yürekli Erva'nın hikayesi. Demir annesi gittiğinden beri Yusuf yanını kaybetmişti. Öfke ve nefret sanki anne karnında kalbine yerleştirilmiş gibi her yanını kuşatmıştı. Kalbi intikam hırsıyla buz kesmişti. Soğuktu artık Demir. Annesi'nin oğlu değildi. Zaten onu yola getirecek, ona doğruyu gösterek anneyede sahip değildi. Şimdi eceline, annesine gidene kadar, onun rahat uyumasına yardım edecekti. Kararmış kalbi daha fazla ne kadar kararabilirdi? Onu bu hale insanlar getirmişti.... *************** Erva; Hayatı seccade ve kalemlerinin arasında gidip gelen tertemiz bir kır çiçeğiydi. Onun gözleri asla tam açılmaz, dünyayı pembe gözlüklerle görmezdi. (UMUT SERİSİ 1) Her ne kadar farkında olmasa da imtihanların en zorunu yaşıyordu. Sabır dolu kalbi hiç bir sıkıntıya isyan etmiyor, mütevazı başı asla hiddetle dikelmiyordu. Tek sırdaşı kağıtları, kalemleri ve kumaşlarıydı... Edep timsaliydi Erva. Bakan gözler ar eder, bir daha bakmaya yürek isterdi. Ama onun kendini kapattığı bir kafesi, prangalarla susturduğu umutları vardı. Umut zehirli bir yılandı. Sinsice yaklaşıp, en acı yerinden vuracaktı Erva'yı. Ama umudun panzehirini bulacaktı genç kız. O gece başına gelecekleri bilse iner miydi o bahçeye?Kurulur muydu her zaman ki salıncağına? Allah bilirdi... Ama Allah onun kaderini çizmişti, Erva'ya da ancak teslim olmak düşerdi. Yazım tarihi: Eylül 2014

"Hüzn-ü Baran ne demek? Öyle kaydetmişsin beni." Elimdeki telefonu bırakıp ona döndüm. Telefonunu kaybettiği için onu çaldırmamı istemesi bayağı uzun zamandır merak ettiğim sorunun cevaplanmasını sağlamıştı: 'Beni ne diye kaydetti?' Şu an cevabımı almıştım ama anlamını bilmiyordum. Telefonu elimden alırken gözlerimin içine baktı. Gözünü bir an bile kırpmıyordu. Dudağının sol tarafı havaya kalkarken cevap verdi. "Yüreğe dokunan yağmur tanesi." Gözlerinde takılı kalırken kalp atışlarımın dışarıdan duyulduğuna yemin edebilirdim. Benim bir şey dememe fırsat vermeden devam etti. Zaten bir şey diyebilecek bir durumda da değildim. "Yüreğime dokunan ilk yağmur tanesisin sen. Ve ben o yağmurda sırılsıklam olmak istiyorum."

Afitap:Bana bak pide hırsızı! Afitap:Ben o pide kuyruğunda kaç saat bekledim biliyor musun? Afitap:Şu mübarek Ramazan ayında hırsızlık yapmaya utanmıyor musun? Kamer:Ne hırsızlığı, ne diyorsunuz? kamer:Ayrıca pide kuyruğunda ne çalmış olabilirim? Afitap:Aldığım ekmekleri çalmışsınız hem de içinde 2 tane pide vardı! Kamer:Neyin peşindesiniz Allah aşkına? Afitap:Biz ekmeyimizin peşindeyiz koçum (kitap kapağı instagramdaki dreammsolider hesabı tarafından yapılmıştır)

kırık kalplerinizi onaran yapıştırıcı bulunur. © 𝐚𝐫𝐝𝐚 𝐠𝐮̈𝐥𝐞𝐫 𝐱 𝐤𝐞𝐧𝐚𝐧 𝐲ı𝐥𝐝ı𝐳 @ssourhw1 için 😻 devam ediyor

Emirhan Topçu & Tayyip Talha Sanuç

Emirhan bir trafik kazası geçirir. Ardından hastanede uyanır ve bir adamı sevgilisi sanmaya başlar aradan bir iki gün geçtikçe yakınlaşmaya başlarlar. Lakin tam 7. günde Emirhan kaza anına döner ve kazayı önler peki ikilinin yolları tekrar nasıl birleşebilir..?

"Seni öpeceğim." dedim. Hâlâ gülmeye devam ediyordu. "Biliyorum." dedi. "Daha önce seni öpmek aklımda yoktu." dedim. Yine "Biliyorum." dedi. "Pişman olacak mıyız?" dedim. "Bilmiyorum." dedi. Aldığım cevap benim duraksamama neden oldu, bugünü bir pişmanlıkla hatırlamak istemediğim için duraksamıştım. "Ama seni seviyorum." dedi. Beni sevdiğini söylerken ilk kez onun gözlerinin içine bu kadar yakından bakabilmiştim. Beni sevdiğini gerçekten görüyordum. Ve bu üç kelime beni durduracak son fişi de çekmişti. Gözlerimi kapattım, artık kimsenin geldiğini ya da gittiğini görmek istemiyordum. Sokakta bizi tanıdık biri görür mü diye düşünmek istemiyordum, pişman olmak istemiyordum. Sadece onu öpmek istiyordum. Ve öyle de yaptım. Yapmamak için hiçbir sebebim yoktu. İlk öpücüğümü karşımdaki adama vermiştim. Doğrusu dünya üzerinde ilk öpücüğe en layık kişiydi. Çok sakindik, kalp atışlarım nerede atıyordu bilmiyordum. Resmen yüreğim bana acı veriyordu. Bu his denememi cevap anahtarından kontrol ederken ki hissimle aynıydı. İyi gidiyordu. Dudaklarımızı hiç haraket ettirmedik, sadece ikimizin dudakları birbirinin üstündeydi. Belki on, belki de on beş saniye böyle kaldık. Sonra da birbirimizden ayrılıp kalan yolu el ele tutuşarak bitirdik. Veda kısmını size anlatmak istemiyorum. Çünkü bu bana oldukça acı veriyor, veda ettiğimiz kısmın bu öpücük olmasını istiyorum. Çünkü biri çok sevdiği birini bir daha ne zaman göreceğini bilmeden bıraktığında normal bir insan gibi davranamıyor. Ve bu noktayı anlatmak da oldukça ıstırap verici. Bugün onu öptüğümde bitti.

Kız kardeşinin hatası yüzüden ceza alan ve ailesinden veto yiyen Rojbin, parasız pulsuz bilmediği bir şehre sürgün edilir. Tabi bu sürgüne ek deli dolu sınırsız kardeşi Fidan'a da katlanmak zorunda kalır. Mega şehirden, Karadenizin ufak bir kasabası olan Amasra'da, Deniz Kuvvetleri Birliklerinin yaşadığı mahallede başına gelen her olayın ustalıkla altından kalkan Rojbin'in heyecan dolu aşk hayatı ise hepimizi büyüleyecek.. Küçük yaşta babalarını kaybeden bu iki kız kardeş zengin yaşamlarından bir ceza yüzüden vazgeçip rüyaları kıskandıracak bir mahalleye misafir olacaklar işte asıl hikaye tam da burada başlayacak!