Dzienna dawka kryzysu egzystencjalnego do porannej kawy.

„Zamilczże głosie, bo od Twej namowy - Serce rozumu się swego pozbywa, Czarne mi wizje przychodzą do głowy, Odejdźże myśli, boś zbyt natarczywa...'' (fragment mojego wiersza „O przegranej walce'') Tematyka raczej ponura, wiersze dotyczą przykrych odczuć i trudnych emocji, chociaż znajdą się też tematy bardziej neutralne. Jeśli nie czujesz się na siłach, żeby to czytać, zapraszam do mojego drugiego zbioru („Pieśnią głos wybrzmiewa''), w którym dodaję tylko te radośniejsze i lżejsze tematycznie utwory. Z wdzięcznością przyjmę opinie i rady osób bardziej doświadczonych w tej dziedzinie, jak i osób, zupełnie nieobeznanych w temacie. (Jeśli napiszecie mi chociażby, co Wam się spodobało w danym wierszu, a co nie, będzie to dla mnie bardzo wartościowa informacja.) (wiersze głównie z lat 2021-2024) 1. w #rymy (wrz 2022) 1. w #wiersze (czer 2023) 1. w #poezja (kwi 2024) 1. w #poetka (sty 2025) Z góry chciałabym uprzedzić pełne troski (choć niewątpliwie miłe) komentarze i zapewnić, że nie ma potrzeby ich pisać. Moje gorsze chwile, którymi się tutaj dzielę, są przejściowe, więc wszelkie fragmenty dotyczące w jakiś sposób autoagresji nie powinny być dla Was powodem do niepokoju o moje życie. Jeśli wstawiłam jakiś wiersz, oznacza to, że mój opisany w nim stan, już minął, dlatego też często utwory nie są publikowane w kolejności chronologicznej. (Obraz z okładki namalował Omar Rayyan)

Refleksja to najpiękniejsza rzeka, jaką kiedykolwiek człowiek był w stanie... poczuć? Zapraszam zatem na poetycki spacer brzegiem rzeki Refleksja.

Wiersze i opowieści dla moich przyjaciół rozproszonych po całej Polsce i dla tych którzy zawsze są blisko mnie. Mam nadzieję, że stworzę dla was niekończącą się opowieść, pisząc w niej coś co odzwierciedli jak ważni i cudowni jesteście.