Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ''Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.'' Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ''Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.'' Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Ala&Savaş Biz mavi ve hakinin birleşimiydik. 🇹🇷 Komando, Türk Silahlı Kuvvetlerinin çelik bilekleri. Bazıları bir adama, bir akla, bir aşka kendini adar. Bizse kendimizi dağa, taşa, vatana adamış insanlardık. Herkes evinde huzurla gözlerini yumsun diye uyumayan, yüce gönüllü, gönüllerinde tek aşk olan insanlardık. Dağların aslanı, göklerin kartalıydı komandolar. Biz hem aslan hemde kartal olabilmiştik. 🇹🇷 "Sana fena aşığım," dedi beni kucağına alırken. Uyuyor muydum, uyanık mıydım bilmiyordum. "Sana," diye fısıldadım ve kendimi kollarına bıraktım. Güvenini taşıyan sıcaklığa teslim oldum. TELİF HAKKI KENDİME AİTTİR HERHANGİ BİR ÇALINMA DURUMUNDA ADLİ İŞLEMLERİMİ GERÇEKLEŞTİRECEĞİM. Yazılma: 10 Mayıs 2022 Yayımlanma: 22 Temmuz 2022

Ar. Kirpiklerine dağılan o yaşlar. Buzdan adam. Zaman yanıyor, biz kaynıyoruz aradan. Sığınak diye beni bilir miydi? Bakışları haykırıyordu git diye. Kimsin sen artık? O adamı ben yarattım. Kıra döke, aşkımla. Yok etti sığınak. Öldüren bir alçak.

Ben savaş uçağı pilotu Hüma, bu hikayede yaşanan olaylar tesadüf değil. Tesadüf değildi, yaşadıklarım tesadüf değildi. Çektiğim hiçbir acı, döktüğüm göz yaşı, attığım çığlık, hissettiğim yalnızlık tesadüf değildi. Unuttuğum o iki yıl her ne yaşandıysa bugünüme yansıyordu.. tesadüf değildi ben baş karakterdim, bu senaryo benim için yazılmıştı. Herkesin benim üzerimden çıkarı, elde etmek istedikleri vardı. Oyunun içinde oyun vardı. Başrol bendim, senaryo benim için yazılmıştı. Ya onun dokunuşu? Sırtında gezen parmakları, gülüşü, kokusu onlarda mı sadece bir plandı? Gerçek miydi? Tenime çarpan nefesi? Ya gözleri, bakışları onlarda mı plandı? Kalbimi mi kıracaktı? Yine beni mi harcayacaklardı? O özlediğim adam, ardımda bıraktığım adam aynı adam mıydı? Beni göğüsün de uyutan, kendiden bile koruyan, ufacık zarar görsem yeri göğü karşına alan adam, o sırtımı döndüğüm adam aynı mıydı? Attığım adım, aldığım nefes bile tesadüf değildi. Çevremde dönen bu planlı palavralar ne içindi bilmiyordum ama bulacaktım. "Tek gerçek sensin, yalanların ortasındaki o gerçek. Bilinmezin ortasındaki o aydınlıksın. Canımdan can aldın ama bilmiyorsun, sen benim canımdın.." ~A.Y. ~ Daha yeni iyileşip, görevine geri dönen Ayla.. bu acıyla nasıl başa çıkacak? Gerçeği bulabilecek miydi? Tesadüf değilse neydi? Kalbini bir başkasına açabilecek mi? Tekrar birini sevebilecek mi? Uğrayacağı ihanetlerin altından kalkabilecek mi? Tekrar gülebilecek mi? Gelin bu hikayeyi beraber okuyalım. TASLAKTIR, DÜZENLEMEYE ALINACAKTIR.

"Sizin de var mı bekleyemem diyeniniz?" Kaşları çatıldı ve bir süre yüzüme baktı. Tok sesiyle konuştu. "Bizde tek yol, vatan yoludur. Beklemek istiyorsa buyursun, vatan yolu beklesin. Bekleyemeyen zaten benim olmaz." Gözlerimi kırpıştırarak yüzünü izledim. "Herkes aynı değildir Komutan. Sen asker yolu beklemek vatan yolu beklemektir diyorsun ama, herkes böyle düşünmez. Bekleyerek vatan mı kurtaracağız derler, haberin olsun." Kısılan gözlerini sonunda gözlerime çevirdi. "Aşk sadece güzelliğini sevmek değildir Hazal Hanım. Düşüncelerini, hayata bakışını, sana davranışını sevmektir. Saygı olmadan sevgi mi olur? İlk önce bana, mesleğime saygısı olacak." Sözleri daha çok kendine hatırlatır gibiydi. "Ben, vatan için ölüme nefesimden daha yakınsam böyle bir kadın ister, böyle bir kadın severim."

"Arzumu bir kez daha yinelemeyeceğim Selma. Şimdi dışarı çık ve görevinin başına dön." Buzdan katı soğuk sesi iliklerime kadar üşütürken iç çekip ayağa kalktım. Adımı genelde sabrının sınırına geldiğim vakitler zikrederdi. Onu kararından döndüremeyeceğimi zaten biliyordum o halde geriye tek bir çözüm kalıyordu. "O vakit izniniz olursa ben de size eşlik edeceğim." Masasının üzerinde ki tütün kutusuyla ilgilenirken içimi ürperten kaba bir kahkaha attı. "Tüfeğim hedef şaşar, av olarak yüreğini parçalarsa olacaklardan mesul değilim bilesin." Bilmiyordu ki yüreğimi daha ilk bakışında avlamıştı. 05.02.2019 TÜM HAKLARI SAKLIDIR.

VURGUN I, Kelebek Çiçekler çok yakında Lapis Yayınları ile raflarda!.. Geçmiş; yazılmayı bekleyen bir romanın ilk cümlelerini kulağıma fısıldadığında kurtarıcım olan adamın rahesinde ağzımdan akan kan vardı. ''Seni bulduğum gün kollarıma almasaydım, bunca kan durmazdı,'' dedi, sesi çığ düşüren dağların aşınmaz karlarını taşıyordu. Dağlar onun yuvasıydı, sinesine sakladığı yalnızlık ise bendim. Ondan ağabeyini alan acımasızlar benden de zihnimde taşıdığım hatıraları almıştı. ''Seni bulduğum günden sağ kurtulurdum ama affet, Leylifer. Sadece enkaz altında kalırım sanırken, sana bakarken titreyen sol yanımdan vuruldum.'' Bir eşikten öbürüne atlarken anladım; kanatları siyah benekli, kırmızı zehirli kelebek, ben senin dağlanan yarana vurgundum. Eğer bir gün ümit etmekten vazgeçecek olursan hatırla; göğsünün içindeki ağrılar seni bulduğum uçurumun kalbinde sızlamaya başlar. 🌨

"Yanlış yerdesin öğretmen hanım." hayal kırıklığı ruhumu parçalıyordu, lakin dinmiyordu belki de son kez akıtıyordu gözyaşını Ahu. "Yolun ben değilim, olmak istediğin yer yanım değil. Orası zaten birisine aitken, çıkmaz sokaklarda kayboluyorsun." Neden canım ruhumdan çekiliyormuş gibiydi? Birisi vardı. Bana, yılların mühür vurduğu yere seni almam demişti, ama bir başkası o kalbine fazla gelmemişti. Teninde yolumu kaybettiğim adam beni ilk kez üzmüyordu, ilk kez kırmıyordu. Ancak bu, diğerleri gibi değildi, beni o uçuruma sürüklüyordu. Yanıp da yok olmam için usul usul fısıldıyordu. Yandım ve yok oldum. Kanım damarlarımda buz keserken akmaya hazır yaşlarım sızlattı her bir yanımı. Senin yüreğimde yerin yok, dedi. Bir beni sevmedi. ... 2022 Ocak ayında yazılmaya başlanmıştır. İlk yayımlanma tarihi: 24.04.2022 #Dilrubâ 1. #Hayalkırıklığı 1. #Acı 1.

Doğu Anadolu'ya bağlı Kaledağ köyünde , dedesi ve kardeşiyle yaşayan Zehra'nın hayatı, bir gece ansızın onlara sığınan yaralı bir askerle değişir. 5 yıl sonra kaderin tekrar bir araya getirdiği Zehra ve Murat'ın hikayesi İstanbul'da devam eder . Kaledağda başlayan hikaye İstanbul'a kadar uzanırken aşk , tutku ve değişim bizimle olsun. - Not/Uyarı:Bölümler ilerledikçe hikayenin libidosuda yükseliyor. Bebeleri pistten alalım.😊 🤭

Hemdem; canciğer olmak, çok yakın dost, yoldaş olmak anlamına gelmektedir. Birlikte, manasındaki 'Hem' kelimesiyle, nefes, can, zaman manasındaki 'Dem' kelimesinden oluşmuştur. Hemdem olunan kişi ile aynı zamanda yaşamak, aynı nefesi almak, bir can olmak anlamına gelmektedir. *** Kurşunların arasında tanışacak, gerçeklerin peşine düşüp, sır perdelerini aralarken farkına bile varmadan birlikte bir yola çıkacaklar. Zaman usulca geçip gitse de onlar birbirlerinden gidemeyecekler. Çünkü gönülden gönüle yol aldıklarını, birbirlerine can, nefes olduklarını anlayacaklar.