"Kes sesini! Yoksa.." Sustum. Bana yine dokunmaması için bu kez söylediklerine göz yumdum. Çünkü hiçbir söz tenime olan pis dokunuşlarından ağır değildi. Bu hücrede kapana kısılan sadece bedenim değildi. Ruhum da bu hücrede hapisti. Sadece adaletini arıyor, kavuşmayı bekliyordu.
Bazen ince detaylara çok kafa yorarız, o kadar çok detay oluşur ki beynimizin içinde önümüzde duran kocaman gerçeği göremez oluruz. Fakat iş aslında böyle yürümüyor, benim metodum izlediğim yol. Bir şey ne kadar gözününüzün önğndeyse siz onu o kadar geç görürsünüz. Çünkü hiçbir zaman yanınızda aramazsınız, her zaman u...
"Ama bazen Gündüz bile Gece olsun diye bekler. Nedendir ki? Çok mu sever Gece'yi?"