Issız yolda eve doğru giderken her yeri siyah olan 5 araba önümü aniden kesti sonra arbadan 4 tane siyah takım elbiseli adam bana doğru yürümeye başladı çok korktum hemen arkamı dönüp koşmaya başladım o sırada arbadan 20 ye yakın adam çıktı ve onlarda arkamdan koşmaya başladı bi anda burnumda bir bez hissettim... Gözümü açtığımda yatakta çok büyük bir odadaydım ayağı kalkıp masada duran çantamdan telefonu almak için masaya gittim tam çantamın içinden telefonumu alacakken kapı açıldı ve bir ses; Aras :Napıyorsun güzelim? Çok şaşırdım bu ses evet bu ses çok tanıdıktı arkamı döndüğümde kapıda duran arası gördüm...

ben ada babamın kumarda beni başka bir adama satdığı bir kız. Annem öldüğünden beri babam her gün sarhoş olarak eve gelir ve yaninda hep bir kadın olurdu. (+18 bir kitaptır) devamı bölüm birdee

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Hayatı sadece bir günde değişmişti peki bu gizemin arkasında neler saklıydı....

Emir vermekten hoşlanan bir vampir ve geri adım atmak zorunda kalan bir kız -"sana birgün yalan söylersem ne yaparsın?"kaşlarını hafifçe çatıp -"seni ilk yanımda tuttuğum zaman ne dediğimi hatırlıyor musun?"sadece başımı eğince -"söyle!"diye sesini yükseltti. Gözyaşlarım akarken -"hatalar bedellere mahkumdur"dedim. -"cevabını kendin verdin"kafamı onun göğsüne koydum. -"ne yapacaksın bana?"sessizce sorduğum sorudan sonra omzumdan tutup geriye çekti,gözlerime baktı. -"bana birdaha yalan söylememeni sağlayacağım" ++++++++++++++++++++++++++

Babasıyla yaşayan kızın mafya tarafından kaçırılmasıyla başlar. RAHATSIZ OLANLAR OKUMASIN KİTAP BİTİNCE SİLİNECEKTİR. İSTEYEN OKUSUN İSTEMEYEN OKUMASIN BAŞTAN UYARIMI YAPAYIM.