" Hep sevenler mi ağlar bu hayatta? Hep aşık olanlar mı ölür aşkının uğruna? Hep aşk acısı çekenler mi dertleri atar en içine? işte benimki de bunlardan biri artık, sonum ya ölüm yada bana vereceğin bir çözüm. " Ben onu sevdim, o soğuk gecede buz tutmuş parmakları ile yaşlarımı bir bir silen çocuğu da eli silah tutmaktan nasırlaşmış adamı da... Göz yaşlarımı hep sileceğine söz veren o çocuğu hep sevdim ben! Bir aşk en fazla ne kadar yakardı? Bilemedim... Yokluğu azap, varlığı ıstırap bir adamı sevdim ben! 02.10.2022 #keşfedilmemiş 2 18.12.2022 #polisiye 45 25.01.2023 #kiralıkkatil 11

Kıyametin kral ve kraliçesini selamlayın! 🕯️ Yalanların kanlı tırnaklarıyla sakladığı sırlar, gerçeklerin sarılı olduğu kara gökyüzünü parçalara ayırdı.. Bir ses geliyordu; adamın göğsünde ki yarıktan akan kanın yere her dökülüşün de çıksan ses, onun gökyüzünde ki varlığını sarsıyordu. Ölüyordu... Kendi pis, soysuz kanından kurtulması için ölmesi şarttı.... Geçmiş ayaklarını sürterek geleceğin önüne geçerken bıraktığı her iz de acı vardı. Kadının kömür karası saçları adamın ellerine dolanırken tükeniyordu. Yaşam ile ölümün arasın da ki o çizgide asılı kalmış, ayak parmakların da kurum lekeleri kalmıştı. Ölmeliydi... Güçsüz, sökük ruhunu yaşatması için ölmesi şarttı... Birbirlerini, canlarının yandığı kurum lekelerinden tanıyorlarken; acının kanattığı kalpleri kaburgalarını sarsıyordu. Bedenlerini iç içe geçiren ipin bağlarında sökük izleri vardı. Defalarca kopup düğümlenen ipin ucunda ki yanan ateş harlandığın da onlardan geriye yalnızca büyük bir İZMİHLAL kalacaktı... 01/01/2023 04:27 Kapak Tasarımı: @hayalliruzgarlar

Gözlerim, babamın ölümüyle başlayan bu karmaşık yolculuğun kararmış sokaklarında dolaşıyordu. Kalbim, bir yandan intikam ateşiyle yanarken diğer yandan geçmişin karanlık koridorlarında kaybolmuştu. Babamın ölümü bir sır perdesini aralayarak beni gizemle örülü dünyanın içine çektiğinde ; anılar, beni her adımda daha da sarhoş eden bir içki gibi acıydı. Gerçekler yanan bir mum gibi içime damlıyordu. Geceleri, şehrin sessizliğinde kaybolmuşum gibi hissediyordum, iz süren bir avcının pençesindeymişim gibi... Kimdi babamın gerçek katili? Cevapları ararken, kendi geçmişimle yüzleşmekten kaçamamıştım. Görünmez bağlantılar, aile sırları ve yıllarca örtbas edilmiş gerçekler arasında kaybolmuştum. Her ipucu, beni daha derinlere götürüyordu, adeta geçmişin kilitli kapılarını kırar gibi... Katilin izini bulmaya çalışırken aralanan güven kapısı, Ateş'i benliğime davet ediyordu. Ben bu yolun rüzgarında savrulurken, Ateş benimle beraber her defasında takılıp düştüğüm karanlık çukura dalıyordu. Ben zehirli bir sarmaşıktım, o ise her yeri küle çeviren ateşti...Beni yakıp kül mü edecekti? Yoksa toprağımı ısıtıp yeşermeme bir sebep miydi? Belki de en zorlayıcı olanı, babamın ölümüyle başlayan bu serüvenin, aslında benim kendi içsel gizemlerimi çözmeme yol açmasıydı. Kim olduğumu, nereden geldiğimi sorgularken, kendi karanlık köşelerimde yabancılaştığımı hissediyordum. Bu yolculuk, sadece bir katili bulma değil, aynı zamanda kendi varoluşumu sorgulamam için bir dehlizdi. O halde Ben bu hikayede kimdim?

Jungkook en sevilen melekti ama iki kardeşi onu çok kıskanıyordu bu yüzden iftira attıp Jungkook cennetten kovuldu yeryüzüne gönderildi aynı bir ateş topu gibi yere düştü ve onu bir evin kapısında ikı kişi buldu Jungkook'un hayatı bundan sonra o 2 kişiye bağlıydı peki neden bağlıydı?

Bir Ceviz Ağacı Masalı: Ömer karanlık ve gölgelerin ardına saklanan bir babadır. Lakin eşini kaybettikten sonra karanlık gölgelerden yavaş yavaş çıkıp sadece kızıyla ilgilenmeye başlar. Defne ise Ömer'in kızına bakmak için tutturduğu bir bakıcıdır. İkisi arasında ilk zamanda anlaşmazlıklar olsada daha sonradan iyi anlaşırlar. Lakin Ömerin Defneden; Defnenin ise Ömerden sakladığı bir sır vardır. Yarım kalmış bir aşktan başka bir aşka geçiş bir tohum fidanından sevgiyle büyümek hepsi ve daha fazlası Ceviz Ağacı Masalında...

Kanlı ellerin suçunu üzerime atarlarken kimse beni düşünmedi. Bu sorgu odasında tir tir titreyerek otururken onca polisin suçlayıcı bakışları adı altında sorularını cevaplamaya çalışırken kimse beni umursamıyordu. Daha bir iki saat önce sevgilimi o evde cansız bedeniyle görmüşken şimdi ise onun katili sıfatıyla bu sorgu odasında oturuyordum. Onların gözünde sevgilimin tek seferde canını alan kanlı bıçağı tutan kişiydim ben.

Sevgili günlük bugün dolabımda gizemli bir mektup aldım. Ancak bu mektubun nasıl geldiği ya da kimden geldiği bilinmiyor... Telefonuma aniden mesaj gelmesiyle irkilmem bir oldu. Yine oydu Bilinmeyen No. artık konuşmalarımız daha da samimileşmişti. Tek sıkıntı yüzünü bana göstermemesiydi... "Bana seni unut dediler unuttum; ama seni değil bana seni unut diyenleri...