Konuşmadığım için dilsiz sanılan, ruhunu insanlara kapatmış biriydim ben. Üzerimde, etekleri kan lekeli beyaz elbisem ve üryan ayaklarımla, geçmişin dikenli topraklı ormanında yürüyen bir kızdım ben. Sonra ansızın biri çıktı karşıma. Günahkâr olduğu için cehennem sanılan, ruhu ateşte yoğrulan biri. Arafta kalmaktan yorulan ve geleceğe kavuşmak için geçmişe gitmeye çalışan bir adam. Ruhunu, ruhumla birlikte ateşe veren bir adam. Benim yanıp kül olacağım, onun ise sönüp duman olacağı bir yangın bu... Bu ya ikimizin yeniden doğuşu ya da yok oluşu. #1 - Aksiyon (23.08.2019) #1 - Gizem (30.11.2019) #1 - Genç Kurgu (18.01.2021)

"Sabrımı zorlama sabırlı bir adam olmadığımı çok iyi biliyorsun." Zeynep de ona yaklaştı, aralarındaki mesafeyi neredeyse kapatmıştı. Dudakları yukarıya doğru kıvrıldı, Rüzgar'ın ne kadar ileriye gideceğini merak ediyordu. "Korkak bir adam olduğunu ise yeni öğrendim." Genç kadın kaşınıyordu, Rüzgar oyununu anlamıştı. Ona istediğini vermeyecekti ama biraz eğlenmeyi o da istiyordu. Zeynep'in belinden tutup sert bir şekilde onu kendine yasladı. Kadının göğüslerinin baskısını hissetmek hoşuna gitmişti. Madem oyun istiyordu, biraz eğlenmenin kimseye zararı olmazdı. Parmakları kadının elbisesinin altındaki çıplak bacaklarına değdiğinde Zeynep irkildi. Rüzgar'ın acımasız sözlerini duymayı beklerken bu dokunuş nefesinin kesilmesine neden olmuştu. Dahası adamın parmakları olduğu yerden çok daha yukarılara hareket etmeye başladı. Zeynep Rüzgar'ın diğer elinin belindeki baskısı yüzünden ona fazlasıyla yakındı. Kesik ve sık nefes alışları genç adamın yüzüne değdikçe Rüzgar'ın dudakları arsızca yukarı kıvrılıyordu. Zeynep parmaklarıyla Rüzgar'ın omzuna tutundu, parmakları kalçasına kadar çıktığında dudağını ısırmak zorunda kaldı. Boğuk çıkan sesinde gizlenmiş arzu tınıları genç adamı daha da gülümsetiyordu. "Korkak olmadığımı sana nasıl ispatlayabilirim. İlla sana bağırmam mı lazım, mesela şuna ne dersin." Tek parmağına diğer parmakları da eklenmişti ve kadının kalçasını sert bir şekilde sıktı, Zeynep gözlerini kapatmıştı. Böylece onun kızarmış yanaklarını daha rahat izleyebiliyordu. "Yapma." Rüzgar Zeynep'in belindeki elini aşağılara indirdi. Bir eli kadının çıplak kalçasını avuçlarken diğeri elbisenin üzerinden kadına baskı uyguluyordu. "Ya da şuna." Zeynep'in kulağına yaklaştı ve fısıldadı. "Hâlâ öfkemi senden çıkarmamı istiyor musun?"

09.05.2018 27 Ağustos 2020 #arzuda 1. Sırada 3 Kasım 2020 #teen 2. Sırada

Mavi gözlerim yeşil gözlerine kenetlendiğinde orada az olsa bir duygu kırıntısı görmeyi umdum ama hiçbir şey yoktu. Hiçbir duygu barındırmıyordu Orman yeşili gözleri... Cehennemi andırıyordu... Beni yakmaya ant içmiş cehennemi... 19.12.2016 tarihinde yayımlandı.

Mavi gözlerini kilitlemişti gözlerime "Sende kimsin?" O kadar güzel bir kızdı ki. Silahımı ona doğrultmuştum. Korkudan yavaş adımlarla geri geri gidiyordu. Tek kelime etmedi. Çok korkmuş olmalıydı. Çok hızlı nefes alıp veriyordu. Birkaç adım daha geri gittikten sonra hızla masadan aldığı bardağı bana fırlatıp kaçarak çığlık atmaya başladı. "İmdaat! Yardım edin!" Silahımı belime yerleştirdim. Arkasından gittim. Merdivenlerden yukarı çıktı. Bir odaya girip kapıyı üzerine kilitledi. Kapının kulbunu tutup iki kere çevirdim. Açılmadı tabi. İki omuz darbesiyle açtım kapıyı. Hızla elindeki telefonu alıp sert bir şekilde yere fırlattım. Bağırıyordu, kaçmaya çalıştı. Kolundan tuttum dolaba yasladım .......... O iğrenç nefesini hissettim, boynumda gezinen iğrenç dudaklarını. Artık sessizce akıyordu göz yaşlarım. Belli belirsiz vurmaya, itmeye çalışıyordum onu. Kısık bir sesle ağlayarak celladımdan aman diliyordum ama nafile "Hayır, hayır lütfen"

"Bu dudakları tatmayı bırakırsam eğer,"dedi, gözleri dudaklarımdayken. "Bu kokuyu solumazsam,bu tene,"derken parmak uçlarını kadınlığımda hissettim. "Dokunmazsam eğer,buna sebep olan her şeye düşman olurum, güzel karım,"diye devam etti. "Seni, benden koparmaya kim kalkışırsa mahrum kaldığım yerden onu mahrum ederim,onun da nefesini keserim." O, sağanak bir yağmur. Ben ise ona savunmasız bir Diphylleia. Belki de beni görmesi için yağması gerekir. Nefretin büyüttüğü iki bedene vuran kasırga, duyguları bertaraf ettiğinde nefretten peyda olan güçlü duygu aklı köle;duyguları hükümdar yapar. Nefret güçlü bir duygu. Tutku,nefreti öldürebilecek daha güçlü bir silah. Yıldızlar, bir bir parladığında nefret ve tutku birlikte oldu. O gece birbirlerine çıkan yolun temeli atıldı. Birbirlerine karıştılar. Kızıl saçlı bir kadının ve kömür karası gözlü bir adamın tenine işleyen mühür, duygularının damgalarıydı. ℤ𝔸𝕐ℕ𝔸ℍ𝔸ℝ𝔸'𝔻𝔸ℕ CEVHER SERİSİNİN İLK KİTABIDIR. (Kitabın ismi şahsıma aittir. Herhangi bir kitapta kullanılmasına müsadem yoktur. )

Zümra, babasının geçmişinin kurbanı olduğunun farkında olmadan okulunu bitirmeye çalışıyorken bir gün hastaneden aldığı haberle yerlebir olur. Babası bir kadını bıçaklamıştır. Zümra babasının savunulamaz hatasıyla hayat savaşına bir yenisi eklemiştir ancak hayattaki tek varlığı annesi olan Dağhan Koçdemir'in gazabıyla karşılaşacağının farkında değildir. Geçmişin yükü, iki insanın düğümü olacaktır. ~ "Baba?" diye fısıldadım o olmasını ister gibi. "Gitme." Tereddütle nefes alıp verdi. Gidiple gitmemek arasında kalmıştı şimdi. Bacaklarımı iyice kendime çektim. Suratımı buruşturup yanaklarıma dağılan yaşları silmek için hareketlendiğim an, sırtımda ve bacaklarımda beliren kolların bedenimi sarmaladığını ve beni yattığım yerden kaldırdığını fark ettim. Bedenimi çepeçevre saran kolların arasına alındığımda sessiz sessiz hıçkırmaya devam ettim. Saçlarım sakallarının arasına gömülmüştü, başım çenesine değiyordu. "Baba beni burada yalnız bırakma. Çok üşüyorum." Kollarım boynuna dolanırken aynı tanıdık koku doldu burnuma. Burun deliklerim sızlarken bedenim uçsuz bucaksız bir okyanusun ortasında yapayalnızdı. Öyle yorgundum ki, beni kucağına alan adamın düşmanım olduğunu bile bile onu babam yerine koyuyor, kendimi aldatıyordum. Neden onu babam yerine koyduğumu bile bile hayal kurmama izin veriyordu? "Yanındayım." diye fısıldadı güçsüzce serbest bıraktığım başımı dik tutmaya çalışırken. "Yalnız değilsin, korkma." Sıkı sıkıya kavradığı bedenim kollarında küçücük kalmıştı. Başımı olumsuz anlamda sallarken usul usul ağlıyordum. "Hayır," dedim acıyla. "Yalnızım." Hem de öyle yalnızdım ki ben... Kelimeleri arkadaş saymıştım kendime. ~ İlk yayımlanma tarihi: 05.09.2015'tir.