senin için..

"Ruminate bir RPG oyunu değildi, zeka gerektiren bir bulmaca oyunuydu ve sende eksik olan şey tam da bu... Lee Felix." Dijital oyun geliştiricisi olma hayalim yaklaşık 3.5 milyon abonesi olan Lee Felix yüzünden suya düşmüştü. Gdesingner'da öyle bir linç edilmiştim ki, sanki lisede görmediğim zorbalığı şimdi tadıyordum. ©adoyyakli 09.28.2020 |Let's Play isimli Webtoondan esinlenilmiştir.|

Ona karşı inancım bitmişti.. "Lee Felix" Ona baktığımda karşımda o güzel gözleri kızarmış şekilde bana bakıyordu. Benim yüzümden ağlamış mıydı?

Herşey üstüme geliyordu yalnızdım,dünyada milyarlarca insan varken ben yalnızdım.Belki de yaptıklarımın bedeli buydu ,yalnızlık.Ruhsal çöküş. Muhtemelen öyledir yaptığım yanlışların bedelini ödüyorumdur. Başlangıç: 22.3.2021 Bitiş:23.3.2021 Bu bir mini kitaptır 🧡

"Yaz beni." Hyunjin'e, sevgilisinin benim eski sevgilim olduğunu söyleyemiyordum. Söyleyemedikçe içimdeki ateş büyüyordu. Sadece beni yakmayan bu ateş, yazdığım şiirlerin ortaya çıkması ile hepimize cehennemi yaşatmıştı. Ve bana yeryüzündeki cenneti gösterebilecek tek bir kişi vardı... ©adoyyakli 05.05.2021

》Bu hikaye bir fanfiction değildir :3《 Lea, epilepsi hastası bir genç kızdır. Arkadaşı Jeremy'nin doğum gününde bir epilepsi nöbeti geçirmesi üzerine arkadaşları Lea'yı terk etmiş, sevgilisi Roy ondan ayrılmıştır. Yalnız kalan Lea, hastalığını gizleme gereği duymaya başlamıştır. Ancak hastanede tanıştığı ve etkilendiği çocuk Felix'ten hastalığını nereye kadar saklayabilir? Not: Kitabı yazma amacım, toplumdaki epilepsi hastalarına olan önyargıyı yıkmaya yardımcı olmak. Epilepsi hastası değilim, epilepsi hastası bir tanıdığım da yok. Hastalıkla ilgili yazdıklarım tamamen benim okuyarak ve izleyerek edindiğim bilgilere dayanıyor. Bir hatam varsa lütfen beni uyarın. İyi okumalar :3

*Tamamlandı.* Lee Felix sevdiği kadın için bir oyun yaratır. *Olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar, kan ve şiddet bulunur. Lütfen etkilenmeyecekseniz kitabı okuyun.* Lee Felix fanfic B×G

Gözlerindeki yaşlar taze kanlı yüzündeki kana bulanarak kırmızıya büründü ve kanlı bir şekilde yanaklarında yol yapıp aşağı sarktı. "Beni... İyi tanıyamamışsın." dedi. Sonra gözleri, sicim gibi yaşlar boşalan ve büyük ihtimalle kıpkırmızı olan gözlerimi buldu. "Karşımda sen bile olsan, masum bir kızı... Diğer masum kızlar gibi götürmene izin vermem. Bir Seo Ri vakasını daha yaşatmana izin vermem. Nasıl yaptın? Nasıl... Nasıl kıydın bilmiyorum ama... Bir kere ona kıydın. Minho'ya, Felix'e kıydın. Şimdi yine onların canını yakmana izin vermem. Kim olursan ol, Mi Roo'yu götürmene müsaade etmem." Ae Ran bize yaklaştı. Arkamdaki psikopat eğlenircesine durdu. Bekledi. "O zaman seni de öldürürüm. Gelmeye devam et." diyerek beni önünden çekti. Bileğimi bırakmasa da kendisine doğru gelen gelen Ae Ran'a bir tekme savurdu. Ae Ran karnına o güçlü tekmeyi yese de yıkılmadı. Yalnızca bir müddet iki büklüm olup psikopatın beni tutan kolunu yakaladı. Hızlı bir hamleyle ters çevirdi. Bu hamleyle birlikte psikopat beni bıraktı. Acıyan kolunu diğer eliyle tutup sırtını kapıya yasladı. Hızla yere düşen telefonumu almaya koyuldum. Yere çömelip telefonumu aramaya başladım. Ancak Ae Ran bağırınca bunu yapmayı bıraktım. "Bırak onu aramayı! Olabildiğince gürültü yap Mi Roo! Vur, kır, eline geçen her şeyi yere fırlat!" Şaşkınlıkla ağzımdan; "Ne?" kelimesi döküldü. Ae Ran psikopatın bacağına vurup tek dizi üzerine çöktürdü ve sert maskesinden dolayı yüzüne değil, başına yumruk geçirdi. Onu sersemletti. "Sana ne diyorsam onu yap! Eline geçen her şeyi yere firlat, vur, kır! Hadi!" Dediğini yaptım. Sehpanın üzerinde yer alan porselen Buda heykellerini ellerime aldım. Budacı olmasam da insanların dinlerine her zaman saygı duyduğum için; "Özür dilerim! Çok özür dilerim!" diye bağırıp güçlükle yere fırlattım.