Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

"Ben suçlu değilim"dedim titreyen ellerimi önemsemeden. "Ben bu hikayenin en masum karakteriyim aslında,kız kardeşini kaçıran abim, abim ile kaçan senin kız kardeşin,beni seçen ise sensin anladın mı?"dedim. Göz yaşlarımı umursamadan bir iki adım geriledim. Ve ona; "Farkında mısın,ne kadar acizsin?"Bu söylediğim onu kızdırmış olmalı ki derince bi nefes verdiğini gördüm."Şu söylediklerimde ne kadar haklı olduğumu bildiğin halde hala bana suçlu gibi bakmaya devam ediyosun,sanki seninle evlenmeyi ben istemişim gibi." Susuyordu... "Şuan senin sustuğun gibi bende bir ömür boyu susacağım.Ve sana yemin ederim Nefes VURGUN bir zaman gelecek benim içimden geçenleri bilmemek seni kahredecek.Ve sen bana yalvaracaksın." *** Kapak yapımı @supermanmustdie 'a aittir.

Seneler önce bitmemiş bir bedelin iki küçük kurbanının hikayesidir. Amed'in en güzel kızının ve mardinin en insafsız ağası! WELAT' ın hikayesidir.

" Baban bile sevmemiş ben seni ne sevicem kızım . Annen bile senden bıkmış bana yamadılar seni sus otur yerinde " Bu cümle çok canımı yaktı hasarı çok ağırdı . Ağlayamıyordum ki elimi yüzüme götüreceğim anda yine bağırmıştı. " sakın ağlama tek yaptığın ağlamak ne işe yararsın ki zaten " " evlenmeseydin... Yüzüme sert bir tokat inmişti bedenim yatağa düşerken adımları yanımda durdu . Saçlarımı sert şekilde çekip yüzüme egilmisti iyice . " o siktiğimin dölü varya hani kardeşimin namusunu aldı senin o kuru amcığına meraklı mıyım sandın lan senin tek amacın konakta çalışmak altımda inlemen ve çocuk dogurman " Ben Mahi ailesi tarafından nefret edilmiş istenmeyen çocuk mahi . Komşular bile acırdı halime okuyup kendimi kurtarayım dedim onda da abim kız kaçırdı. Berdel dediler ... O Cemşid mardinin ağası En zalim merhameti olmayan katil güçlü asirete sahip kim görse yolunu degistirirdi. Beni bu adama yem gibi verdiler . Kızlarına düğün yaptılar da bana çok gördüler. " Sadece çocuk doğuracaksın o kadar o yatağa yat ve hamile kal " Annesi böyle dedi bana bu küçük yaşımda aklımın ermeyecegi şeyleri anlatmadilar hiç . kadın olacaksın dediler " Bu kan senin namusun aferin " Konaktaki babaanne kana bakıp beni hediyelere boğdu. Kadın olmuşum ... Ben mahi yüzü gün görmemiş hiç gülmemiş Mahi . Ondan tek isteğim biraz olsun merhametti. Çok gördüler ... UYARI Ağır kitap kaldiramayacaklar okumasın. Tecavüz şiddet kuma konuludur.

Bir cennetti düşünü kurduğum, Bir cehenneme verildiğimde. Düğün gecesi vurulan kocamın yerine kardeşine verildiğimde başladı benim kıyametim. Boran Safir, cennetime cehennem gibi sarıldı.

"Her bir zerrenle benimsin." dedi göğsüme doğru öpücükler kondurarak. "Her hücrene kadar bana aitsin." Nefesi vücuduma çarparken söylediği cümleler kalp atışlarımın hızlanmasına sebep oluyordu. Göğsümü okşamaya başladığında derin bir nefesle inledim. Ellerini ve ağzını o kadar iyi kullanıyordu ki içimi doldurmadan bile zevkten kıvranmama sebep oluyordu. "Seninim." dedim inlemelerimin arasında. Ağzına alabildiği kadar mememi almıştı ve emiyordu. "Beni hiç bırakma, Karan." dediğimde kafasını kaldırarak bana baktı. "Sen istesen de seni bırakmam artık." dedi ve dudağıma küçük bir öpücük kondurdu. "Ne olursa olsun bırakmam seni." Gülümseyerek baktım gözlerine. Öylesine söylemiyordu bu sözleri, gözlerinden anlayabiliyordum. Tüm gücümle üstümden yana iterek üstüne çıktım. Şaşkınlıkla bana bakarken sırıttı. Ben nasıl onun sert hareketlerini seviyorsam o da benim ani hareketlerimi seviyordu. "Sen istesen de bırakamazsın artık beni." dedim boynunu emerek. "Sende her şeyinle benimsin." Gömleğini tutarak sert bir hareketle çektiğimde bütün düğmeleri koparak açıldı. Tekrar boynunu öpüp yavaş yavaş göğüs kaslarına doğru inerken nefes alışverişleri arttı. Erkekliğine dokundum karın kaslarını öperken. Sertleştiğini fark ettiğimde sırıttım. O da hemen azıyordu benim için. "Seni seviyorum, küçük." dedi inlemelerinin arasında. "Bende seni seviyorum, öğretmenim."

Olduğum yerde hareketsizce yerde yatan adama bakıyordum. ''Hayır...hayır...hayır b-bu...bu olamaz'' dedim. Ne diyeceğimi bilmez halde şaşkınca yerde kafasından kanlar akan adama bakıyordum. Ben az önce ne yapmıştım? Ellerim , ayaklarım her yerim titremeye başlamıştı. Buz tutmaya başlamıştım. Ben ne yapmıştım. Etrafımda birileri konuşuyordu ama duymuyordum. Kulaklarım kapanmıştı. Beynim bu görüntüyü algılamak istemiyordu. Birinin önüme geçmesini ve kollarıma baskı uyguladığını ve ''tamam...tamam bakma'' diyerek kollarımı okşamaya başlamasını hissetmiştim. Önüme dikilen Bora'ydı. Bora'nın göğsüne bakarak ''Bora ö-öldü mü?'' diye sordum kekeleyerek. Dilim hareket ediyordu ama sanki ben konuşmuyordum. Benim yerime başka biri konuşuyordu. Bora'nın yanına dikilen Savaşla bakışlarım Savaş'ı bulduğunda ''o ö-öldü mü?'' diye ona da sordum. Savaş bilirdi anestezi bölümü okuyordu. Savaş yutkunduğunda gözlerini benden kaçırdı ve başını hareket ettirerek öldü demek istedi. Kabullenmeyerek başımı iki yana sallayarak ''hayır...hayır...hayır bir şey yap Savaş ölmesin... ölemez Savaş lütfen...lütfen'' diyerek Savaş'ın tişörtünü ellerime alarak sıktım. Kendimden geçmiş gibi Savaş'ın göğsüne art arda vurarak ''kurtar onu bir şey yap...lütfen ölemez...b-ben katil olamam'' diyerek yüksek sesle bağırdım. Savaş tepkisizce sakinleşmemi beklediği için elini dahi kaldırmadan sessizce beni izliyordu. Ben katil olmuştum.. BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR .

••Tamamlandı. Henüz kitap olmadı. Seri, üç ana kitaptan oluşuyor ve 2026 yılında düzenlenmiş versiyonuyla raflarda olması planlanıyor. Wattpad'de bulunan bölümler düzenlenmemiş haline aittir. ❝Bir düş, bin ağıt.❞ Marin Alakan çok küçük yaşlardayken doğduğu topraklardan ayrılmak zorunda kalmıştır. Babası, kaderin sancılı ağlarının önüne geçmek için yıllarca kızının doğup büyüdüğü Mardin'e gelmesini yasaklar ve İstanbul'da herkesten gizli bir hayat sürmesini sağlar. Marin, abisinin yaptığı bir hata yüzünden kendini tekrardan doğduğu topraklarda bulduğunda ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Eski adıyla Karan Ağa olan kitaptır.