Senin çilek dudakların, 'sadece arkadaşın'ın bile bildiği o dudakların. Hayır ben onlara göz koymadım, saçının tek bir tutamı yeterdi bana.

/Askeri Kurgu/ İlk görev yerine atanmış Duru ve özel kuvvetlerden kıdemli üsteğmen Alparslan Kayahan'nın aşk romanı. Canınız sıkıldığında okuyabileceğiniz çerezlik klasik asker kurgusu. Keyifli okumalar! #askerkurgu 1. (19.05.2023)

Mahra 27 yıllık yaşantısı boyunca önsezilerinin ve içgüdülerinin çok yararını görmüş, bu şekilde de her ne kadar ötekileştirilse de insanlara bir çok yönden yardım etme imkanına sahip olmuştu. İnsanlar eninde sonunda ondan korkup kaçsa da yardım ettiği kimsenin bunu geri çevirdiği olmamıştı. Alaz Demirhanlı bu konudaki tek istisna idi. Farkında olmadan hayatının ortasına giriş yaptığı bu insanlar, ona zehir mi yoksa şifa mı olacaklar bilmese de kendini akıntıya bırakmaktan alıkoyamadı.

Hiçbir yere ait olamamak mümkün mü? İnsan bir yere ait olabilir mi? Aidiyeti hissetmek için ne yapabilirsiniz? Nelerden vazgeçebilirsiniz? Doğaüstü yaratıklarla aynı dünyayı paylaşan genç kız, kalbinin derinliklerinde hissettiği boşluğu doldurabilmek için maceraya atılır. Ait olmak, sevgiyi hissetmek, mutluluğu bulmak uğruna çıktığı bu yolda hedeflerine ulaşabilecek mi? Peki sizler ait olduğunuz yerde misiniz?

Mahinev, yalnızlıkla arkadaş bir kızdı. Doğduğunda yalnızdı, acı çekerken yalnızdı, büyürken yalnızdı. Böyle öleceğini düşünüyordu ta ki bir ailesi olduğunu öğrenene kadar. Aynı şehrin içinde, kendisinden kilometrelerce uzakta; annesi, babası, abileri ve kardeşi vardı. "Artık yalnız olmayacağım diye düşünmüştüm. Beni sevseydiniz eğer, size bunu misliyle öderdim. Neden canımı acıttınız?" 🌠 "Bana ne istediğini söyle." "Seni." dedim. "Seni istiyorum." Pamir gülümsedi. "Pekâlâ, bu kolay. En başından beri bana sahiptin zaten."