Aile sevgisinden uzak ve yalnız bir şekilde büyüyerek, soğuk ve umursamaz birine dönüşen bir genç kız. On sekiz yaşında karşısına çıkan biyolojik ailesiyle, yıllardır ondan esirgenen aile sevgisi ve bağını bulabilecek mi?

Yıllarca hayat denen zırvalığın bana bahşettiği kaderle mücadele ettim ben. Hayat güçlülerin hayatta kaldığı bir oyunsa eğer ben de adımı listeye ekliyorum o zaman. Hodri meydan... Ama belki kim bilir karşıma birileri çıkar da bana el uzatır? Belki benim de mutlu olma zamanım gelmiştir ha? Şimdi hikayeme bir göz at istersen..

Aynada ki yansımama bakarak beni neden, Nasıl bu hale getirdiklerini düşünüyordum yine. Kapım yumruklanırken sadece bir kilit uzağımdaki insandan kendimi korumaya çalışıyordum. Her kapıyı yumruklayışında karnıma kramplar giriyor, kalbim ve yüzüm kasılıyordu. Kimse bana dokunmazken işkence çekiyordum adeta. Bana yaşattıklarıyla psikolojimi bozan, ruhumu morarttığı yerlerden söküp alan adamdan kendimi korurken bunu tek başıma yapmaktan yorulmuştum. Artık gücüm kalmamıştı. Ama o bundan daha çok zevk alır gibi bakan korkunç mavi gözlerini asla üstümden ayırmıyordu. Her zaman, her yerde üzerimde tutuyordu. Şimdi ise ölü gibi aynadan halime bakıp kendime acıyordum. Beni bu kadar korkak, bu kadar ruhsuz hale getiripte benim hiçbir şey yapamamamdan dolayı kendimden tiksiniyordum.

"Ulan bari Polat de." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkmış gözleri beklentiyle doluydu. "Mirza demiyorsan deme ama en azından Polat de." "Sen yengeye Elif diyor musun?" dedim alayla bir dizinin repliğine gönderme yaparak. "Sen Polat de. Gerekirse dünyadaki tüm kadınlara Elif diye seslenirim." dedi. Yayınlama tarihi: 01.05.2023