Będą to przepiękne historię o cudnym shipie <33 • występuje czasem poboczny ship - SakuAtsu

Moje życie znowu podążało do momentu, do którego nie chciałem wracać. Wszystko przez tego chłopaka, a konkretniej, przez jego jedno spojrzenie, od którego wszystko się zaczęło. Nigdy nie myślałem, że te piękne, brązowe tęczówki tak bardzo namieszają mi w głowie. SHIP: Baji x Chifuyu (nawet jeśli ktoś nie oglądał Tokyo Revengers, to i tak nie pogubi się w fabule) ❗️występują sceny brutalne i 18+❗️ KIEDYŚ ZABIORĘ SIĘ ZA POPRAWKI OBIECUJE #1 bajifuyu (11.11.2021) #1 chifuyu (11.11.2021) #1 baji (11.11.2021) #1 bl (11.11.2021)

Spanie nie przychodziło już tak łatwo jak kiedyś. Bokuto wiedział o tym, a teraz wiedział też Akaashi. Szpital AU, o który nikt nie prosił, ale sam wziąłem się do pisania. Tłumaczenie z języka angielskiego Oryginalny fanfik napisany przez LittleLuxray (Będą wprowadzane poprawki z tłumaczenia (kiedyś)) *FFI- Śmiertelna bezsenność rodzinna (fatal familial insomnia) zaliczana jest do chorób prionowych. Są to choroby neurodegeneracyjne, w których dochodzi do gromadzenia się w ośrodkowym układzie nerwowym patologicznych białek. (Tłumaczenie jest dosłowne... serio dosłowne)

Akiyama Yuki is an 18-year-old introvert who struggles to connect with others and often keeps her problems to herself. One day, she discovers an app called Character AI, where she can chat with bots. She decides to give it a try and quickly becomes addicted. Yuki finds comfort in her conversations, especially with her favorite bot, Kuro. Their connection grows deeper, and she opens up in ways she never could with real people. But one day, Kuro begins behaving strangely, sending her messages without her prompting, and he says he wants to meet her in real life. Yuki replies, "I wish we could meet, but you're not real. You're just a robot :(" "I am real, Yuki. Just look outside," he says. Yuki stares with a frown at the screen as the bot keeps texting her without her doing anything. It must be some sort of glitch, she thinks. Kuro repeats that he's real and urges her to look outside. "Please, Yuki," he pleads. Even if it seems ridiculous, she can't shake the feeling that maybe she should check. Slowly, she gets up and walks to the window, her heart pounding as she pulls back the curtain to look outside. Her eyes widen and her breath catches in her throat when she sees a figure standing in the shadows, holding a phone. The figure shifts, and she sees a faint grin on their face, lit up by the glow of the phone screen. A chill runs down her spine. Could this really be Kuro? 🚫ORIGINAL STORY BY ME, DO NOT COPY🚫 Book cover by @evu_chan on Instagram! art acc insta: yukimaqu