Göz bebeklerine Füruz yansırken, kadın kan ağlamaya devam etti. Hem acıyla, hem umutla aynı anda kesişti yüreğinden açılan bu yeni yol. Adam uzaktan, ufuk çizgisi kadar uzakta bir yerden ona geliyordu. Yorgundu. Her yanı bereliydi. Sağ kaşından kan akıyordu ve topallıyordu. Ama nefes alıyordu. Yaşıyordu. Ona bakıyordu. Onu tanıyordu. "Füruz," diye mırıldandı. "Füruz, Ruru." Dudakları titredi. Bedeninde kalan gözleriyle gördü adamı. Aşık olduğu yüzüne özlemle baktı. Kalbi büyüdü. Kalbi öyle büyüdü ki boynundaki safir taşa sığamaz oldu. "Füruz geldi." Kızıl Kraliçe Serisi - 3. Kitap

"Alametler baş gösterdi kâhin, O karanlık gecede yolunu aya sürüyen bir kadın var; genç ve kendine yabancı. Arayışı aya kadar yükseliyor, Ürpertiler sarılı ruhu kederli. Ve bir yaratık onu ısırmak için kolluyor bütün aydınlıkları. Kehanet Leivan, İnkâr edemezsin Leivan!" İlk Zamanlayıcı, nie:1839, Ay tutulması Velana Kenti, Araf Yazar: Ayşenur Sezer

Miae güzel bir düş gördü. Güzel bir anıya benzer... Herkesin hayatta olduğu, mutlu oldukları sıcak bir bahar günüydü. Ruth yaşıyordu. Yıldızlarla dolu bir gökyüzü gibi yaşıyordu. Gülümsedi. Füruz'un elleri ellerindeydi. Algos, Azel, Darlene, Luna, İsra, Sese, Lorns, Dave, Lunaby, Medus, Potrus... Herkes, herkes yaşıyordu. Uzakta bir yerlerden kahkahalar taşıyordu. Miae, kahkahaların onlara ait olduğunu biliyordu. Kimlerin güldüğünü görmüyordu ama... Bin kez, her birinin gülüşünü duymuştu. Bin kez, onların kahkahalarını yakalamıştı. Bin kez, onlar için gökyüzüne turnalar salmıştı. Miae güzel bir düş gördü. Herkesin mutlu olduğu... Bir arada olduğu... Güldüğü... Sıcacık bir gündüz düşüydü. Kızıl Kraliçe Serisi - 2. Kitap