OKUMAYA YENİ BAŞLAYACAKLAR İÇİN UYARI!!!! KİTAP KONUSU KEDİYLE DOLAYLI YOLDAN BAĞLANTILI HER ŞEY BİR KEDİYLE BAŞLIYOR AMA DEVAMINDA KEDİ ANA KONU OLMAKTAN ÇIKIYOR ..... Nilay: niloyaaaa Nilay: nerede buldunuz Nilay: bana ulaştığınız için çok teşekkür ederim Nilay: sizden nasıl alabilirim Nilay: neredesiniz 05*********: Onun adı artık niloya değil ve artık benimle kalacak Nilay: anlamadım? Nilay: benim kedim o Nilay: nerede olduğunuzu söylerseniz hemen gelip alabilirim 05*********: İki gündür bende kalıyor 05*********: Çok alıştık birbirimize ayrılmak istemiyoruz Nilay: şaka mı yapıyorsunuz? 05*********: Tabi ki şaka yapıyorum ..... 30.05.2023 • #genckızedebiyatı 1️⃣ • #kısahikaye 1️⃣ • #abi 1️⃣ • #niloya 1️⃣ • #kedi 1️⃣ 31.05.2023 • #texting 1️⃣ • #nilay 1️⃣ • #tatil 1️⃣ 01.06.2023 • #gençkurgu 1️⃣ 02.06.2023 • #aşk 1️⃣ • #mafya 1️⃣ • #sevgi 1️⃣ • #mizah 1️⃣ • #komik 1️⃣ 03.06.2023 • #aksiyon 1️⃣

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."