Sımsıkı avuçları vardı. . Yayımlanma tarihi: 17.07.2024

Öz ailesi sandığı için bütün acıları kabullenen bir kız çocuğu. "Ailemi bulmadan önce etrafa güçlü taklidi yapardım. Onlar hayatıma girdikten sonra birlikte iyileştik ve gerçekten güçlendim." Kalabalığı hiç sevmeyen Balca 4 abi ve 2 kardeşle neler yaşayacak?

Ben Liyan Mehir. Ailem sandığım ve beni bunca zaman kukla olarak büyüten insanların ailem olmadığını öğrendim. Hayatımda sadece değer verdiğim ve kardeşim olarak sevdiğim Aral varken birden bire koskocaman bir ailem olmuştu. Tekrardan yayında. İlk hikayem olduğu için acemilikler vardır. Bunu göz önünde bulundurarak okuyun lütfen.

Veda, on sekizinci yaşını bayat bir pastanın mumunu üfleyerek kutlarken sağlık-mutluluk-para dileğinin yıllar sonra onu bulan ailesiyle boy ölçüşemeyeceğini farkında değildi. Bir aileye sahip olmamanın neleri ifade ettiğini çok iyi bilse de aile denilen kurumun bir üyesi olmanın ne demek olduğundan bihaberdi. Sevgililer filmlerdeki gibi olur sanıyordu mesela, günün sonunda henüz serpilirken iki haftalığına çıktığı çocuğa hislerini sorgulandığında fark etti: İlişkiler ne olursa olsun bireyseldi ve iyi ya da kötü, içinde ne yaşanıyorsa asla hayal ettiğin üzere şekillenmiyordu. Bu yüzden henüz benliğine verdiği sözleri unutmayacak yaşa geldiğinde kendisini iyice tembihledi. Sevgiler de aşklar da hayal ettiğinden farklıydı. Bunu ayağını bastığı yabancı şehrin tozunu ilk kez yuttuğunda daha iyi anlayacaktı.

Petunya; 'Umudunu kaybetme.' 'Herkesin bir umudu vardır. Bir savaşı, bir kaybedişi, bir acısı, bir yalnızlığı, Bir hüznü... Çünkü herkesin bir gideni vardır. İçinden bir türlü uğurlayamadığı.' Benimde hep bir umudum vardı, hep bir bekleyişler ile geçirdiğim on yedi yılım vardı. Verdiğim bir savaş vardı, yaşadığım onca acıya rağmen tek bir nefes için, hayallerim için verdiğim bir savaşım vardı. Kaybedişlerimde vardı, on yedi yılım gibi mesela. Hep bir yalnızlığım, bir hüznüm, bir sevgisizliğim vardı. Sevginin nasıl bir duygu olduğunu hissetmediğim, ailenin ne olduğunu bilmediğim bir hayat yaşamışlığım vardı. Kısaca.. Hayatın benden çaldığı hiçbir zaman uğurlamayacağım bir on yedi yılım vardı. |230521|🍂

Karışan hayatlar ve abiler klişesidir.

Kartal Alaca vatanına aşık bir askerdir. Kimsesiz geçirdiği yıllardan sonra bir gün kapısı çalınır ve hiç ummadığı kişiler hayatına girer. • "Ne hissettin peki? İllaki bir şey hissetmişsindir." "Bir insan yetimhanede büyüyorsa bunun iki sebebi vardır, ya annesi ve babası ölmüştür ya da terk edilmiştir. Bana terk edildiğimi söylediler. Ben de hiç beklemedim. Gözüm hiç kapıda takılı kalmadı. Hiç yokluklarını çekmedim çünkü hiç varlıklarıyla karşılaşmadım. Doğanın bir kanunu bu belki de bilmiyorum. Bu yüzden onu ilk gördüğümde ne tepki vereceğimi bilemedim. Belki biraz yabani davrandım, ama ben baba ne demek hiç bilemedim." •

Şahin ailesi kayıp olan kızını bulduğunu düşünürken, haberlerinin olmadığı Mira'nın ikizi Miray'ı bulmuşlardı. Mira ailesi ile büyürken, Miray aileye hasret kalmıştı. Şimdi ise Miray ailesine kavuşmuş, Mira ise bu ailenin üzerine kötü bir gölge olarak düşmüştü.

18+, cinsellik ve argo vardır. "Gerçek ailemi bulmak için bu adaya geldim ama sana rastladım. Öyle güzel rastladım ki, ilk ailemi bulamadan ikinciyi bulduğumu hissettim." ••• Rosa Alamoğlu, babasının öz babası olmadığını anladığında annesinin memleketi olan adaya gider. Bir sürü yeni insanla tanışan Rosa, yabani, kaba ve gizemli bir adamla tanışır. Gerçek babasını aramaya çalışırken aynı zamanda bu adamla arasındaki mesafeyi korumak ve aralarındaki çekimi görmezden gelmek zorundadır.

Oldukça narin ve ürkek olan Papatya bir gün onca yıllık ailesinin öz olmadığını öğrenirse ne olur? Yeni ailesine alışabilecek mi? Peki yeni ailesi onu nasıl karşılayacak? Bir de üstüne uzun zamandır kalbinde sakladığı aşkı karşısına hiç tahmin edemeyeceği bir şekilde çıkarsa? (Tatlı bir aşkla harmanlanmış bir aile kitabı okumak istiyorsanız tam yerine geldiniz.)