-Peki nasıl bu kadar iyi oynayabiliyorsun? Bu sorusunun üstüne bende bardağı kafama dikmiştim. '' Anlatayım o zaman Durukan bey '' dedim . oda boşalan bardakları dolduruyordu. Önce gözüm ormana kaydı. Sonra derin bir nefes aldım. -Uzun olacak. -Ben dinlemeye hazırım. Onaylar şeklinde başımı salladım. -Öncelikle dediğim gibi hiç biri kolay değildi.Hem de ilk gece hiç kolay değildi. İşte ben o gece gerçek toprağı kaybettim. Gerçekten hayat dolu olan birini kendi ellerimle mezara gömdüm. Gözyaşlarımla kendi cenazeme katıldım .Düşünsene birini çok seviyorsun ve ona sonsuz güveniyorsun. Peki ya sonucu ; milyonlarca cam kırığı. Ve o cam kırıklarının her birinin vücuduna battığını düşünsene.En çokta kalbine battığını param parça bir hal aldığını. Tarifi var mı o duygunun acının . Eğer tarifi var ise de ben bulamıyorum. Vücudun da gezen yabancı ellerin. İstemediğin öpücüklerin teninde dolanması. Bunların tarifi yok ki. Bir hayvanın altında yaşadığın işkencenin bir tarifi yok. Önce kendinden tiksiniyorsun. Kendini temizlemeye çalışıyorsun ama olmuyor onun bıraktığı lekeler çıkmıyor....... Arkadaşlar hikayemde düzeltilmesi gereken yerler var biliyorum ama bunu hikayem final yaptığı zaman yapacağım.Ondan önce yapmayı düşünmüyorum.

Ruhları birbirlerini tanıyan insanlar Ne zamandan beri ayrı kalabildiler Sıraları yok ederken onları Arzunun küllendirdiği anıları Bir avuç toz olup Uçuvemiş Sonsuzluğa Öylece sessizce Jesus ve Miranda'nın eşsiz dünyasına hoş geldiniz. Sizce aşk herşeyi halleder mi? Vaz geçişte sevdaya dahil mi? ------------------------------------------------------

Küçük ama büyük insanların hikayeleri... Onların istediği aslında denizde damlaydı... Belkide imkansızdı ama bir umuttur insanı yaşatan. Ve umuttur insanı öldüren...

''Belki hayat bana iyi davransaydı iyi birisi olabilirdim'' dedim karşımda oturan şeytana. Onaylar gözlerle bana doğru bakıyordu. ''O zaman bende olmazdım ama'' dedi bıkkın bir sesle. ''Olmasan daha iyi olurdu'' dedim. Her zaman ki gibi yine umursamamıştı. Şimdi diyorum, belki de sanrılarla yaşamazdım o zaman. Geçmişimin Sanrılarıyla. "Beyaz odalarda kendi karanlığını buldu küçük çocuk. Öyle ki, zaman yitrdiklerine çare olmadı. Her gece kendi anılarında boguluyordu. İçini saran intikam duygusu her geçen gün ruhunun kaybolmuşluğundan beslenerek benliğini esir alıyordu. Çünkü o hem şeytanın ateşini insan bedenine hapseden bir aciz hem de şeytanı yakabilecek tek güçtü." COPYRİGHT ©

08.05.2014