"Yok mu kendini bu gizleyişin? Yoksa ay gibi batmaya meyilli misin?" ... Omega Jisung, sadece esir düşmüş bir askere yardım etmek istemişti. Querencia : İspanyolca'da insanın kendini en güvende, en güçlü ve evinde hissettiği yer anlamına gelir. #Minsung Uyarlamadır.

"Sizler ülkenin kralı olacak alfa için eğitilecek seçilmiş omegalarsınız." ↪ minsung

Yıllardır nefret ettiği dünyada nefret ettiği insan ırkıyla yaşayan Minho yeni çağa ayak uydurmak konusunda büyük bir sorun yaşıyordu. Asırlar yıkılan krallıklar ve tükenen nesiller arasında kafasını karıştıran 21. yüzyılı huzurlu bir yalnızlıkla gölgeler arasında geçerken gecenin karanlığında şiddetli yağmurun altında ağlayan o çocukla tekrar karşılaşması onu belirsiz bir hayata sürükler. Elimden geldiğince d*z yazı

[minsung/tamamlandı] Acımasız dudakların kurbanı olmuş saf bir kalbin kırgınlıklarını çatlamış sesi onardı. s | 22'

(TAMAMLANDI.) Ağır botlarının, teknesinin tahta zemininde çıkardığı sesler eşliğinde karşısında titreyen çocuğa yöneldi Minho. "JISUNG SENİ ÖLDÜRMEMEM İÇİN BİR SEBEP SÖYLE!" "IMM-ŞEY-BİLMİYORUM." - 'Mariners Apartment Complex' isimli ficte geçen Minsung'a yazılmıştır.

[✅] Takıntılı olduğu ölü sevgilisine tıpatıp benzeyen Han Jisung'un boks eğitmeni olmak ve bir süre boyunca beraber yaşamak Minho'ya çok uzak bir şeydi. Buz dağından farksız Minho bunu asla kabul etmezdi ama bir şekilde gerçekleşmiş, zamanının çoğunu onunla geçirirken bulmuştu kendini... #1-skz°°210731 #1-leeknow°°210603-210611 #4-jisung°°210520

jisung ev sahibi tarafından dolandırılır ve hiç tanımadığı minho ile iki sene aynı evde yaşamaya mahkum olur. !mpreg!

Jisung sadece hayalindeki karakterin gerçek olmasını istedi. - Minsung - bxb Başlangıç : ~ 2020.12.25 ~ Bitiş : ~ 2021.02.01 ~

"Pardon acaba numaranızı verebilir misiniz yakışıklı polis bey?" "Yaz, 155" |Mpreg| [ChanJeong - HyunMin - ChangLix]

Ruhları birbirime bağlanmış iki düşmanın hikayesi... İkisi de aynı anın çocuğu. Aynı göğün altında, aynı nefesle, aynı kalp atışıyla dünyaya düştüler. Parmak uçlarında kaderin kırılmaz ipliğiyle birbirlerine bağlandılar. İkiz bağı. Öyle bir bağ ki, biri kanadığında diğeri de sızlıyor; biri düştüğünde ötekinin de dizleri kanıyor. Sevinçleri tek bir damarda dolaşan kan gibi, acıları aynı yarada toplanan irin gibi. Ama işte, bağ ne kadar güçlü olursa, nefret de o kadar derinleşiyor. Birbirlerine dokunduklarında iyileşmek yerine kanatıyorlar. Birinin gülüşü diğerinin yüreğini kesiyor; bakışları yara gibi, sözleri bıçak gibi. Sanki evren, onları aynı saniyede yaratırken aynı cezayı da yazmış: Birlikte acıyacaklar. Ve bu acının içinden, sevgi değil, daha koyu, daha keskin bir şey doğmuş. Nefret. Öyle bir nefret ki, bağlarını koparmaya çalıştıkça daha da sıkı sarılıyor onlara. Öyle bir nefret ki, her biri diğerinin canını yakarken, kendi canını da yakıyor. Çünkü ikiz bağı, hem kurtuluş hem lanet. Ve bu iki insan, kurtulmak yerine yanmayı seçmiş.