"Simsiyah bir gece kelebeğisin sen. En fazla yirmi dört saatlik bir ömrü uçarsın." 🌿 "Ben öldürmedim!" Korkunç bir titremeye esir düştü bedeni. Gözleri, kendisine inanacak birini aradı etrafında. "Onu ben öldürmedim!" diye haykırdı birkez daha. Sustu. Ne kadar bağırırsa bağırsın sesini duyuramadığını fark etti. Hayatı boyunca dimdik tuttuğu omuzları düştü iki yanına. Gözleri buğulandı, görmesinler diye yere, kirli postalarının ucuna kaçırdı bakışlarını. Dudakları kıpırdandı ruhsuzca. Sesi çıkmadı. Dili varmadı konuşmaya ama yüreği çığlık çığlığa haykırdı. "Ben katil değilim!" 🌿 Hani ya sen beni unutmayacaktın? Hani dört bir yanım, Her taraftan yağacaktın..? Hani umutlarım, çocuklarım, Kaçamak günahlarım olacaktın..? Hani ya geceleyin yıldızlarım olacaktın? İşte böyle, her ayak sesinden ürperirken... Hani ya sen benim cesaretim olacaktın? ▪️Yayımlanma tarihi 16 Ekim 2020

"Her insan kendi yolunu kendisi seçer. Yollar daima temiz olmaz, dikenler de muhakkak olacaktır. Biz bu yoldan başarıyla çıkabildiysek sadece iki şey sayesinde oldu: Dostluğumuz ve müziğimiz. Sevgilerimle, Ozan Soygazi."

"Sabaha kadar konuşmanın sabaha kadar sevişmekten daha tehlikeli olabileceğini kim tahmin ederdi ki? Her gece çiftliktekiler uyuduktan sonra Elif gizlice odama gelip yatağın diğer ucuna geçiyordu. Işıkları yakmayı hiç teklif etmemiştim, o da durumdan şikayetçi değildi. Binbir gece masallarındaki gibi karanlıkta başlayıp aydınlıkta son bulan gece buluşmalarıydı bunlar, ve nedense gizli kalmasını istemiştik. Oysa ortada gizlemeyi gerektirecek bir şey yoktu, onca gece yanımdaydı fakat elim onun eline bile değmemişti. Biz sadece konuşuyorduk... Sadece konuşuyorduk ve sanırım tüm sorun buydu. Belki konuşmak yerine sevişseydik bu kadar kök salmazdık birbirimize. Ben bile anlatacak bu kadar çok şey biriktirdiğimden habersizdim. Konu konuyu, kapı kapıyı açıyor ve konuştukça söylenecek daha fazla söz açığa çıkıyordu aramızda. Bazen attığımız kahkahalar duyulmasın diye ellerimizi ağzımıza kapatmak zorunda kalıyorduk. Bazense Elif mutfağa inip gizlice yiyecek bir şeyler getiriyordu ikimize. Biri duyar diye ekmeği bile sessizce böldüğüm, çocukluğumdan bile daha çocuk olduğum, hayatımda ilk kez bir kadının yüzünde kaybolduğum gecelerdi. Bir erkeğin neden binbir gece boyunca masal dinlemek isteyebileceğini ilk kez o gecelerde anladım. Ve tarihteki onca adamı eline kalem almaya iten, tüm bunları bana yazdıran şeyi ilk kez o gecelerde buldum. Bazen bir kahkahanın ortasında, bazen birbirine çarpan iki bakışta, bazense saçını kulağının arkasına sıkıştırmasını izlerken ansızın beliriveren o sızıyı... İçimdeki edebiyatı uyandıran bir ağrıydı bu. İnkâr edip kaçsam da, durup kapılsam da gözlerine bakarken hissettiğim gerçek hiç değişmiyordu. Elif bir Balkan ağıdı gibi göğsümde büyüyordu."

"zamanın geçiremediği izleri kimse geçiremez." Rusya'nın en büyük mafyalarından olan Demirhan ailesinden, geriye kızları Talya Milan Demirhan kaldığında bu soyun getirdiği laneti taşımak zorundadır. Yaşadığı kayıplar ve acılara daha fazla dayanamayarak dedesinin bu ütopik fikrini kabul eder. Ve hafızasını sildirir, beş yıl boyunca farklı bir kimlik ve kişilikle hayatını sürdürdüğü sırada geçmişin laneti onun peşini bırakmamaya ant içmiş gibidir. Ailesinin düşmanları onu bulmadan önce bir örgüt üyesi tarafından korunmaya alınır. Zehir serisi

Wattys2023 Yarı Finalisti Ölüler arkasından ağlayan olmadığında dans etmeyi bırakırlardı. Yirmi dört yaşındaki Efnan, ailesi ile birlikte yaşayarak hayatını sürdürürken tek uğraşı her gün arkadaşları ile buluşup eğlenmek olur. Günleri hep böyle geçerken bir gün beklenmedik bir olay gerçekleşir ve Efnan'ın hayatı tepetaklak olur. En yakın arkadaşının tavandan asılan cansız bedeni, ruhunu parçalara ayırmıştır. Bir intihar vakası olarak gözüken bu trajik olay Efnan'ın bulutlarını griye boyarken, olaya değen başka bir nefes bulutların gri olmadığını, asıl renginin siyah olduğunu gösterir. Bu bir intihar vakası değildi, cinayetti. Katilin kim olduğunu bulmaya çalışan Efnan, en yakın arkadaşının bilmediği sırlarıyla yüzleşirken onun yanında olacak tek kişi bulutların siyah olduğunu fısıldayan adamdı. Gerçekten en yakın arkadaşı mıydı ölen yoksa bir yabancı mı, kendisi bile bilmiyordu. "Boğazına dolanan ip celladın değildi, geçmişindi. Celladın, sen oldun." 29.01.23' Uyarı; bu kitapta intihar gibi tetikleyici unsurlar vardır. bu sebepten 18 yaşından küçüklerin okumamasını rica ederim.

VURGUN I, Kelebek Çiçekler çok yakında Lapis Yayınları ile raflarda!.. Geçmiş; yazılmayı bekleyen bir romanın ilk cümlelerini kulağıma fısıldadığında kurtarıcım olan adamın rahesinde ağzımdan akan kan vardı. ''Seni bulduğum gün kollarıma almasaydım, bunca kan durmazdı,'' dedi, sesi çığ düşüren dağların aşınmaz karlarını taşıyordu. Dağlar onun yuvasıydı, sinesine sakladığı yalnızlık ise bendim. Ondan ağabeyini alan acımasızlar benden de zihnimde taşıdığım hatıraları almıştı. ''Seni bulduğum günden sağ kurtulurdum ama affet, Leylifer. Sadece enkaz altında kalırım sanırken, sana bakarken titreyen sol yanımdan vuruldum.'' Bir eşikten öbürüne atlarken anladım; kanatları siyah benekli, kırmızı zehirli kelebek, ben senin dağlanan yarana vurgundum. Eğer bir gün ümit etmekten vazgeçecek olursan hatırla; göğsünün içindeki ağrılar seni bulduğum uçurumun kalbinde sızlamaya başlar. 🌨

Kitap olduğu için ilk üç bölüm hariç diğer bölümler yayımdan kaldırılmıştır. Bir güneşe hayrandım bir de onu gölgede bırakan ay yıldızlı bayrağa. Ya sarı saçlarım toprak kokacaktı ya da mavi gözlerim kana bulanacaktı. Bordo prensesin vatan aşkıydı benimkisi. Omzumdaki her bir yıldız gökyüzünden düşerek kalbime yuva yapmıştı. "Sandım ki gidersen yaralanmazsın. Sandım ki gidersen bağlanmam. Dedim ki giderse acımaz. Gitseydin ya Bahar. Başka bir herifin elini tutmasından daha az acırdı canım." PALA & GÜNEŞ "Ölüm bize masal gelir." (Bu kitaptaki her şey hayal ürünüdür.) #1 güneş 27.04.2021 #1 askerikurgu 28.06.2021 #1 pala 28.06.2021 #1 bordobere 01.08.2021 #1 kadınasker 01.08.2021 #1 özelkuvvetler 04.09.2021 #1 romantik 05.10.2021 #1 gölge 04.03.2022 26.10.2020

Kızlar yurdunda kalan bir genç kızın başına en fazla ne gelebilir ki? diye sormayın. Çünkü kimse kendini organ ticareti yaparken bulmayı hayal etmez. ~ Yayımlanma tarihi: 29 Kasım 2021

Üstün zekalı bir tıp öğrencisi olan Anı, çekmemesi gereken birtakım fotoğraflar çeker ve bunun sonucunda peşine takılan adamları atlatmaya çalışır. Kalabalık olduğu için girdiği oyun salonunda kamufle olmaya çalışırken, jetona ihtiyaç duyduğu bir anda ona jeton ısmarlayan adamın kim olduğundan habersizdir. Duhan ve Han bir bedende bulunan iki farklı kişiydi aslında. Duhan, çizdiği her tablosunda geleceğini hayal ederken Han, ellerinin altında kırılan kemiklerle geçmişin hesabını sormak peşindeydi. Sarıya çalan ela gözleri, kumral saçlarıyla onu Güneş sanmanıza neden olsada o karanlığın bir parçasıydı. Bir tetikçinin çiçeğe hayat veren Güneş olmasını bekleyemezdiniz? Öyle değil mi? 🌙 Bazı hikayelerin sonu yoktur. Kitabı kapattığınızda içinde bir boşluk yaratır. Bizim aşkımızı dolduracak kadar çok satır yok bu kitapta sevgilim. Satırlar az, cümleler fazla. Duygularımız sığmaz bu kitaba. Bu hikayenin bir sonu yok. Bizim bir sonumuz yok. Kibritten farksızdım. Yer yüzüne inmeden önce Tanrıya cayır cayır yanacağıma dair söz vermiş gibiydim. Bir gün tamamıyla benliğimi kaybettiğimde, geriye kalan küllerimi tatlı bir meltem savuracaktı ve ait olduğum yere, karanlığa kavuşturacaktı beni. Karanlıktaki yerimi alacak ve duhanın parçası olacaktım. Ve o gün geldiğinde geriye kalan parçalarımı bulma umuduyla tekrar ve tekrar açacaktım gözlerimi. Yayımlanma tarihi: 26/05/2022