"Savaşın ortasında doğan kaç çocuğun seçim şansı vardır ki?" İki düşman aile, iki düşman ülke: Zirakov ve Senteria. Ve şimdi, savaşın kazananı belli olmak üzere. Zirakov ülkesinin kraliçesi İrina bu savaşın kazananı olmak için büyük bir risk alarak kızı Kitana'yı düşman topraklarına, Senteria'ya gönderir. Kitana, Senteria'ya giderken krallığın kökünü kazıyacağına dair kendisine söz vermiştir. Fakat Senteria Kralı Estes, Kitana'yı veliaht olarak görülen oğlu Vincent'le evlendirmeye karar verince Zirakov Prensesinin planları altüst olur. Ve böylece Kitana bir anda kendini kanlı bir taht oyununun ortasında bulur.

"Sadece seni yok etmek istiyorum." dediğinde dudaklarımda kışkırtıcı bir gülüş oluştu. "Öyle mi?" dedim dudaklarına doğru fısıldayarak. "Daha çok beni nefesimi kesene kadar öpmek istiyormuş gibi bakıyorsun." dedim ama bakışlarını hiç değiştirmedi, bana öyle bakmaya devam etti. "Doğru başta amacın gerçekten beni yok etmekti, sonra baktın ki etrafımda bunu yapmaya meraklı insan çok, acıdın mı?" Konuşurken hafif alaylıydım, her bir kelimemde, her nefesimde amacım onu daha da çıldırtmaktı. "Aslında evet, seni ben mahvedecektim ama ortada mahvedilecek bir şey kalmamış." dedi eli çenemi hafif hafif okşarken. Ve onun dokunuşu mahvedilecek bir şeylerin kaldığını hissettiriyordu. Yine de bakışlarım düşmanca kısıldı. "Senin görevin beni korumaktı, değil mi? Dur o da oyundu, doğru ya." 07.04.2023

Eski sevgilisinden hamile kalıp terk edilen genç bir kız! Yeraltı dünyasının patronu genç ve acımasız bir adam! Çıkarlar uğruna birliktelikler, şiddetli ve psikopatça bir aşk. Korku, heyecan, şehvet, hüzün, mutluluk... Hepsi bir oyunla, hepsi bir çıkar ilişkisiyle başladı. ******* Hastanenin bahçesine kendimi öyle zor atmıştım ki bunun tarifi olamazdı. Gözümden bir damla yaş aktı. Sonra bir damla daha, bir damla daha derken kendimi yere dizlerimin üstüne düşmüç hıçkırarak ağlarken buldum. Sürekli aynı şeyler çıkıyordu ağzımdan 'hayır, hayır, yalan olamaz bu, napıcam ben' takılı kalmış gibiydim. Öyle çaresiz öyle bitik durumdaydım ki kendime acıdım. Etrafımdan geçip giden insanlar beni umursamıyorlar dı bile. Oysaki birinin yanıma çöküp neyin var diye sormasın ihtiyacım vardı. O an gelen dolmuş hissiyle başımı gökyüzüne kaldırıp derince bir nefes aldıktan sonra bunca birikmişliği, bunca nefreti, aşkı, ihaneti hepsini püskürürcesine bir çığlık attım. Ama öyle bildiğiniz çığlıklar dan değil. Tüm bu acılardan kurtulmak bir yardım eli arama çığlığıydı bu. Çığlıktan öte bir feryat dı bu... Yine bir yardım eli uzatılmadı yine kafamıı önüme eğip sikik hastanenin bahçesinde yerde oturmaya devam ederek ağlamama devam ettim. Ta ki üzerime düşen kocaman bir insan gölgesine kadar. Önce umursamadım gider diye, ama gitmedi tam aksine yere tek dizinin üzerine çöktü karşımda ki zeytin gözlü adam. Elini kaldırıp ağzıma, gözüme giren ağlamaktan ıslanmış saçlarımı kulağım arkasına itti. "İyimisin küçük?" *********** İşte böyle başlamıştı bizim hikayemiz......

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.