Jisung acıdan dolayı hızla uykuya dalmışa benziyordu. Beyaz yogan sadece yüzünü açıkta bırakırken, kafama oturan şey ile olduğum yere çakılı kaldım. Ben onu ısırdım. O beni ısırdı. Onu ilk kez böyle ısıracağımı söyleseler, yalancılıktan dava açardım. İçinde bolca ah barındıran cümlelerin ve soruların arasında ben, özneyle yüklem arasındaki iple kendimi asacağım. Sonra şu, karşımda mışıl mışıl uyuyan, tatlı, şirin Jisung vicdanı ile cebelleşe dursun. İnsan olmanın yükü acılar ile taşınır güzel kalbim. Şimdi yaran çok taze. Çaresiz olduğunu bedenine ve ruhuma işlemişsin. Ama biliyor musun; insan zamanla çaresizlikten, mutsuzluktan ve umutsuzluktan da usanıyor. O yüzden şimdi kabullen ve beni biraz motive etki ona onu sevdiğimi söyleye bileyim. Kaybetmeyi sevmiyorum çünkü bunun alışkanlık haline geleceğini düşünüyorum. Koy kıçına rahvan gitsin desene... Yine saçmalamaya başladım. Semeho Ukesung Zorbalık yoktur. Softfic

Herşey bir gün Jisung'un, Mafya olan Minho'nun üstüne düşmesiyle ve ceketini temizleyip geri getirebileceğini teklif etmesiyle başladı.

"Pardon acaba numaranızı verebilir misiniz yakışıklı polis bey?" "Yaz, 155" |Mpreg| [ChanJeong - HyunMin - ChangLix]

Jisung Seni o kadar çok sevmedim bile görüldü !sekeminsung! Text + düz yazı

Ben bir orduya meydan okurken bir kişiye esir düşmüştüm.

Jisung öhm tık tık tık evde kimse var mı? getir kuryesi size bir paket getirdi. -Sememin -Ukesung -minific

❝Jisung, yeni yurdundaki oda arkadaşının homofobik olmasından korkuyordu. Fakat, başına daha kötüsünün geleceğinden habersizdi.❞ texting / düz yazı

Kendi karanlığımda boğulurken bir yıldız misali aydınlattın hayatımı.

"Bir ortağa ihtiyacım var, bu gece dışarıda mısın?"

Han Jisung okul nöbetçisi olduğu gün üst sınıfların gergin ve popüler çocuğu Minhoyu çağırma görevi ona verilir fakat Jisung Minhoyu kız sanarak çağırınca başı Minhoyla belaya girer...