To są nasze ostatnie wakacje I wszystko może się zdarzyć. __________________________ Melanie razem z paczką przyjaciół kończy szkołę i postanawia spędzić swoje ostatnie wakacje z dala od rodzinnego Seattle na słonecznym, hiszpańskim Lloret De Mar. Książka może zawierać wulgaryzmy Nie wspomnę o innych rzeczach. #14 w Badboy - 01.11.2019 #23 w Love - 09.07.2019 #26 w Romans - 10.07.2019

Alisha Ross jako najmłodsza z rodzeństwa wcale nie cieszy się faktem wyjazdu na studia. Wie, że po roku spokoju znowu wraca w centrum zainteresowania. Jej obaj starsi bracia, Cade i Jayson to nie tylko gwiazdy uniwersyteckiej drużyny futbolowej, ale również prawdziwi łamacze serc. Jest jednak jedno serce, którego za wszelką cenę nie pozwalają zranić i należy ono do Alishy. Alisha nie chce zwracać na siebie uwagi, ani korzystać z popularności braci. Jednak ktoś zwraca na nią uwagę- Tayler Jenkins, kolega z drużyny braci Alishy i playboy. Czy Tayler przekona Alishę do siebie, mimo jej uprzedzeń do sportowców? Czy jej bracia nie staną na drodze tej relacji?

Charlie cierpi na bezsenność. Jednak nie uważa tego za kulę u nogi, tylko dar. Dar, który umożliwia jej nocne wyprawy pod osłoną czarnej kominiarki. Pozwalał jej niezauważenie tworzyć swoje dzieła za pomocą farby w spreju. Jednak jej idealną harmonię niszczą bracia. Jednak nie wiedzieli o doskonale wyćwiczonej zdolności dziewczyny. Otóż potrafiła idealnie wtopić się w tłum, stać się niewidoczną, oraz nie słyszalną. Zgrać się z każdą możliwą grupą społeczną, jak i omotać swoim urokiem każdego mężczyznę. Ale pojawi się ktoś jeszcze. Ktoś, kto zna jej wszystkie słabości, miękkie punkty, i wszystkie zdolności. Ktoś, to potrafi ją zagiąć jedynie spojrzeniem, i złamać na milion kawałków. Bo kiedyś już to zrobił. I wrócił, by zrobić to po raz kolejny. A domek z kart Charlie, który układała przez kilka lat wolności, zaczyna się kruszyć. Zaczyna upadać, powoli wyślizgiwać się z jej rąk, prosto w ręce rebeliantów.

- Poznajmy się - powiedział. Okej, wiedziałam, że od zawsze był głupi, ale nie, że aż tak! - Przecież się znamy od dziecka - mruknęłam i zrobiłam dziwny ruch rękoma. - No to... poznajmy się inaczej. - Inaczej? - spytałam retoryczne i podniosłam jedną brew do góry. - Jeśli liczysz na jakieś ruchanko w moim pokoju, to z góry mówię, że nie ma takiej opcji - prychnęłam. - Chodziło mi o zwykłą rozmowę - uśmiechnął się chytrze. - Ale fajnie wiedzieć, że tak o mnie myślisz. Może kiedyś to wykorzystam. ,,Z przyjacielem blisko, ale z wrogiem jeszcze bliżej." Chuj wie, czego się spodziewać.