Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•

Devrim Karaoğlu hayatımdaki yangını görüp de sessiz kalmayan ilk kişiydi. Beni sevmeyen, hatta bunu belli etmekten çekinmeyen komşum olan bu adam, yangınıma sessiz kalmamıştı. Belki de Devrim Karaoğlu haklıydı. O bir kurt ve ben bir kuzuydum ama Devrim Karaoğlu bu kuzuyu avlamak yerine koruyordu. "Benim için titreyen her nefesine yemin olsun ki, seninim.." ~ 28.07.19

Bedenini öne doğru büktü ve koyu kahvelerini kısarak dudaklarını büyük bir yavaşlıkla alnıma dokundurdu. Tam da o anda midemin aniden kasıldığını hissettim. "Eğer benden istediğin gerçekten buysa, abin olurum." Sarfettiği sözler ile kulaklarımda bir uğultu ve hemen ardından boğazımda bir yanma meydana geldi. Onu göğüsünden tutup kendimden uzaklaştırmak ve bu yakınlığın gereksiz olduğunu savunmak istedim ancak dudakları temasını kesmeden ve onu itmemden gram etkilenmeden sürtünerek burnumun ucuna kadar indi. "İhtiyaç duyduğunda, baban olurum." Dudakları burnuma küçük bir baskı uygulayarak kısa süreliğine tenimden ayrılırken çok geçmeden sıcak dudaklarının varlığını yanan yanaklarımda hissettim. Göğüsümde binbir çabayla canlı tutmak için çabaladığım, özenle sakladığım o minik kuşun kanatlarını delicesine çırptığına şahit oldum. Yutkunuşlarım arttı. Nefes alış verişlerim hızlandı. Dudaklarını aralayıp kısa bir nefes aldığı esnada burnunu bir kedi misali usulca yanağıma sürttü. "Sığınmak isteğinde, liman olurum." Ilık nefesini sertçe dışarı bırakarak aralık dudaklarımın arasından içeri sızmasını sağlarken kollarının arasında titredim. "Korktuğunda, kalkan olurum." Dudakları temasını kesmeden bir yol izlercesine dudaklarımı es geçip çeneme ilerledi ve bir sonraki durağında yumuşak bir baskıyla çeneme yaslandı. "Ne olmamı, neyin olmamı istiyorsan o olurum." Başını aşağıya eğmeden hemen önce bakışlarını gözlerime çevirerek yüz ifademi dikkatle inceledi. Rahatsız olup olmadığımı kontrol ediyor olmalıydı. Değildim. Biraz garip hisler içindeydim ancak bu senelerdir hissettiğim huzursuzluk, rahatsızlık ya da korku hislerine hiçte benzemiyordu. "İhtiyacına, isteğine göre şekillenirim ama bu durum kocan olduğum gerçeğini değiştirmez."

-Tamamlandı- Suratımı kavrayan elleri beni hiddetle kendisine çekti. Alnını alnıma dayadığında verdiği soluğu yüzümde hissedebiliyordum. Tek elini suratımdan çekip sol göğsünde duran elimin üzerine bastırdı. "Leyla, sen bakma bu kalbin benim göğüs kafesimde attığına. Senin için atan senindir." *** Tüm hakları saklıdır. Kapak Tasarımı: @hestianinkalemi❤️

Aynı çatı altında zevk deryasına açılan iki tutkulu beden. Berra Korkmaz Arslan Korkmaz Birbirinden kopamayan iki kuzen. Ateşli, tutkulu ve doyumsuz bir ilişki.

'Evet' dil bunu söylesede yüreğim başıma gelenler için yanıyordu. Neden bunları yaşamak zorunda kalmıştım ki. Ah doğru ya beni büyüten ailenin evletlarını kaybetmemesi için ve sevdiğime zarar gelmemesi için. 'Duydunuz şimdi kıyın şu nikahı' kulaklarımdan sızan sesinin tonu ne kadar da acı vericiydi. Bir daha yüzüne bakmadan nikah memurunun söylediklerine odaklanmaya çalıştım. İçim kan revan kusarken umutlarım bir bir arkasını dönüp karanlığa haps olmaya başladı. 'Tamam Bedirhan bey' adını beynimin en kuytu köşelerine yazdım. Geçmişimi geleceğimi elimden alan adamın... ~~~~~ Sırtımda ki ürperti hala beni izlediğini gösteriyordu fakat kılımı kıpırtadacak halim kalmamıştı. Bütün gece uçsuz bucaksız siyahın gölgesinde gelmesini beklemiştim. Oturduğum koltukta ki minder bedenime ok gibi batarken, denizin dalgasını net bir şekilde görebiliyordum. Yüreğimde de aynı bu şekilde şiddetli dalgalar vardı. Bıkmadan usanmadan şiddetle vuruyordu darbelerini en kuytu köşelerine. 'Bakmayacak mısın Elfida' bakmak istemiyordum. Tekrar boynunda ki morluğu görecek gücüm yoktu. Bıkmıştım artık o izleri görmekten. Onlara bir kılıf uydurmaktan. Sahi ne zaman sevmeye başladım ki bu adamı da ona böylesine kapıldım... Annesinin ayaklarını öptüğünde mi? Kardeşinin kanlı gömleğini bir avuç toprağa sığdırdığında mı? Ya da bir gecenin karanlığında dizlerime döktüğü göz yaşlarında mı? Ne acıdır ki onu sevmem için bu kadar nedenimin olması..... ~~~~~~~~~~~~~ Elfida&Bedirhan ~~~~~~~~~~~~~ Kurgu +18 cinsellik barındırmakta. Sonradan ahlak bekçiliği yapmayın. Umut ile kalın :) ~~~~~~~~~~~~~ Kapak tasarımı @sehrialem 'e sonsuz teşekkür ederim. İyi ki varsın balım ❣️