Kirli kanını kalbime ilk akıttığında on altı yaşında bir çocuktum. Vücudum o kanı benimseyip onunla büyüdü, onunla gelişti fakat sen beni büyüttüğünü sandığım bu zehri bedenimde her geçen gün daha da benimserken bile yanımda değildin, Yibo. Zehrini bana akıtıp ardına dönüp bir kez olsun bakmadan gitmiştin ve ben hala bu kirli kanı kendi kanımı kusarak temizlemeye çalışıyordum ama unuttuğum, bana unutturduğun bir şey vardı. Kirli kanınla bütünleştirdiğin, zehrini kustuğun tek şey kanım değildi. Sen benim anılarımı da kana boyamıştın. Anı serisinin ilk hikayesidir.

Bir kız babasına, şehrin sınırında bulunan lüks bir malikaneye gitmek istediğini söyler. Amacı yaz tatilini insanlardan uzak ve sessiz bir yerde geçirmektir. Malikanede tek kalacağını düşünerekten bu bir hayli büyük malikaneye gider. Ve orada belki de hayatında inanmadığı şeylerin gerçek olduğunu öğrenir ayrıca umduğundan daha çok korkar... ~~ Şimşek büyük bir gürültü ile yeniden çaktığında koridorun karanlığı birden gitmiş kısa bir süreliğine apaydınlık olmuştu. Bu aydınlık oluş ile birlikte tam 6 adamı karşımda görmem bir olmuştu. Dur biraz, yedincisi neredeydi? "Seni korkutmak istemedik." "Sadece seninle konuşmak istedik." "Ama sen bizden kaçtın." "Üstelik kanlı ayda." "Bu çok büyük bir hataydı." "Seni şuan öldürebiliriz." dediler tek tek. Sonuncusu anladığım kadarıyla Jungkook'tu. Altısı da hala karşımdaydı ve ben ne kadar korksam da hala yedincinin nerede olduğunu düşünüyordum. Ben bunu düşünürken arkamdan omzuma dokunan bir el hissettim. Ve ardından da giydiğim kıyafetin kolunu indirerek omzumu açıp sivri dişlerini omzumda hissetmem bir oldu. Korkmaya fırsatım bile olmamıştı. O an hatırladığım tek şey ağzımdan çıkan büyük bir çığlık ve sonrasında ise omzuma sivri dişlerini geçiren gri saçlı minyon tipli küçük göz ve burnu olan çocuk oldu. Sanki onu daha yeni görüyor gibiydim fakat hayır. Namjoon bana onu da tanıtmıştı. Sadece hatırlamıyordum.

BU KURGUDA BOLCA VAMPİR BULUNMAKTADIR!! Bilincim yavaş yavaş açılırken beraberindr korkunç bir baş ağrısıda getirmişti. Göz kapaklarımı zorlukla kaldırarak etrafa baktım, hava henüz aydınlanmamıştı. Göz ucuyla saate baktığım da beşe gelmek izere olduğunu fark ettim. Hiç uyumamıştım ama uykum baş ağrım yüzünden sonuna kadar açılmıştı. Ayrıca üzerimde hâlâ elbisem vardı. Kısık bir iniltiyle bacaklarımı yataktan sarkıttım ve çıplak ayaklarımın soğuk fayansa değmesine izin vererek alt kata indim, mutfakta birkaç şey atıştırdım ve ağrı kesici içerek tekrar odama döndüm. Ardımdan kapıyı kapattım ve yatağıma adımladım, fakat duyduğum hırıltılı nefes sesleri beni duraksattı. "Kim var orada?" Diye fısıldadım, hâlâ kapıya yakın olduğum için elim ışık düğmesini aramaya başladı, duvarda elimi sürtmeye devam ederken bulamadığım için içimden küfürler ediyordum. Elim aniden sert bir şeye değdiğinde irkildim ve arkamı döndüm... Duyuru!! Arkadaşlar kitapta 25. Ve 26. Bölümlerin yeri karışık ve düzeltemiyorum, ona göre bakarsınız bölüme.

Anlayamadın ya Ama o anladı O beni anladı

0545 *** ** **: Hanımefendi şemsiyeniz bende kalmış Siz: Pardon tanıyamadım? 0545 *** ** **: Kader Ortağın 0545 *** ** **: Ruh Eşin 0545 *** ** **: ve şu andan itibaren biricik sevgilin