Καλοκαίρι είναι όπου είσαι εσύ, Μιλάμε για έναν έρωτα που τους καίει και τους δυο, σ ένα νησί που μυρίζει θυμάρι και σιωπή. Αλλά εκείνη φοβάται. Δεν είναι ότι δεν τον θέλει, τον θέλει πολύ. Καλοκαίρι είσαι εσύ, Αλλά φοβάται να παραδοθεί, να αφεθεί, να αγαπήσει τόσο δυνατά. Το βλέμμα σου, η φωνή σου, η στιγμή. Κι εκείνος; Την περιμένει κάθε φορά, ακόμα κι όταν τον σπάει. Μα έμεινα μόνος, με το φως να ξεθωριάζει, Γιατί την νιώθει δική του, ακόμα κι όταν του λέει «δεν μπορώ». Κι ο έρωτας να ταξιδεύει σε θάλασσες που δεν φτάνω. Και μια νύχτα έρχεται. Καλοκαίρι ήσουν κι έφυγες νωρίς, Και κάνουν έρωτα. Όχι απλώς με το σώμα. Όχι μόνο με το σώμα. Με όλα τους τα κομμάτια. Όπως όλα όσα πονάνε όταν είναι αληθινά. Γιατί δεν είναι οι έρωτες που τέλειωσαν αυτοί που στοιχειώνουν, είναι αυτοί που δεν ξεκίνησαν ποτέ.

«Τι χρώμα έχει για σένα αυτή η στιγμή;» Ήσουν το φως και μιλούσες στο σκοτάδι. Τι κοινά μπορεί να έχουν αυτά τα δυο με ρωτάς. Θα μπορούσα να αναλύω ώρες ολόκληρες αυτή την απάντηση, αλλά δεν θα με πιστέψεις ό,τι και να σου πω. Γι' αυτό προτιμώ να σου πω την ιστορία μας. Την μοναδική απόδειξη που έχω για τις φράσεις «Δεν υπάρχει φως χωρίς σκοτάδι. Δεν υπάρχει σκοτάδι χωρίς φως». Δυο φράσεις που μ' αρέσει να αποκαλώ 'Το θεώρημα Όμπρε' και αν μείνεις μαζί μου στο ταξίδι μας, θα σου λυθούν όλες σου οι απορίες. Εκείνος χρειαζόταν κάποιον να τον βγάλει από τους δαίμονες του. Εκείνη χρειαζόταν κάποιον να την κάνει να νιώσει ζωντανή. Χτισμένοι και οι δύο πάνω στην τέχνη, ο Ανδρέας βλέπει στην Ίριδα όλα όσα του λείπουν και εκείνη σε αυτόν όσα θέλει να γίνει. Πόσο όμορφος να είναι ο κόσμος μέσα από τα μάτια της άραγε;

Το μακρινό πια 2010, ο Φίλιππος, ένας εικοσιτετράχρονος άνεργος γραφίστας, παραλαμβάνει ένα λάθος δέμα που αντί για τα εργαλεία της δουλειάς περιέχει τα παλιά, σκονισμένα σημειωματάρια μιας άγνωστης που, σύμφωνα με την διεύθυνση, μένει στην άλλη άκρη της χώρας και πολύ πιθανόν τα δικά του πράγματα να βρίσκονται στα χέρια της. Οι ταχυδρομικές έχουν ήδη κλείσει λόγω καλοκαιρινής άδειας, κι ένα τηλεφώνημα από την μητέρα του τον κάνει να θέλει να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Γι'αυτό αποφασίζει να πάρει το επόμενο λεωφορείο προκειμένου να λύσει ο ίδιος το μπέρδεμα. Με το ταξίδι να διαρκεί μια ολόκληρη μέρα, η περιέργεια και η βαρεμάρα τον οδηγούν στην ανάγνωση των δύο ημερολογίων από το ακόμη πιο μακρινό 1997, της Λυδίας Βυρώνη. Έτσι γίνεται μάρτυρας σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα κι όσων δεν έμαθε ποτέ κανείς για αυτόν, καθώς ανακαλύπτει πράγματα για το παρελθόν του που δεν γνώριζε. « Μέχρι να πάψουν να υπάρχουν καλοκαίρια...» - Ένα πάντρεμα Βόρειου και Νότιου Αιγαίου, δύο κόσμων τόσο ίδιων μα συνάμα τόσο διαφορετικών.

Εγώ, εσύ και ένα καλοκαίρι. ⭑･ﾟﾟ･*:༅｡.｡༅:*ﾟ:*:✼✿　　✿✼:*ﾟ:༅｡.｡༅:*･ﾟﾟ･⭑ Η Αμάρυλλις, μια ζωγράφος που άλλοτε έβλεπε τον κόσμο μέσα από τις πιο φωτεινές αποχρώσεις του, επιστρέφει στη Γαύδο αναζητώντας γαλήνη· μια γαλήνη που η ζωή της στέρησε με τρόπο κατακλυσμιαίο. Ο Μιχάλης, ένας άνδρας που είχε μάθει να θριαμβεύει, βλέπει τον κόσμο του να διαλύεται, μόνο και μόνο για να καταλάβει πως δεν του ανήκε ποτέ. Στρέφεται ξανά στη δουλειά του, στο επόμενο μεγάλο έργο του -κι αυτό το έργο τον φέρνει στη Γαύδο. Εκείνη είναι το λευκό, εκείνος το μαύρο. Και το μαύρο, πάντοτε, μοιάζει ικανό να καλύψει το λευκό. Εκτός κι αν το λευκό προλάβει να λάμψει, να το διαπεράσει, να το μεταμορφώσει. Και τότε... γεννιέται το γκρίζο. Shoutout στην @kastadiaverse για το εξώφυλλο.

Το κύριο μέλημά μας είναι να δούμε πώς ένα ποίημα, που δεν ήταν γραφτό να τραγουδηθεί, έσμιξε τόσο όμορφα με τη μουσική. « Αφού γυναίκα δεν μπορείς να γίνεις πια δική μου, το δέντρο τώρα που έγινες αιώνια θα μου ανήκει. Στεφάνι θα σε βάζω εγώ επάνω στα μαλλιά μου, στολίδι και στη λύρα μου και γύρω απ' τη φαρέτρα και τους Ρωμαίους στρατηγούς, εσύ θα συνοδεύεις, όταν με ατέλειωτες πομπές το θρίαμβο θα ψάλλουν και θ' αντηχούν στο Λάτιο χαρμόσυνα τραγούδια. Σαν τα μαλλιά μου που ποτέ δε γνώρισαν ψαλίδι και το κεφάλι μου ανθηρό για πάντα το κρατάνε, έτσι κι εσύ τα φύλλα σου ποτέ σου δεν θα χάνεις» Απόλλωνας- Δάφνη

"Όλοι έχουμε μυστικά ξέρεις. Μερικές φορές είναι πιο σκοτεινά και από τους χειρότερους εφιάλτες μας". Δεν ήταν εύκολο για την Χάβα Λεβίδη να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα και να γίνει μουσικός, με την Εβραϊκη της ταυτότητα επί την εξουσία του Μεταξά. Έτσι αναγκάστηκε να γίνει Εύα Παναγιωτίδη, η υιοθετημένη κόρη ενός καλόκαρδου διευθυντή Αρρεναγωγείου. "Είσαι ο μόνος άνθρωπος που έχω κάτι κοινό" Όμως, ούτε για την Εύα Παναγιωτίδη ήταν εύκολο να συμβιβαστεί με την πλαστή της ταυτότητα και να βρει έτσι τον έρωτα της ζωής της. Γνωρίζει έναν σπουδαίο γιατρό της πόλης και τελικά τον παντρεύεται, πιστεύοντας ότι είναι ο κατάλληλος για εκείνη. "Μόνο εσύ με κάνεις καλύτερο άνθρωπο. Θα τους σκότωνα όλους για να είσαι εσύ καλά." Τα πραγματικά προβλήματα ξεκινάνε όταν με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, αναγκάζεται να φιλοξενήσει σπίτι της έναν Αξιωματικό των SS ενώ ταυτόχρονα ο σύζυγος της, της δείχνει ένα σκληρό πρόσωπο που όμοιο του δεν είχε συναντήσει. Το πάθος σε συνδυασμό με τον δυνατό έρωτα που πρώτη φορά νιώθει, την παρακινούν σε επικίνδυνες για τη ζωή της πράξεις.

Ηταν αρχές Νοέμβρη όταν ο κόσμος της 17χρονης Σμαράγδας γκρεμίστηκε σε μερικές λέξεις. Ο αδερφός της, ιπτάμενος της πολεμικής αεροπορίας, υπέγραψε αιώνια τιμή με τον θάνατο εν ώρα υπηρεσίας, αφήνοντας της κληρονομιά το όνειρο να ακολουθήσει την πορεία του. Πέντε χρόνια μετά, η Σμαράγδα μάχεται στο 3ο έτος της Σχολής Ικάρων για την αρχηγεία, καταφέρνοντας όσα ο αδερφός της είχε ήδη χαράξει. Και όλα φαίνονταν στρωτά μέχρι που μια νέα μετάθεση στην σχολή έρχεται και υπόσχεται μονάχα αναταράξεις. //Σμαράγδα και Αντώνης// (2022-)

𝐁𝐨𝐨𝐤 𝐨𝐧𝐞 𝐨𝐟 𝐭𝐡𝐞 𝐎𝐧𝐥𝐲 𝐬𝐞𝐫𝐢𝐞𝐬 DARK ROMANCE "Fuck. You." I watched as the brown in his eyes darkened and he clenched his jaw. He stared at me for what felt like minutes and before I knew it, he had my back pressed against the wall. One of his hands was above me and the other gripped my jaw, sending thousands of shivers throughout my body but not in a bad way, again, only in an addictive way. "Talk to me like that again Elisia and I'll have you screaming it instead," he whispered, his voice laced with anger. His words suddenly sent a pool of wetness between my legs and made my heart beat a little faster. I tried to get rid of his hand on my face even though I knew I couldn't. When I didn't respond, he let go of me and stepped back. "Now get ready Elisia and if you're not ready by eight then I'll come do it myself," he threatened, walking away. I would love to see him try. Fuck him, fuck him, and fuck him. --- TW⚠️: abuse, intense sexual assault, violence, CNC, sexual content WITH consent, ⚠️ --- Complete but going through MAJOR EDITING

(Complete) After Seren is assaulted by someone in her friend group, she begins to fall deeper into the depths of her depression. No one seems to notice, except for the former bad boy and his friends. "Seriously, this is probably the best book I've read on Wattpad." -@dowries "I thought you were bluffing in the description but dang, you got me. Ima say- this truly is one of the best books on Wattpad." -@jamzeverywhere "Easily the best book I have ever read and I'm not exaggerating." - @purelyaureila "Simultaneously shattered me and put me back together, one of the best things I've ever read. Didn't think I could love two characters so deeply." -@imswriting "If I was ever to reread a book- it would be this one." -@thethotpocket "This is my favourite book! I would pay literal money just to continue to experience these characters!" - @sapphhhireee Spin Offs: Notice Me, and Trust Me *****

{𝘉𝘖𝘖𝘒 𝘖𝘕𝘌 𝘖𝘍 𝘛𝘏𝘌 𝘓𝘖𝘝𝘌𝘓𝘌𝘚𝘚 𝘛𝘙𝘐𝘓𝘖𝘎𝘠} Ria Romano knew hurt like the back of her hand. She was dealt her fair share of bad cards, more than anyone so young should have to face. A cynical girl riddled with the remnants of her past, a shattered sort of soul. She concealed like it was second nature; her instinct being to suppress. She'd offer you a cigarette with a shrug while you were crying because she never was too great with affection. She didn't smile so often but when she did and it was directed at you, you'd never feel such satisfaction. I was told Aria preferred to be alone, isolated; clouding her mind with inhales of her cigarette and drowning it in alcohol. Until she was dealt her good card, out of the pack of bad. They had a love beautiful enough to last a lifetime, the type directors desire to capture and authors aspire to write. Two souls, shattered by the cruelty of the world time and time again with flames that rekindled each others. They were each other's oxygen. They breathed life back into each other, those two insomniacs. <3