Sizinle bir şeyler düşleyelim. Bunu bir oyun gibi düşünün. Şimdi yazdıklarımı okuyun ve uygulayın. Bir tatile gittiğinizi düşünün. Çok güzel bir adaya , en yakın arkadaşlarınızla beraber. Denize girdiğinizi , bütün yaz eğlendiğinizi düşleyin şimdi. Ne kadar rahatlatıcı ve mutluluk verici değil mi ? Şimdi gözlerinizi kapatın ve bir kaç saniye sonra açın. Karşınızda yakışıklı bir çocuk düşleyin. O kadar yakışıklı olsun ki , ona tutulun. Yakışıklı genç sahilde sizden kaçıyor. Koşun peşinden.Yakalamaya çalışırken düştüğünüzü düşünün. Sonra tekrar gözlerinizi 2-3 saniye kapatın ve açın. Şimdi bir evdesiniz. Tahta bir ev. Hava soğuk , üşüyorsunuz. Yanınızda kimse yok. Yalnızsınız. Ölüceğinizi biliyorsunuz. Ölüceksiniz. Tüm bunları düşlediniz. Peki ya gerçek olsaydı ? Bir tatile gittiğinizde bunları nasıl yaşarsınız ? Siz ne yapardınız ?

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAP OLDU. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE <3 "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin diye düşünsem de"Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."