TAMAMLANDI Sevdiği adamın nişanlacağını duyunca şehri terk eden Saye... Yıllar sonra geri döndüğünde görür görmez ona aşık olan Karan ağa...

Berdel olacak kardeşimin öldürülmesine göz yumamam duydun mu beni Baba ne olur yapma benim daha okulum bitmedi Okudun okuyacağın kadar evleneceksin dedim o kadar Ben senin kardeşinin günahını niye çekiyorum kız kaçırırken banamı sordu bana mı güvendi Sözümü kesen şey babamın tokadıydı annem beni yerden kaldırırken bana yaşlı gözlerle bakıyordu babamın ikinci tokadıydı bu birincisi okula gitmek için dirertiğimde ikinciside bu Beş para etmez kardeşin için bana el kaldırdın ya ölsem unutmam

"Yapma." Sesimin titremesini istemesem de kollarının kıskacında ki bedenim tıpkı sesim gibi titriyordu. Göz kapaklarımı sımsıkı birbirine bastırsam da burnundan verdiği nefesi yüzüme çarptığın da öfkelendiğini anlamıştım. Çıplak sırtımın değdiği duvara sert bir darbe geldiğinde ağzımdan küçük bir çığlık kaçtı. Kafamın hemen yanına bir darbe daha geldiğinde yerimden sıçradım. Zaten titremekte olan bedenim üçüncü darbeyle daha fazla dayanamadı. Sırtımı duvardan çekmeden yere düşen bornozumun üstüne oturdum. Korkuyordum. Bu adamdan ölesiye korkuyordum. ... "Asıl hayatın bu geceden sonra başlıyor karıcığım." ... Yayım tarihi : 23 Ocak 22

TOPRAK SERİSİ 1 Yaşadığı topraklarda adaletiyle nam salmış bir Bey... Başakların kıskandığı sarı saçları olan, Geveze bir Bülbül... Geçmiş, sıkıştığı karanlığı aydınlanmak için onların bir araya gelmesini bekliyordu. Onlar bir araya gelip de kalplerine aşk ateşi düştüğünde, geçmiş saklandığı karanlıktan çıkmaya başladı. Aşk ateşiyle yanan kalpler, intikam ateşiyle kül olur muydu?

Soluksuz bir tutku, Soluksuz bir savaş, Ve yaşamayı bilmeyen iki kalp. Çıkmazlarla dolu bir hayat. Tüm taraftarlara karşı kilitli iki beden ve onları yaşatan bir ruh. Mucizevi bir hayal ve istenilmeyen acılar. Tüm bedene yayılan küçük bir umut yığını. Onları ele geçirmiş bir avuç acı geçmişleri ve unutulmamak hep hatırlanmak istenilen davetsiz bir aşk... Ve Ölümün haps olduğu bir bedende, yaşamak isteyen bir ruhun çığlığı...

Deniz Korkmaz Issız bir sokak olur, ıssız bir bina olur da ıssız bir insan olabilir miydi? Kalbi birinin sevgisiyle ısınmayalı tam 6 sene oluyordu. Sayısız kabuslu gece, sayısız buruk ân. Yaman Varis Yiğitoğlu İnsan doğduğu evin kaderini yaşamaya mahkum değil miydi? Her yanlışa dur denir miydi? Cananı olduğu can'ıyla araftaydı. Yanıp küllerine kavuşmuş bir kibrit ve harlanan kor bir ateş... ♟️ Öldürmüştü... Gözünü bile kırpmadan celladı olmuştu o adamın! O gencecik adamı hiç düşünmeden vurmuştu. Ve ben bu olaya şahit olmuştum. Durmayacaktım. Durmamalıydım! Allah kahretsin neden durmuştum ki! Aniden önüme çıkan birisine çarpınca panikle geri çekildim. "Pardon! Pardon, çok özür dilerim." Başımı kaldırıp çarptığım kişiye baktım. Gözlerimiz buluştuğu gibi gecenin karanlığına karışmış koyu kahve gözlerin sahibi adama baktım titreyen bedenimle. Bu... Bu o'ydu. Az önceki adamı öldüren katil! "Sen.." Koyu kahveleri gözlerim arasında mekik dokurken karşısında korkudan titriyordum. "Yolunu mu kaybettin?" diye sordu tok sesiyle. Bir adım geri çekildim. Tek kaşı usulca havaya kalktı bu hareketime karşılık. Bir umut yanından hızla kaçmaya çalıştığım anda bir kolu belime sarıldığı gibi beni sertçe yanımdaki duvara yasladı. "Bırak beni, imd-" Bir eli kaçmamı engellerken diğerini de dudaklarımın üzerine kapattı. Kolları arasında çırpındığımda belimdeki eli sıklaştı. Duvarla arasına hapsederken bedeniyle yerimi iyice azalttı. "Uslu bir çocuk olursan daha iyi anlaşırız." Cevap vermek yerine gözlerine bakmaya devam ettim. Ama öyle bir bakıyordu gözbebeklerim bile titriyordum karşısında. Gözleri gözlerimi esir almışken yan tarafta bir hareketlilik oldu. Gözlerini gözlerimden ayırmadan konuştu. "Arabaları hazırlayın misafirimiz var." ♟️ *Kitap yetişkin içerikli olacaktır!*

Tanınan, bölümünde oldukça başarılı olan doktor kadın. Bazı nedenlerden dolayı Şırnak'a gitmek ister, ve cesaretini toplayıp orda yaşamaya karar verir. Şehit oğlu, Şırnak'ta herkesin adını duyunca korktuğu kim olduğu bilinmeyen Yüzbaşının yolları kesişir. ....... " Her yol , sonunda seni evine götür." Hayat her zaman sana güzellikler getirmezdi ama gelen karanlığın da ardından neler getireceğini bilemezsin. Verdiğin kararların içinde yalan, ihanet, kötülük, yanlızlık ve daha niceleri olabilir ama senin kalbin iyi olduğu sürece bunların hepsi senin ilerlediğin yolda karşına çıkan kötülük tohumları olur. Eğer sen gitmek istediğin yoldan eminsen, önüne hangi engel çıkarsa çıksın her yol, sonunda seni evine götürür' derdi. ....... "Telefondaki kadın sen misin Albay ile konuşan?" Sesin geldiği yöne dönmüştüm. "Evet bir sorun mu var?" Askerin kafası hemen Doğan Abi'ye dönmüştü. "Albayım bu doktor mu girecek kardeşimin ameliyatına." Kamoflaj ın içinde oldukça uzun ve yapılı biriydi. Sonra bana döndü ve gözlerini gözlerime kenetledi. Ne demek istiyordu bu asker. "Kardeşim içerde can verirken bizim burada canımız giderken, siz nasıl bu kadar rahatsınız doktor hanım!" Tabi sizin gibi burnu havada insanlar bilmez bir aile'ye şehit haberi vermesinin zorluğunu." O bana bunları derken benim aklımda tek bir anı vardı. Evet şehit haberi vermenin zorluğunu bilmiyordum ama şehit haberi almanın nasıl olduğunu çok iyi biliyordum.

"Anlatayım mı sana? Anlayacak mısın anlatırsam?" Dedi bir anda ateş gibi bir sesle. Elleri kollarımı kavradı. "Neyi?" Dedim titrek bir nefesle. "Anlatamadıklarımı." Sesi dümdüzdü, ama gözleri... Söylediklerim onda bir alev çıkarmıştı ve şimdi beni de yakıyordu alevi. Güçlü elleri belime doğru indi, sol gözümden kayıp yanağıma doğru yol akan yaşa içi giderek baktı. "Biliyor musun sen Gonca? İçinin ateş gibi yanmasının ne demek olduğunu biliyor musun?" "Biliyorum." Dedim kendimden emin bir sesle, bunu bana o öğretmişti. Kalbim hınçla çarparken öğrenmiştim. "Senden öğrendim." "Ben sende neyi öğrendim peki biliyor musun?" Dediğinde artık gerçekten sessizce ağlıyordum, bu yıkım fazlaydı. Korkut bana yaklaştı, dudaklarıma çarpan sıcak nefes tenimi yakıyordu, elleri sertçe belimi kavradı ve beni kendine yasladı. "İçim ateş gibi yanarken, karşında buz gibi durmayı, Gonca. İçim kor olurken seni sevmeyi öğrendim ben." (+18) 22.01.2022 - Komando #1

"Bana bak" diyerek beni önüne çekti. Gözlerim refleks olarak açılmıştı. "Bu kız kim ufaklığıma ne yaptın?" diyerek yüzüme doğru haykırdı. Gözyaşım benden istemsiz aktı. İkinci de onun peşinden gelmişti. Her an ağlamaya hazır olmaktan nefret ediyorum. "Öldü" dedim. Bana atabileceği en kötü bakışı atıp "Harabedeki kızlara mı benzemeye çalışıyorsun? Söylesene seni de bir gece de harcamam mı gerekiyor ? Bunu mu isti..." yüzüne attığım tokattan sonra susmuştu. "Haddini bil! " dedim ve ona iğrenerek baktım. Bakışları bana döndü. Sinirden ölecek kıvamdaydı. Gözleri gözlerime bakarken yangın çıkarıyordu. Uraz şuan hiç düşünemeden beni öldürecek şekildeydi. "Sen bana Sürtük diyemezsin!" o kadar sert bağırmıştım ki boğazım acımıştı. Uraz kolumu tutduğu gibi beni serçe duvara yasladı. Duvarın pürüzlü kısımları sırtıma girmişti. Gerçekten canım acımıştı. Uraz bana öfkeyle bakıp elini yumruk yapıp sinirle yanımdaki duvara yerleştirdi. Duvar çatlamıştı. Bana gelecek diye düşünürken tam yanımdan sıyırmıştı. "Sana dokunmaya kıyamazken seni sevmediğimi nasıl idea edersin aklım almıyor." Genç kurguda #1 -06/08/2018 Cesarette #1 07/08/2018